Libros de Narrativa en gallego, página 13 de 156

Reúnense neste libro tres poemarios centrais na obra da súa autora: Catálogo de velenos (Premio Esquío de Poesía, 2001), Abecedario de árbores (2006) e Mudanzas (Premio Caixanova, 2006). Tres fitos dunha poetica na que a morfoloxia da terra e as suas rochas, montes, fragas, rios e mares xeran unha carta xeografica que desvela o que hai detras da aparencia. A voz da poeta elevase e albisca a realidade cos recursos e instrumentos que fan da natureza afiliacion e da literatura, escolla. A liberdade amosase aqui na fidelidade da arte ao mundo, non nas ideas senon nas xemas, non nos balsamos senon nos velenos, non na beleza senon nos vermes. Os simbolos volven aparecer baixo a luz estraña do inaudito. Si, a poesia e materia, ou unha cousa que agarrar coas mans.

Hans Schnier, o pallaso que non precisa subir a un escenario para dicir a súa verdade, por embarazosa que sexa, relembra a súa vida e reflexiona sobre ela con humor, tenrura e desesperación, tecendo un relato sobre a memoria ambientado nunha Alemaña deshumanizada, inxusta, hipocrita e conformista, empeñada en esquecer a miseria moral do pasado.Cunha voz que esta, sen dubida, entre as mais potentes da literatura contemporanea, o pallaso que colecciona momentos sofre por un amor perdido mentres proclama que o segredo do terror esta no detalle.

A Aurora gústalle correr. Se cadra é por iso que foxe con facilidade de tomar decisións e busca acubillo no sarcasmo contido. Dende que por fin puido regresar da Vilalba dos seus pais á Barcelona da sua infancia, o peso da orixe abre nela fendas que non sabe como xestionar. A proxeccion de si mesma na cidade, o rexeitamento e a vergoña, fan que por veces esqueza que foi en Vilalba, ese lugar que tanto detesta, onde coñeceu unha das persoas mais importantes da sua vida: a sua amiga Sainza. Dende a sua liña de saida torta, Aurora busca seguir correndo cara adiante sen matinar no percorrido, concentrada no seu traballo como xornalista de deportes e nos espazos dunha vida na que todo, en aparencia, esta dentro do agardado. "As cousas que non queremos oir" explora o alleamento, os limites do corpo e a enfermidade, os afectos e a busca das certezas cando o mundo enteiro se esfarela. Porque de cando en vez a vida nos interroga sen que poidamos atopar respostas definitivas, mais que a forza de afondar na nosa propia debilidade para renacer.Nesta nova entrega do "Ciclo dos elementos", Reimondez entrecruza os fios das protagonistas de entregas anteriores cos de Aurora para continuar creando un universo literario unico no que as lectoras son quen de compoñer tamen a historia a partir de cada unha das novelas independentes. Despois de "En vias de extincion", "A musica dos seres vivos" e "Dende o conflito", "As cousas que non queremos oir" transita unha nova forma de enfrontarse a migracion e o desprazamento e traza novas interaccions e perspectivas das personaxes xa coñecidas, como Gaia, MK ou Sainza Combarro.A Aurora gústalle correr. Se cadra é por iso que foxe con facilidade de tomar decisións e busca acubillo no sarcasmo contido. Dende que por fin puido regresar da Vilalba dos seus pais á Barcelona da sua infancia, o peso da orixe abre nela fendas que non sabe como xestionar. A proxeccion de si mesma na cidade, o rexeitamento e a vergoña, fan que por veces esqueza que foi en Vilalba, ese lugar que tanto detesta, onde coñeceu unha das persoas mais importantes da sua vida: a sua amiga Sainza. Dende a sua liña de saida torta, Aurora busca seguir correndo cara adiante sen matinar no percorrido, concentrada no seu traballo como xornalista de deportes e nos espazos dunha vida na que todo, en aparencia, esta dentro do agardado. "As cousas que non queremos oir" explora o alleamento, os limites do corpo e a enfermidade, os afectos e a busca das certezas cando o mundo enteiro se esfarela. Porque de cando en vez a vida nos interroga sen que poidamos atopar respostas definitivas, mais que a forza de afondar na nosa propia debilidade para renacer.Nesta nova entrega do "Ciclo dos elementos", Reimondez entrecruza os fios das protagonistas de entregas anteriores cos de Aurora para continuar creando un universo literario unico no que as lectoras son quen de compoñer tamen a historia a partir de cada unha das novelas independentes. Despois de "En vias de extincion", "A musica dos seres vivos" e "Dende o conflito", "As cousas que non queremos oir" transita unha nova forma de enfrontarse a migracion e o desprazamento e traza novas interaccions e perspectivas das personaxes xa coñecidas, como Gaia, MK ou Sainza Combarro.

