Libros de Poesía en gallego, página 2 de 72

Poemas para el combate en esta época de vencidos y derrotas. Una poesía de altura sobre ruinas y frente a ellas. Estos nuevos versos de Xesús Rábade Paredes (Seixas, Cospeito-Lugo, 1949) son un grito para despertar a los rendidos; tambien un lamento contra la desolacion. Se alza en ellos la voz contra los malditos, los ruines y los mercaderes.

A INQUISICION VERSOS LIBERAIS 1813

En Caderno do Nilo o poema adéntrase na historia da humanidade, nacida do río, a través dunha viaxe sen meta que é unha viaxe ao tempo, a constatación de como se habitou a natureza nun deserto abafado de luz.Este periplo poetico conduce ao centro da soidade, transida pola beleza, e constituese nun itinerario transformador, que estimula no poeta a interrogacion e procura buscar algo que amar. Facer da viaxe morada. A traves das paxinas de Caderno do Nilo percibese unha viaxe poetica ao tempo e simultaneamente unha estadia fora do tempo que se relambe na aprendizaxe, na frescura da pedra fria que foi fogar dos deuses, e que permite habitar descoñecidos desertos que agochamos no noso interior.So na megapole do Cairo aparece o cotian, convivindo o pasado, o presente e o futuro nun corpo vivo con feridas e cicatrices. Logo da viaxe, o poeta resulta transformado porque o Nilo que atravesa o deserto sedimenta na sua alma un desexo de nudez.En Caderno do Nilo o poema adéntrase na historia da humanidade, nacida do río, a través dunha viaxe sen meta que é unha viaxe ao tempo, a constatación de como se habitou a natureza nun deserto abafado de luz. Este periplo poetico conduce ao centro da soidade, transida pola beleza, e constituese nun itinerario transformador, que estimula no poeta a interrogacion e procura buscar algo que amar. Facer da viaxe morada.A traves das paxinas de Caderno do Nilo percibese unha viaxe poetica ao tempo e simultaneamente unha estadia fora do tempo que se relambe na aprendizaxe, na frescura da pedra fria que foi fogar dos deuses, e que permite habitar descoñecidos desertos que agochamos no noso interior. So na megapole do Cairo aparece o cotian, convivindo o pasado, o presente e o futuro nun corpo vivo con feridas e cicatrices.Logo da viaxe, o poeta resulta transformado porque o Nilo que atravesa o deserto sedimenta na sua alma un desexo de nudez.

Dos tempos sombrizos é un libro de poemas sobre o medo. Sobre un medo ás veces concreto e ás veces difuso. Sobre un medo histórico. Dos tempos sombrizos está escrito nunha lingua desprezada. Nunha lingua acosada. Nunha lingua de vencidos. E testemuño dunha derrota inmensa. Estes poemas queren, ao cabo, construir un refuxio contra a barbarie. Contra o cinismo como etica xeral da epoca.Dos tempos sombrizos é un libro de poemas sobre o medo. Sobre un medo ás veces concreto e ás veces difuso. Sobre un medo histórico. Dos tempos sombrizos está escrito nunha lingua desprezada. Nunha lingua acosada. Nunha lingua de vencidos. E testemuño dunha derrota inmensa. Estes poemas queren, ao cabo, construir un refuxio contra a barbarie. Contra o cinismo como etica xeral da epoca.

Esta edición da poesía galega de Rosalía de Castro está prologada e anotada polo profesor Varela Jácome. O prólogo e mailas notas a pe de páxina facilitan a lectura da poesía rosaliana e supoñen un bo instrumento para estudiar nas aulas a primeira dos nosos clasicos.

Coma un claroscuro de Caravaggio, estes «versos negros» revelan as ambigüidades das categorías de luz e sombra e constitúen unha reiteración do fóra de campo cinematográfico mediante o cal o que non

(Retro)visor parte desa feble liña que separa o real da ficción coa vontade de construír un espazo de identidade onde a voz se sinta cómoda. Non en van, este é un poemario confesional, aínda que configura unha confesion prometida que nunca da chegado. Con imaxes de Win Wenders como telon de fondo e creando un lugar de silencio cheo de palabras, (Retro)visor construese a partir da hibridacion de diferentes disciplinas, onde o codigo poetico entrelaza un discurso de longo monologo, de extenso poema intimista con forma de road-movie. Desde o cotian, apreixado nun fotograma de Paris-Texas, a confesion realiza aqui unha viaxe pola estrada interior para chegar a reflexion vital e ao pensamento.

Merquei unha parellade canariospara facer menos desoladaa orde da casamorreron aos tres díasde virus ou tristuranon tiñan aíndanome

TSC. Diario da noite de Alfonso Armada é un experimento, o intento destemido dun poeta de 24 anos que, seguindo o alento de escritores como Gide ou Joyce, desexaba a literatura como unha sorte de vida e devecia por rexistrar o paso do tempo e todos os seus estragos escribindo un poema cada dia do ano de 1982. As obsesions intimas, os medos, os anhelos e as mitoloxias da epoca estan case todas neste diario poetico que e tamen un canto de amor e desapego a cidade de Vigo, onde o poeta naceu, e as que comezaban a facer parte da sua existencia: Compostela, Madrid, Sevilla ou Tanxer. Estes Trescentos Sesenta e Cinco dias son, para o poeta, un intento de dar conta de si.