O cuarto libro individual de Chus Pato, a autora ourensá, chega nun momento de consolidación. Por un lado, dunha poeta, de estilo e temática inconfundibles, que se afirma aínda máis como punto de referencia. Por outro, dun movemento. O da poesia feita por mulleres. Asentemos un principio: a mellor poesia dos ultimos anos esta feita por mulleres, e Chus Pato sobrancea moito entre todas e todos. E Ninive destaca na obra de Chus Pato porque derruba xa, sen piedade, o universo ameno onde se abrigan verbo e politica contemporaneas. Ninive esta pensado desde a exactitude. Fai imposible calquera reforma da beleza -unha idea de pasado, nenez ou historia- fabricada para o conforto, para a autocompaixon. O proceso narrativo deste libro constitue, tamen, un xuizo, por veces obstinadamente ironico, a sua vida, que consegue facer nosa. Por iso, como tantas obras mestras, e amargo: expatriado. Nese sentido, Ninive e un libro atroz. Cando menos, esa foi a sensacion que a autora tivo: que tal atrocidade era a sua propia vida.
Algunhas noites, Lupe Gómez recita nos bares do extrarradio e nós amoreamos os coches nos aparcadoiros. Os letreiros intermitentes �vermello, azul, verde, rosa...� ilumínannos as caras e xogas coas n