Premio de novela por entregas "La Voz de Galicia 2017"Un vello mariñeiro, no solpor da súa vida, sente a necesidade de relatar uns episodios cruciais da súa mocidade. Unha serie de acontecementos que se remontan a Segunda Guerra Mundial, cando Vigo xogou un papel clandestino pero decisivo, e que tiveron un impacto historico considerable. A senda de sal arrinca co encontro entre ese mariñeiro e unha muller en crise, a quen escolle para rescatar da memoria mais distante aqueles feitos en que, sendo neno, tivo unha participacion fundamenteal. O autor combina a perfeccion o emprego ben dosificado dun estilo de claras reminiscencias literarias coa eficacia narrativa, facendo que a intriga medre en intensidade. Na costa sur de Galicia confluen os dous bandos que pouco despois daberian de enfrontarse na contenda belica mundial: aliados e nazis. Un drama no que os galegos tamen se veran implicados.

RELATO CURTO" Misións" [Lidia Dosil Tajes]" Contacontos cotiáns" [Xosé Sobral Amoedo]" Cortiza branca" [Antía Iglesias Fernández]POESÍA" Hadewijch" [Genaro Méndez Dasilva]" Recuperar as mans" [Tamara Andres Padin]" Nas riberas dos finisterraes" [Paulo Vilar Millan]" Un outono en Berlin" [Martin Iglesias Taboada]" Capitulo" [Anxo Mena Rodriguez]TRADUCION" Do que falamos cando falamos do amor" [Manuel Arca Castro]" A historia secreta da alfombra voadora" [Moncho Iglesias Miguez]" A cousa ao redor do teu pescozo" [Hadrian Perez Roma]" As mozas no edificio" [Moncho Iglesias Miguez]

En 1945, finalizada la guerra, se entregaron en la base naval de Mar del Plata, Argentina, dos submarinos alemanes, el U-530 y el U-977, el 10 de julio y el 17 de agosto. Enormes diferencias entre ambos que, junto a las inquietantes rendiciones, despertaron sospechas.De las versiones circulantes, una afirmaba que otras 4 naves similares llegaron a las mismas costas de manera subrepticia. Dicho grupo seria responsable del hundimiento del "Bahia", la peor catastrofe naval del Brasil en toda su historia, con 336 muertos. Periodicos del Uruguay anticiparon la llegada de los submarinos cuando nada lo hacia prever. El mundo, mientras tanto, buscaba noticias entre las ruinas de Berlin. En esa capital, dias antes del fin del Reich, son fusilados, por la misma oscura causa, Albrech Haushofer, asesor personal de Hitler, junto a su compañero, un argentino desconocido y otros intrascendentes prisioneros. El hecho pasa inadvertido.Medios periodisticos importantes, como UP y Tass, publican del desembarco de Hitler en la Argentina. Los servicios de inteligencia americanos y sovieticos indagaban desde antes esta misma version.Argentina conmocionaria el mundillo cientifico, pasado un lustro, anunciando haber logrado la fusion en frio. Esta tecnologia era buscada por un reducido grupo de las SS para construir durante la guerra el arma maestra de la Alemania Nazi. Otros se interesarian por el tratamiento germano para prolongar la vida. Los argentinos desmentirian los logros anunciados en el campo nuclear antes del año. El gobierno de Peron sufrira las consecuencias.Entre los desembarcados, uno resulta ser la cabeza del proyecto de fusion aleman. Relata su vida, sus amores, su mayor logro. Un joven argentino lo ubica en medio de una despoblada inmensidad.Gaiman, pequeño pueblo gales de la Patagonia Argentina, guarda secretos. ¿Lady Di buscaria alli alguno de ellos?

