Zenbat balio dute asmaturiko herrixka batetako nekazari eta langileen ametsek? Sinesten ahalko dugu guk ere haiekin, inoiz landa utzi eta hirira joanen garela eskapu? Haien eskuen keinuak behatu ahalko ditugu? Herriko Kale Nagusian igande goizez gora eta behera ibili? Desira dugun harekin paseoan atera iluntzean, baso aldera etzan eta elkarri musu emateko?
Kontakizun honetako protagonista Wiktorrek katarsi moduko bat bizi du Wilkon, denboraren joanaz ohartzeko: berak antzinako Wilko du buruan hara doanean, gaztetako andereñoak… Mingarri egiten zaio bera ere zahartu dela konturatzea eta horrek guztiak ordura arteko bere bizitza kolokan jartzen du: hartu dituen erabakiak zuzenak izan ote diren galdetzen dio bere buruari, baina erantzuna aurkitzea ez da batere erraza; zerbait hautatu baldin badu, nahi izan duelako izan da, ez beste ezergatik. Galtzailetzat du bere burua hasieran, baina amaieran benetan sentitzen ote da galtzaile? Eta andereñoak? Ez dira haiek Wiktorrek baino gehiago galdu dutenak? Ba ote dago irabazlerik edo galtzailerik? Andrzej Wajda zine zuzendari ospetsuak 1979an pantailaratu zuen nobela honetan oinarritutako filma.
Paddy Rekalde ha buscado el apoyo en otros puertos y pueblos. Un puñado de cervezas y algunos escritores ya muertos han sido, en ocasiones, sus confidentes. En otras, las noches de whiskey, las conversaciones entre amigos, los bares, Euskal Herria, Irlanda, los amores, las canciones, las historias, los tragos en un buen ambiente, los pueblos abandonados, los corazones desatendidos, los bailes, el frío y el calor, los muertos vivientes y el abrazo de los labios. En las horas de la cerveza y el whiskey. Algunos apuntes y algunos cuentos. Todos ellos atrevidos. Ni uno solo es neutral... porque no hay razón para que lo sea. Es un escritor de trincheras y lo sabe. ¡Cómo no va a saberlo! Es hijo de ferroviario.
Liburu honetan, West Berlin eta beste kontakizun batzuk, 2007. Urteko Ediciones Beta Relato Labur Sariaren relato irabazlea aurkitzen dugu. Merezitako irabazle honek, esaldi argiekin, dardaraz jarriko digu. David Tijero kalitate handiko idazlea dugu. Gero, relato irabazlearekin batera, akzesit-ak dauzkagu. Kontakizunak eleberri bat baino laburragoak dira, baina horregatik, haien kalitatea ez da txikiagoa, zeren eta handitasuna kalitatean dago, ez luzeran. Argi dago, liburu hau irakurriko dutenak liluratuko direla, baina zentzu literario batean, zeren eta egiaztuko dute, gastronomian gertatzen den bezala, pintxo bat goi mailako sukaldaritzaren adibide bat izan daitekeela. Ez al da garagardo ona zuriton zerbitzen dena? Ez al da kalitatezko musika txalapartarekin egiten dena? Ez al dago New York-eko diseñua kamiseta arrunt batean? Horregatik, gure literaturan, kontakizuna goiko narratibaren adibidea izan daiteke. Dudarik gabe, liburu hau kalitatezko literaturaren eredu daukagu. Ondo pasa!
Bakarne ohi bezala esnatu da. Ohi bezala, Bakarnek lan egitera joan behar du AEK-k Irunen daukan euskaltegira.Alabaina, Bakarne ezin da ohetik altxatu. Ez daki zergatik. Eta ez daki zergatik bere hatzak, atzo hezur-haragizkoak zirenak, berunezkoak diren gaur. Jakin nahiko luke, baina ez daki. Altxatu nahiko luke, baina ezin du. Altxatuko litzateke, baldin eta bere gorputzeko eskuinalde osoa berunezkoa ez balitzBakarnek oraindik ez daki iktus batek Hiroshimako bonba nuklearraren tamainako sarraskia egin duela bere neuronen artean.Eta are: Bakarnek oraindik ez daki iktus horrek bere lan-hizkuntza lapurtu diola.Zer dio isiltzen denak isiltzen denean?, kantatzen zuen Mikel Laboak.Zer dio euskara galdu duen euskara-irakasleak isiltzen denean?, galdetzen digu Xabier Etxaniz Rojok nobela honetan.
