Libros de Poesía en gallego, página 5 de 71

Os sons da braña es un canto íntimo a los tiempos idos evocado en un paisaje muy concreto y especial para el autor, la campiña luguesa. En su doble condición de pintor y escritor, Antonio Yebra de Ar

A poesía nunca debe gañar aos puntos. A poesía que paga a pena ler é coma eses marrazos de dereita que varren o sentido, ou te secuestra impedindo que fagas cousa ningunha que non sexa fatigar un verso tras outro ou se non e ganga desaproveitable.E sa vertixe do aviador en caida libre foi a que sentin cando lin As cicatrices do Sol. A buxola virou tola, como se o norte magnetico da agulla critica decidise converterse nun dervixe en transo e non importase nada que non fose o arrebato da poetica visionaria, a forza descomunal das imaxes roxas coma brasas que palpitan, ardentes, nos versos de Luis Valle.Hai neste libro derregos ocultos que so vence a tenacidade. Unha alxebra simbolica tece arredor do poema unha mesta arañeira de significantes implementados, que apuntan en multiples direccions de sentido. A cifra do que se di ancora nunha sistematica transinterpretativa que escurece a hermeneutica convencional.Todo o que se di pecha e abre circulos nunha espiral que metamorfosea en cinta de Moebius para soldar o multiverso da escrita.

O real empírico e o real soñado cohabitan estes versos. As teorías REM de Eugene Aserinsky e o darwinismo onírico de Mark J. Blechner son o cicel co que non poucos destes poemas tentan burilar a comprension da experiencia. Hai nos textos de Neto moito de Celan, de Rilke, de Eliot, tamen de Holderlin. A cuestion metafisica da destrucion, desterro e exilio da palabra poetica asi como a sua refundacion uneos con costuras invisibles que acenan tamen a Mallarme e a Auden ou, entre nos, Valente e Gamoneda. Por iso aqui, como no autor das Elexias de Duino, o anxo da garda baldeira as mans plenas de vida e quitao todo empurrando ao deceso. Entra neste libro e descubriras como entre as lapelas da noite, desfragmentandose nunha paisaxe con lampadas de mesa de noite e pousos de insomnia, o diario de abordo dun poeta voga de limiar en limiar e fai reconto do seu breviario de pasos en falso como astrolabio co que camiñar cara a ti, cara a nos, sempre en zonas de transito.

O concello de Dodro organiza desde hai trinta e un anos o premio que leva o nome do poeta da xeración dos 80 Eusebio Lorenzo Baleirón. Desta volta o poemario Cando menos a derrota do poeta da Limia Xabier Xil Xardón, foi a escollida polo xurado que compuñan os poetas Anxo Angueira, Xiana Arias, Neves Soutelo e Miro Villar. Valorou que na obra se atope "o fío condutor claro e a épica máis ousada das tres finalistas". Segundo o autor, natural das terras de Morgade: "Este poemario leva o selo de todos os que levamos a bagaxe da Limia e do que esa terra perdeu, pero amplíase para ser unha metáfora de todas as perdas do país galego, que debemos recuperar".

Sotelo Blanco Edicións publica CÓDIGO POÉTICO de María N. Soutelo Vázquez, obra gañadora do XX Premio de Poesía Eusebio Lorenzo Baleirón, convocado polo Concello de Dodro e coordinado por Helena Villar Janeiro. O xurado deste XX Premio estivo formado por Arturo Diaz Diaz (presidente), Anxo Franco (secretario) e os vogais Marica Campo, Antia Otero, Xesus Rabade Paredes e Rafa Villar.

Podo sentir zoar o vento / na cabeza do alfinete / cravado na inmensidade / do chan. Ese mesmo vento / que me azouta e me convirte / en duna. O vento cavernoso / saído das mil bocas que axexan / os meus limites. O asubio. Oio / o asubio desas gorxas / que desvelan o meu sono. Sei / que estan ai, podo notalas. / Descoñezo as razons do seu / ocultamento: descoñezo / as sinrazons dos homes asisados. / O vagar e a miña espada / mellor afiada, temperada coa / paciencia e a espera.

Ed. Deputacion Provincial de Ourense, 2004. Tapa blanda con solapas. 14x21. 155 Paginas. Excelente estado de conservacion. En Gallego