O castelán de Coucy e a dama de Fayel é unha novela medieval francesa, escrita en picardo, unha das linguas pertencentes ao grupo de linguas d’oïl, ao finalizar o século XIII ou a comezos do XIV por

Mire que lle digo don Manoel! Quero mandar hoxe o meu parabén mas especial a ese amigo seu, e meu por suposto, que ten nome de arcanxo. Se a miña memoria non me fai traizón dediqueille, fai dous ou tres anos aquela gabanza da defensa do galego nos nenos, que vostede publicou para darlle os do pasado ano aproveitandose da miña voz. Ainda que, ben mirado, o meu querido don Miguel esta presente, dun xeito ou outro, en moitas das nosas conversas. Nas que falan da amizade e da procura da felicidade; nas que se refiren a literatura en xeral e da poesia en particular; nas que se recollen as mais brillantes luces e as mais negras sombras da nosa historia recente. E, como non podia ser doutro xeito nunha persoa que conserva tan vivo o tesouro da sua nenez, de xeito especial nas dos xogos populares que tanto lle gustaron.E mire que lle digo don Manoel! Tamen quero que, ademais de darlle tamen os meus parabens polo seu aniversario, agradecerlle o poema que cedeu para o libro e todo o que fixo para axudarlle a conseguir que a miña voz e a miña palabra foran menos efemeras, lle diga que o quero, e que para o meu espirito e coma o neto que nunca puiden ter.

0

Cuando la luz y la esperanza se pierden, ¡ya no queda nada! Sin embargo, existe una estrecha línea entre lo que pudo ser y lo que alguna vez será. Abigail es una joven que descubre una infidelidad p

0

Nos catorce relatos que compoñen Saturno tamén é deus o descoñecido, a angustia, o medo e mesmo a morte aparecen como un elemento común, que asume unha condición protagónica e activa, con tal poder que son quen de converter os seres humanos en meros instrumentos dun xogo no que camiñan as cegas polo fio que separa a loucura da cordura.Catorce relatos de medo nos que a ben dosificada intriga ofrece unha conclusion sorprendente e inesperada que mantera a quen os lea coa sensacion de non poder desprenderse deles.Esta nova edicion, que ve a luz 20 anos despois da primeira, inclue, a maiores dunha coidadosa revision da propia autora, un novo relato: O pequeno Mario.

Cuando la luz y la esperanza se pierden, ¡ya no queda nada! Sin embargo, existe una estrecha línea entre lo que pudo ser y lo que alguna vez será. Abigail es una joven que descubre una infidelidad p

Relatos sobre mundos que integran un mundo poliédrico. Lugares que se resisten á escritura. As percepcións comparecen distorsionadas, fóra do refuxio da certeza. Manuel Darriba reivindica a etiqueta de escritor transxenero. A sua narrativa esta infiltrada de elementos poeticos. A sua poesia incorpora elementos narrativos. O autor segue a desenvolver un programa artistico propio, conducindo o discurso por camiños pouco explorados.Relatos sobre mundos que integran un mundo poliédrico. Lugares que se resisten á escritura. As percepcións comparecen distorsionadas, fóra do refuxio da certeza. Manuel Darriba reivindica a etiqueta de escritor transxenero. A sua narrativa esta infiltrada de elementos poeticos. A sua poesia incorpora elementos narrativos. O autor segue a desenvolver un programa artistico propio, conducindo o discurso por camiños pouco explorados.

Entre 1998 e 2012, María do Carme Kruckenberg publicou periodicamente, en edición non venal e co propósito de servir de agasallo ás amizades, un total de quince relatos breves acompañados de ilustracions de Eva Llorens, Mercedes Lence, Gonzalo Suarez, Anton Goyanes e da propia autora. Eses relatos, xunto con outros sete publicados en 1999, reunense neste libro. A experiencia vital da autora e a gran protagonista e o nexo destas pezas literarias nas que a sensibilidade da poeta, as suas vivencias e o pouso da memoria configuran un tecido feito de retallos, historias e impresions persoais sobre a vida e a xente. Unha ollada literaria que e o enves, tamen verdadeiro, da aventura irrepetible da poeta.

