Libros de Poesía en gallego, página 3 de 71

Na ruindade a pe do asfalto, na vida deshabitada a pe da rúa, pálpase o medo á soidade, ao abandono, ao engano. Cando fracasa o entendemento, o odio prende nos fentos secos da rutina e medra un desamor incendiario, abafante, verdugo. Amor amen, o primeiro poemario de Iolanda Zuñiga, a autora de Vidas post-it, e un monologo fragmentado, un berro que fala das lesions multiples, dos golpes amargos, das fracturas a peito aberto, que se enquistan provocando adiccion. Amor amen e unha ofrenda arida aos desamores idiotas, torpes, suicidas, que fecundan as nosas biografias fabricando, do futuro, desencanto.

Baldo Ramos presenta, a partir de cada poema, a súa visión persoal do que transmiten os versos; de estilo surrealista, formato caligráfico, unha mestura cromática na que contrastan negro, branco, vermello, amarelo, lila, granate...Celso Emilio Ferreiro plasmou na sua obra poetica o seu xeito de contemplar o mundo: comprometido, rebelde, critico, mais tamen sensible, solidario, vangardista. Esta escolma reune os versos mais senlleiros publicados en Longa Noite de Pedra, Viaxe ao pais dos ananos e Onde o mundo se chama Celanova. Cada un deles pertence a unha epoca da sua vida: baixo a ditadura franquista, pola que estivo perseguido; no exilio, onde criticou a perda de identidade da colectividade galega no exterior; e a sua etapa en Madrid, onde a sua terra foi mais que nunca o seu punto de referencia vital.Baldo Ramos presenta, a partir de cada poema, a súa visión persoal do que transmiten os versos; de estilo surrealista, formato caligráfico, unha mestura cromática na que contrastan negro, branco, vermello, amarelo, lila, granate... Poesia visual que FAKTORIA K recomenda ler pausadamente, reflexionar, saborear... e contemplar placidamente sobre un atril para que o halo de misterio das trece luas inunde o espirito do lector.

Obradoiro Internacional de Traducción Poética en San Simón (Edición e traduccións de Yolanda Castaño).

En Caderno do Nilo o poema adéntrase na historia da humanidade, nacida do río, a través dunha viaxe sen meta que é unha viaxe ao tempo, a constatación de como se habitou a natureza nun deserto abafado de luz.Este periplo poetico conduce ao centro da soidade, transida pola beleza, e constituese nun itinerario transformador, que estimula no poeta a interrogacion e procura buscar algo que amar. Facer da viaxe morada. A traves das paxinas de Caderno do Nilo percibese unha viaxe poetica ao tempo e simultaneamente unha estadia fora do tempo que se relambe na aprendizaxe, na frescura da pedra fria que foi fogar dos deuses, e que permite habitar descoñecidos desertos que agochamos no noso interior.So na megapole do Cairo aparece o cotian, convivindo o pasado, o presente e o futuro nun corpo vivo con feridas e cicatrices. Logo da viaxe, o poeta resulta transformado porque o Nilo que atravesa o deserto sedimenta na sua alma un desexo de nudez.En Caderno do Nilo o poema adéntrase na historia da humanidade, nacida do río, a través dunha viaxe sen meta que é unha viaxe ao tempo, a constatación de como se habitou a natureza nun deserto abafado de luz. Este periplo poetico conduce ao centro da soidade, transida pola beleza, e constituese nun itinerario transformador, que estimula no poeta a interrogacion e procura buscar algo que amar. Facer da viaxe morada.A traves das paxinas de Caderno do Nilo percibese unha viaxe poetica ao tempo e simultaneamente unha estadia fora do tempo que se relambe na aprendizaxe, na frescura da pedra fria que foi fogar dos deuses, e que permite habitar descoñecidos desertos que agochamos no noso interior. So na megapole do Cairo aparece o cotian, convivindo o pasado, o presente e o futuro nun corpo vivo con feridas e cicatrices.Logo da viaxe, o poeta resulta transformado porque o Nilo que atravesa o deserto sedimenta na sua alma un desexo de nudez.

Tradución e notas de Xosé López Díaz.

Cando se fan cento cincuenta anos da publicación de Cantares gallegos, A miña primeira Rosalía é unha homenaxe a Rosalía de Castro, que puxo a súa voz e a súa vida ao servizo da dignificación da nosa lingua, das mulleres e dos desfavorecidos, en tempos nada propicios.Este libro reune unha biografia, unha antoloxia poetica e doce poemas musicados e cantados.Inclue CD con interpretacions de Maria Manuela, Mero, Mini e Xiana Lastra:1. O forno esta sin pan 2. Vente, rapasa 3. Tecin soia 4. Paseniño 5. Levame a aquela fonte cristaiña 6. No ceo, azul crarisimo 7. Miña Santa Margarida 8. Negra sombra 9. A xusticia pola man 10. Vamos bebendo 11. Mais o que ben quixo un dia 12. A Rosalia

Poemas para el combate en esta época de vencidos y derrotas. Una poesía de altura sobre ruinas y frente a ellas. Estos nuevos versos de Xesús Rábade Paredes (Seixas, Cospeito-Lugo, 1949) son un grito para despertar a los rendidos; tambien un lamento contra la desolacion. Se alza en ellos la voz contra los malditos, los ruines y los mercaderes.

