TIEMPU D¨ESCORIA

La muerte de la madre fai al narrador alcordar los díes d'infancia nos barrios por construir del Avilés industrial de los primeros años de la década de los setenta del sieglu pasáu. A la contra de l'Asturies del desenrollu y rica que nos cuntaron, l'Asturies real, la de la escoria y el subdesarrollu, la de la contaminación y les barriaes obreres enllenes de xente allegao de les zones rurales o de fuera, ye la que retrata esta novela. Contada por un adultu qu'entá alcuerda la emoción del nenu que foi al dir d'espedición pel ríu condoneru , o'l mieu al albidrar dellos misterios de la vida a los que nun-yos dio nome hasta munchos años depués, cuando yá'l mundu yera otru y él yá nun yera'l mesmu. Ye Tiempu d'escoria una novela narrada dende una señardá amargurienta y en della midida anónima, yá que'l protagonista y narrador nin tan siquier tien nome. Por embargu, esto faila entá más universal, a lo menos, más xeneracional: una xeneración d'asturianos fíos del desarrollismu qu'arrecostinaron con tolos debes d'esti y con dalgún de los sos haberes.