Recóllese neste libro de Carlos Casares unha colección de relatos dispersos, en galego e castelán, algún deles inedito, escritos entre os anos 1965 e 2001. Un conxunto de historias que ven ser o complemento dos dous libros de relatos Vento ferido (1967) e Os escuros soños de Clio (1979)-, que o autor publicou en vida. Pequenas xoias literarias do autor homenaxeado co Dia das Letras galegas de 2017, nas que aparecen os temas principais da sua obra: a violencia, o dogmatismo, a tolerancia e o humor.

A morte do meu pai. Unha historia, un mar de sentimentos, un relato persoal que se fai, ao mesmo tempo, universal ao vernos reflectidos nos episodios, nas reflexións, nas arelas e nas angustias, medo e dor, pero tamen esperanza, calma e resignacion... E retranca. E anacos de historia persoal que transcenden e se converten en leccions de vida que nos explican o pasado (a proclamacion da Republica, a Guerra Civil como soldado e as relacions humanas).Vida e morte mesturadas, collidas da man nun hospital.Literatura con maiusculas, con emocions que se engolen ou atragoan e verbas que chegan ao corazon como brasas quentes e atrapan os nosos pensamentos como meigallos. Os seus efectos non esmorecen cando remata a sua lectura. Calquera sopro pode avivecer as palabras. A morte de meu pai: un libro que as lectoras e lectores faran seu, como se fosen o narrador ou o protagonista.

Nunha vila galega do interior, próxima á fronteira, a vida fervía a mediados do século pasado. Era un mundo onde a luz a puñan os paisanos das aldeas que daban de comer aos vilegos e as sombras proviñan da memoria da guerra civil e dos fuxidos, daquela ainda ben presentes. Neste escenario desenvolve a sua vida o avogado da vila, considerado como un home perspicaz, que se vera enleado en tres misteriosos asuntos cuxa orixe pretendera desvelar: a morte violenta dun vello fidalgo no seu casario, un "home arisco illado do mundo no seu cotarelo"; a busca na penechaira espida da fronteira dos "tesouros que deixaron ocultos os mouros en lugares cheos de trampas"; e a inesperada aparicion da cadela do alcalde pintada de verde."Terradentro" e unha novela onde o narrador, apremado polo paso inexorable dos anos, decide recrear as paisaxes e a vida que xiraba arredor dunha desas vilas galegas en perigo de extincion, as que contaban con xulgado, notaria, rexistro, botica, medico, dentista, estafeta de correos, centraliña telefonica, cuartel, arcipreste, coche de liña, fondas e comercios de todo tipo para dar cobertura a un universo de centos de pequenos lugares que gravitaban ao seu redor nunha simbiose perfecta hoxe perdida. Unha novela de lectura engaiolante onde se mestura de xeito moi orixinal a intriga coa indagacion nos fios da memoria e da paisaxe.Nunha vila galega do interior, próxima á fronteira, a vida fervía a mediados do século pasado. Era un mundo onde a luz a puñan os paisanos das aldeas que daban de comer aos vilegos e as sombras proviñan da memoria da guerra civil e dos fuxidos, daquela ainda ben presentes. Neste escenario desenvolve a sua vida o avogado da vila, considerado como un home perspicaz, que se vera enleado en tres misteriosos asuntos cuxa orixe pretendera desvelar: a morte violenta dun vello fidalgo no seu casario, un "home arisco illado do mundo no seu cotarelo"; a busca na penechaira espida da fronteira dos "tesouros que deixaron ocultos os mouros en lugares cheos de trampas"; e a inesperada aparicion da cadela do alcalde pintada de verde."Terradentro" e unha novela onde o narrador, apremado polo paso inexorable dos anos, decide recrear as paisaxes e a vida que xiraba arredor dunha desas vilas galegas en perigo de extincion, as que contaban con xulgado, notaria, rexistro, botica, medico, dentista, estafeta de correos, centraliña telefonica, cuartel, arcipreste, coche de liña, fondas e comercios de todo tipo para dar cobertura a un universo de centos de pequenos lugares que gravitaban ao seu redor nunha simbiose perfecta hoxe perdida. Unha novela de lectura engaiolante onde se mestura de xeito moi orixinal a intriga coa indagacion nos fios da memoria e da paisaxe.