Un rato díxolle á lúa é a caixa dos tesouros da poesía de Antonio García Teijeiro. Dentro dela gárdase a esencia dos seus versos, a apócema máxica coa que, en palabras de Fran Alonso, «a lúa imprimi

Nesta obra a autora vira cara a unha escritura directa.Trátase dunha poética que, por ausentarse totalmente dos obxectos, da expresión e da significación, intenta dar conta dos corpos, do mundo, dun eu e do seu pensamento. Asi e todo, a identidade esfarelase fronte a idea enorme do tempo: algo linguistico que quita o alento... Pois o significado en ningun idioma, poderia dicir a conmocion do corpo. So a estrañeza articula a fala na que se di o limite.

Najla Shami canta a Rosalía CastroNa lingua que elas falan, na lingua que falamos e que queremos seguir falando. Cancións dunha elegancia feliz. Músicas que son coma un tremor rosaliano. Actualización da poeta ao seculo XXI. E a voz de Najla Shami, desde a profundidade dun dicir e dun cantar as veces delicado, asveces profundo. Sempre suxestivo."Na lingua que eu falo"e un agasallo para os corazons. Cada cancion, un latexo. Rosalia pentagramada en aires novos.

Neste ano 2011, e coincidindo co centenario do nacemento do poeta Çlvaro Cunqueiro, Editorial Galaxia edita un libro de poemas do autor de Mondoñedo, acompañado de dous CDs, un cos poemas musicados por Cesar Moran, e outro coa gravacion da derradeira conversa concedida por Cunqueiro, precisamente a Cesar Moran, dias antes de morrer. Estamos a falar dun libro-disco que ademais de conter unha excelente proposta musical, agasallanos cun documento historico de primeira orde. Cesar Moran rodeouse de musicos de primeiro nivel (entre os que destaca a voz de Uxia Senlle) para ofrecernos un excelente e elegante traballo que vai namorar aos seguidores de Cunqueiro pero tamen aos amantes da boa musica que poderan comprobar como soa o de Mondoñedo agarimado pola guitarra, a frauta traveseira, o saxo alto, o contrabaixo e a percusion da banda de Cesar Moran, quen presta a sua voz sintonizando a perfeccion coa lirica contida dos versos de Cunqueiro. Un proxecto innovador que nos presenta a Cunqueiro doutra maneira, unindo literatura, musica e un documento sonoro de innegable valor historico e literario, como e esa derradeira conversa co de Mondoñedo.

Poesía, música e Caneiro en estado puroNeste novo libro-disco Xosé Carlos Caneiro, axudado pola voz de Emilio Rúa, agasállanos cunha viaxe poética moi singular. Nas súas propias palabras, tiradas do prologo do libro, contanos: Queria cambiar o mundo: velaqui a razon da miña poesia. O mundo concreto e sensible, cercano: aquel que doia, levantaba, acariñaba ou cuspia. Queria cambiar o mundo, prometo. (?) Creo que a poesia e o que fai mover o silencio. Non encontro definicion mais certa para este libro de versos e cancions. Poema e canto. Para os gregos eran a mesma cousa; en realidade, cantor e poeta resultaban identica voz. Orfeo congregaba coa sua lira a homes e mulleres, tamen a ninfas e deuses e musas inspiradoras, para que contemplasen o movemento invisible do silencio. As veces choraban os seres reunidos, arrancadas as bagoas polo silencio. As veces repousaban a sua alma e deixaban correr entusiasmo: naufragos de ventura, felices. Como escritor non encontrei ainda maior felicidade que un poema que emocione a quen o escoita (creo que a poesia sen emocion e unha mentira mais; unha acrobacia intelectual, hermetica, criptica e voraz: carcome a literatura). Recito. Sempre. Camiño por diante, asfalto, nubes, quilometros, verso por verso. (?) Con Despois de ti, a chuvia so pretendo mover o silencio. Emilio Ru...

Este é un disparatado intento de explicar o Universo e a vida. Tiven a desvergonza de poñelo en verso, marabillado polo incesante brillo dos astros e a estupefacción elemental que supón estar vivo. Alguns foron inspirados por nenos e nenas que me contan cousas do seu dia a dia; outros xurdiron da chistera do ilusionista nada. So pretendo prender a faisca da alegria, ainda que tamen dispon dun oco para a tristeza, porque ambas son irmas que van collidas da man. Un poema levarache a unha illa perdida no oceano do noso interior, onde te agardo. Supoño que quereras saber algunha razon pola que considero que o debes mercar. Non a hai. Iso depende de ti. Abre o libro ao chou. Le uns versos. Se algun che fai sorrir, dareime por satisfeito. Coidado!, debes ver cos ollos do primeiro neno que ergueu a cabeza cara ao firmamento.