RAUL DANS

<p>La acción de "<em>Las canciones que les cantaban a los niños</em>" se desarrolla en las ciudades de Vigo y Santiago de Compostela durante la primavera del

Un novelista en plena crise creativa e a viaxe delirante que emprende a través do seu subconsciente, na procura da súa obra defi nitiva. O sexo, a morte, as fontes da creación. Monten con Alicia e Peer Gynt no salvaxe cabalo de Mefi stófeles e galopen a metraxe de After Hours de Scorsese e os lenzos que soñou De Chirico, galopen até a porta trala que se agocha o enigma da orixe do mundo e miren polo buraco. Ou mellor chimpen coa porta abaixo. Con este texto, Raúl Dans penetra no pesadelo da invisibilidade artística, porque a súa nova obra nin sequera foi escrita, en realidade só foi imaxinada. Nada do que escribiu antes Dans se parece a Nachtmahre, non obstante,aquí latexa todo o teatro do autor, de forma que semella inconcibible sen cada un dos títulos que a preceden, até chegarmos aos seus inicios como escritor. O paradoxal é que Nachtmahr ben podería ser unha sorprendente primeira obra. Pero non. Unicamente é o exercicio de liberdade dun autor que rompe coa liña posibilista do seu teatro e non pensa xa en chegar ou non aos escenarios. Isto non é menos chocante: velaquí o texto máis escénico do seu autor.

Raúl Dans fai un retrato desapiadado dun núcleo familiar en descomposición, en cuxo centro está Helena, esposa e nai, presa da insatisfacción e a amargura, ante o reto de afrontar unha batalla contra o destino mentres todo o seu universo se derruba. Teatro de personaxes, da palabra como arma, da trama como revelacion. Velaqui un drama de feitura clasica poboado de perdedores e antiheroes modernos, mulleres e homes na busca do obxectivo mais lexitimo do ser humano: a conquista da felicidade.As relacions de parella, entre pais e fillos, os vencellos que nos unen as persoas, a natureza deses vinculos e as suas escravitudes, o inexorable paso do tempo, as frustracions, o fracaso e as debiles esperanzas que nos manteñen con vida. En Chegamos despois a unha terra gris hai tamen unha reflexion sobre a verdadeira identidade das persoas, sobre ese ser desprezable que aniña en cada un de nos, ese ser que nos emperramos en negar, pero que somos, en realidade, mais que aquel outro que quixeramos ser ou aparentamos ser ante os demais.Algunhas historias pretenden iluminar as zonas escuras da alma humana. En palabras do propio autor, Chegamos despois a unha terra gris penetra nesas zonas escuras para perderse nelas.Raúl Dans fai un retrato desapiadado dun núcleo familiar en descomposición, en cuxo centro está Helena, esposa e nai, presa da insatisfacción e a amargura, ante o reto de afrontar unha batalla contra o destino mentres todo o seu universo se derruba. Teatro de personaxes, da palabra como arma, da trama como revelacion. Velaqui un drama de feitura clasica poboado de perdedores e antiheroes modernos, mulleres e homes na busca do obxectivo mais lexitimo do ser humano: a conquista da felicidade.As relacions de parella, entre pais e fillos, os vencellos que nos unen as persoas, a natureza deses vinculos e as suas escravitudes, o inexorable paso do tempo, as frustracions, o fracaso e as debiles esperanzas que nos manteñen con vida. En Chegamos despois a unha terra gris hai tamen unha reflexion sobre a verdadeira identidade das persoas, sobre ese ser desprezable que aniña en cada un de nos, ese ser que nos emperramos en negar, pero que somos, en realidade, mais que aquel outro que quixeramos ser ou aparentamos ser ante os demais.Algunhas historias pretenden iluminar as zonas escuras da alma humana. En palabras do propio autor, Chegamos despois a unha terra gris penetra nesas zonas escuras para perderse nelas.

Lugar, obtivo o Premio de textos teatrais Álvaro Cunqueiro na súa edición do ano 1994. David e O Viaxeiro, dous vellos amigos da infancia reencóntranse, pasado un tempo, nun apeadeiro no que xa non pasa o tren. Dous personaxes unidos por unhas lembranzas comuns e que co paso do tempo a penas son capaces de recoñecerse. Este encontro e desencontro dos personaxes e, o mesmo tempo, o de dous mundos, o urbano e o rural, a dificil convivencia en simbiose destes dous mundos e un dos temas de fondo da obra, sendo os dous personaxes as puntas de dous icebergs a piques de colisionar estrepitosamente.

