Libros de Literatura en gallego, página 4 de 243

Libro compuesto por un poema largo, alegato coral contra el poder represivo de la iglesia católica y la perniciosa invención del “Dios omnipotente, creador putativo y adornado con todos los atributos

Alguén está a matar as prostitutas de Putown. O medo esténdese polas súas rúas porque na cidade son elas as que gobernan, as que tomaron conta do propio corpo para que non se lucre del máis ninguén.Unha novela desacougante e moi orixinal que utiliza os mecanismos do terror, da poesia e o humor para compoñer un universo inesquecible. Emma Pedreira pon patas arriba a literatura contemporanea cunha obra de grande altura literaria.

A d''A boca da terra é unha poesía de natureza insurxente. Porque aquí a natureza fala, murmura, berra ou xura con ironía no eco das campás. Tamén se agocha nas ruínas e aluca, sentinela, o pasar dos camiños. Lembra e soña: corren por estes eidos cabalos de cores insubmisas, a liña do horizonte esta a espreita dun temporal de bolboretas. Esa natureza insurxente abrangue as persoas humanas e non humanas, e mesmo as maquinas: a bascula de Ohio que pesa cousas e emocions, o rancor dos tractores nas granxas abandonadas... E abrangue a linguaxe, as palabras que, como velairiñas arredor da lampada, loitan contra a extincion, desvelan un misterio e crean outro, como corpos que se agochan en almas.A d''A boca da terra é unha poesía de natureza insurxente. Porque aquí a natureza fala, murmura, berra ou xura con ironía no eco das campás. Tamén se agocha nas ruínas e aluca, sentinela, o pasar dos camiños. Lembra e soña: corren por estes eidos cabalos de cores insubmisas, a liña do horizonte esta a espreita dun temporal de bolboretas. Esa natureza insurxente abrangue as persoas humanas e non humanas, e mesmo as maquinas: a bascula de Ohio que pesa cousas e emocions, o rancor dos tractores nas granxas abandonadas... E abrangue a linguaxe, as palabras que, como velairiñas arredor da lampada, loitan contra a extincion, d...

Hai xestas que parecen imposibles de facer. Pero fanse.E hai épocas pensadas para ese tipo de momentos heroicos. Nesta novela, a autora repasa un momento da nosa historia que é moito máis ca a construcion dun tunel ou o furado brutal dunha montaña brutal. Sobre todo, e unha historia sobre a nosa historia, sobre os nosos devanceiros que foron esmagados por un imperio, o romano, ao que pouco lle importaban as xentes de Galicia mais que como man de obra a que escravizar. Pero malia a situacion, sempre hai quen se rebela, sempre hai quen pelexa pola sua liberdade. Unha viaxe pola Galicia de hai moitos seculos. Pero tamen pola Roma imperial e grande que, tamen, puxo as suas gadoupas na nosa terra.

Bónapárt Ó Cúnasa é o protagonista dunha divertida historia que nos fala dos habitantes de Corca Dorcha, unha pequena aldea situada nalgún lugar remoto do occidente de Irlanda, onde os seus habitantes nunca endexamais habera ninguen coma eles padecen con resignacion as inclemencias meteoroloxicas e as penurias da fame e da miseria. O Vello de Pelo Cano, o seu avo, esta sempre ao seu caron para ofrecerlle o seu consello e acompañalo en calquera oportunidade de aliviar as graves consecuencias dun destino que os gaelicos estan condenados a padecer e do que non cabe fuxida posible.O titulo da obra, A boca pobre, fai referencia directa a expresion irlandesa que describe a practica de esaxerar a mala situacion economica co obxecto de recibir caridade ou a condonacion dunha debeda. A boca pobre e unha dura parodia da literatura do Celtic Revival e a vision popular da epoca en que se presentaba o occidente de Irlanda, concretamente as zonas de fala gaelica, como o reduto mais enxebre e autentico do pais, pero que, ao mesmo tempo, sufria con mais intensidade.

Estamos ante unha novela onde a historia e a ciencia se mesturan coa literatura, o ensaio coa ficción, a realidade coa fantasía, a orixe do relato co seu final.A boneca que dá título ao libro, e que tamen e a xenese do texto, viaxa de Punta Arenas, en Chile, ao pazo dos Andrada, onde vai xogar un decisivo papel na obsesion sexual dun dos personaxes de A esmorga e, talvez, no seu dramatico final. A obra mestra de Blanco Amor señorea toda a novela de Maria Xose Queizan, estendendose de forma analeptica ate a inaugural viaxe de Magalhes. Informacion, coñecemento, historia e figuracion, de todo hai nesta novela que preludia A esmorga e a prosegue ao desenvolver a vida do señor de Andrada, dono da boneca, un personaxe que Blanco Amor so nos permite enxergar entre fumes opiaceos, e neles abandonao.

A nova colección “Paseniño” de Xerais, destinada aos primeiros lectores, ten como obxectivo que os nenos e as nenas melloren o proceso de aprendizaxe da lectura, que adquiran o hábito lector e que, a

O neno acudía sempre á liturxia e chegou a ser consciente da relevancia das contradicións, o seu significado, aprender a desobedecer. O neno nacera, de feito, no lugar en que abrolla a propia execucion da cerimonia que cantaba a praxe dunha supervivencia que despois o obrigou a desfacerse de todo aquilo que daba forma ao culto, tivo que aprender a cruzar os rios. Foi asi como puido reparar nos vencellos entre mobilidade, violencia, linguaxe e corpo.Todo comeza, tamen aqui, co movemento da morte, da ausencia e da derrota que prende un lume. A necesidade de determinar e de medir, a procura dun padron. O resultado e a consciencia dos limites, dos movementos.O neno acudía sempre á liturxia e chegou a ser consciente da relevancia das contradicións, o seu significado, aprender a desobedecer. O neno nacera, de feito, no lugar en que abrolla a propia execucion da cerimonia que cantaba a praxe dunha supervivencia que despois o obrigou a desfacerse de todo aquilo que daba forma ao culto, tivo que aprender a cruzar os rios. Foi asi como puido reparar nos vencellos entre mobilidade, violencia, linguaxe e corpo.Todo comeza, tamen aqui, co movemento da morte, da ausencia e da derrota que prende un lume. A necesidade de determinar e de medir, a procura dun padron. O resultado e a consciencia dos limites, dos movementos.

III Certame de textos teatrais Roberto Vidal Bolaño 2020Alicia comparte unha foto súa co seu crush. Con dezaseis anos hai moitos motivos que te obrigan a“compartir”. Pode recoller nunha foto toda a h

O amor é unha fonte inesgotable de inspiración. Navegar e naufragar no océano do amor é un exercicio apaixonante, como transmite Francisco Castro nestas narracións curtas onde o amor visto desde case todos os prismas posibles destila paixon, sexo, sutileza, emocions e tenrura. Cada historia recrea a atmosfera necesaria para transmitir as inquietudes que os distintos amores despertan no ser humano, desde o amor rexido polo erotismo ata a paixon do amor en familia.

A crise afectou a moitas familias, traendo consigo non só dificultades económicas senón tamén emocianais.O relato dunha desas quebras e o intento posterior de reconstrucción é a cerna da novela coa que Miguel Sande obtivo o Premio Garcia Barros. Narrativa intensa, de impacto, na que non se furta a sua capacidade ferinte, afastada de calquera mirada politicamente correcta. Escrita cunha linguaxe franca, dura e directa, tamen con momentos tenros. A candidada da voz a unha desas familias, para que os seus membros -nai, filla e pai- relaten a sua historia. Ferinte. Impactante. Abrupta. Incorrecta. Algo estoupa para nos conmover e perturbar.