Pais e fillos , segredos e mentiras , culpa e redención . Nestas dúas obras protagonizadas por mulleres , Dans mergúllase nas zonas máis escuras da alma humana e afonda na nosa capacidade para facérmonos dano . Aqui , coma no resto do resto do seu teatro , todos perden . Antes de iniciar unha nova vida a caron dun home ao que non ama e co que ainda asi vai casar , compre que Ana salde unha debeda co seu pasado . Este e o arranque dUnha corrente salvaxe , coa que o autor ganou o XXXVII Premi Born de Teatre 2012 , Segundo os membros do xurado , " a obra desenvolve un misterio moi logrado , e recrea diversas atmosferas de intriga e suspense , grazas a complexidade dos personaxes e das situacions e a axilidade dos dialogos "

Segunda edición revisada dunha peza teatral que acadou o premio Rafael Dieste da Deputación da Coruña no ano 1993.

Pauliño ten sete anos, vive cos seus pais e a súa irmá Águeda que é un bebe e de momento nin anda nin fala. Pauliño é fraco, pequecho, e parece un rapaz coma todos os outros. Unha mañá Pauliño saíu da cama dun chimpo e ceibou un rincho.-Hiiiiiii!Malia ser un cabalo, Pauliño debe lavarse, cepillar os dentes, ir a escola, facer os deberes...Pero Pauliño quere ser un cabalo salvaxe, dos que andan polo monte, moi preto da aldea onde vive a avoa.Pauliño ten sete anos, vive cos seus pais e a súa irmá Águeda que é un bebe e de momento nin anda nin fala. Pauliño é fraco, pequecho, e parece un rapaz coma todos os outros. Unha mañá Pauliño saíu da cama dun chimpo e ceibou un rincho.-Hiiiiiii!Malia ser un cabalo, Pauliño debe lavarse, cepillar os dentes, ir a escola, facer os deberes...Pero Pauliño quere ser un cabalo salvaxe, dos que andan polo monte, moi preto da aldea onde vive a avoa.

La acción se desarrolla en las ciudades de Vigo y Santiago de Compostela durante la primavera del movimiento 15-M, unos meses antes de que ETA anunciara, en octubre de 2011, el cese definitivo de la actividad armada, y se remonta a la decada de 1980, los años del terrorismo mas duro y de los GAL. Rosalia, una presa de ETA que acaba de salir de prision despues de cumplir su condena, da los primeros pasos de su nueva vida en libertaD y se cruza con un joven, Brais, que lleva años tratando de descubrir el secreto que se esconde tras la desaparicion de su madre cuando el solo tenia dos años.

En DFW nas profundidades da tristeza infinita, Dans afronta un audaz reto dramatúrxico, entre o relato biográfico e o delirio posmoderno, baixo a etiqueta de ?non ficción?. Unha obra sobre o proceso creativo e as rivalidades literarias que explora os episodios que forxaron a amizade de dous dos mais grandes novelistas americanos contemporaneos: David Foster Wallace e Jonathan Franzen.A accion dAs cancions que lles cantaban aos cativos (XXIV Premio SGAE de Teatro Jardiel Poncela) desenvolvese nas cidades de Vigo e Santiago de Compostela durante a primavera do movemento 15-M, uns meses antes de que ETA anunciase, en outubro de 2011, o cesamento definitivo da actividade armada, e remontase aos anos do terrorismo mais duro e dos GAL. Rosalia, unha presa de ETA que ven de sair da prision despois de cumprir a sua condena, da os primeiros pasos da sua nova vida en liberdade mentres Brais, cuxa nai o abandonou cando tiña dous anos, trata de descubrir o segredo que agacha a sua marcha.Sob..

A partir de 8 anos Obra gañadora do X Premio Barriga Verde (modalidade infantil), editada  m coedición coa AGADIC. Henri quere ser piloto de aviación, mais ten un pequeno problema: é&n