Libros de Poesía en gallego, página 2 de 71

Narrativa en catalan

Acolá no acantilado, aló preto do mar, enriba do verdor cinguido, azuis mates nas augas e o abrente por chegar. Ergueuse da auga unha sirea, moi verde o seu ollar. Foi a primeira vez que te vin. Casei, si casei, a sirea foi miña doa; pasou o tempo, fucheste e xa non estas; non deixo de te lembrar nin quero nin poido esquecerme de ti. No meu devagar, deixo de camiñar, e ainda agora parome de novo ao chegar preto do mar.Acolá no acantilado, aló preto do mar, enriba do verdor cinguido, azuis mates nas augas e o abrente por chegar. Ergueuse da auga unha sirea, moi verde o seu ollar. Foi a primeira vez que te vin. Casei, si casei, a sirea foi miña doa; pasou o tempo, fucheste e xa non estas; non deixo de te lembrar nin quero nin poido esquecerme de ti. No meu devagar, deixo de camiñar, e ainda agora parome de novo ao chegar preto do mar.r.

Un libro de poemas enormemente rico y misteriorso, complejo y trascendente. Luz Pozo Garza (Ribadeo-Lugo, 1922) regresa a la poesía en lengua gallega con esta Rosa tántrica, un singularísimo microcosmos donde la veterana escritora establece un dialogo con Jorge Luis Borges a partir del relato La rosa de Paracelso, en el que el escritor argentino narra la historia del mago alquimista y de su incredulo discipulo. Borges ahonda, en esa narracion, en el origen de la creacion como algo trascendente. Sobre esta base construye Luz, libre, su Rosa tantrica. El libro, en el que ha trabajado la autora en los ultimos diez años, consta de 63 poemas, estructurados en dos partes o Libros y trece capitulos. En el, Luz Pozo nos sumerge en un peculiar universo poetico onde, en ocasiones, la puntuacion juega con los lectores, y la lengua gallega atrae como iman terminos y giros del sanscrito, latin, ingles y castellano. La simbologia budista y el tantra asoman a cada paso como tambien los enigmaticos tigres de Borges o la aparicion de filosofos como Carl Jung aquel sabio que entendia el alma.Nos pide Luz, desde su altura vital, que, como ella, nos enfrentemos a la idea de eternidad a traves de la palabra y de la creacion.

Esta obra invoca a multivocidade agochada nunha subxectividade en transición: o eu da poeta camiña cara á multiplicación de si a través do silencio, con apelacións a unha enunciación que, intencionalmente, se desfai.Facendo uso da lirica paga e medieval mais guindando boias as tradicions non occidentais, retomase a palabra non dita, a palabra non articulada, a palabra gutural, retida na gorxa das mulleres.Entre os pasos pisados con solemnidade e forza, rachando a atmosfera postapocaliptica, a sibila anuncia unha lirica que foxe da clausura, abrindose as fendas do eu.

ANTOLOX�A PO�TICA

0

Un home contempla a vida e o paso do tempo desde a terraza dun bar e escribe poemas mentres toma un café. Pero a vida -e o tempo-, coma un agromo que se renova cada día, nunca se detén, nin nas miradas extraviadas dos perdedores, nin na arrogancia indomable dos adolescentes, nin no narcisismo fetichista das redes sociais, nin na estrañeza das avestruces que se ocultan, nin na aceptada resignacion das persoas devoradas pola rutina, nin na ambicion insolente e pretensiosa das motos.Un home contempla a vida e o paso do tempo desde a terraza dun bar e escribe poemas mentres toma un café. Pero a vida -e o tempo-, coma un agromo que se renova cada día, nunca se detén, nin nas miradas extraviadas dos perdedores, nin na arrogancia indomable dos adolescentes, nin no narcisismo fetichista das redes sociais, nin na estrañeza das avestruces que se ocultan, nin na aceptada resignacion das persoas devoradas pola rutina, nin na ambicion insolente e pretensiosa das motos.

Camiñar polos versos de A elegancia do século é facelo polas rúas de calquera cidade. Só cómpre a disposición dunha ollada atenta e solidaria, pois non é outra a mirada da poeta sobre a realidade cotia. En efecto, a cidade e os seus moradores son o centro do poema. A cidade e metafora da humanidade, encrucillada de vidas e de camiños polos que van chegando xentes nun deambular incansable. En cada poema atopamos lugares e personaxes recoñecibles, contemplados desde unha perspectiva proxima, nus ante a loita pola supervivencia. Son homes e mulleres cheos de valor e dignidade, persoas anonimas; pero conscientes, non derrotadas. Este e un libro vital, un canto de esperanza, no que a tenrura e o humanismo conviven coa ironia, o xogo e a experimentacion. Un poemario sereno e comprometido, onde as palabras, xustas e belas, conviven en harmonia. Ese e o sentido ultimo da palabra poetica, o gran valor de A elegancia do seculo.Camiñar polos versos de A elegancia do século é facelo polas rúas de calquera cidade. Só cómpre a disposición dunha ollada atenta e solidaria, pois non é outra a mirada da poeta sobre a realidade cotia. En efecto, a cidade e os seus moradores son o centro do poema. A cidade e metafora da humanidade, encrucillada de vidas e de camiños polos que van chegando xentes nun deambular incansable. En cada poema atopamos lugares e personaxes recoñecibles, contemplados desde unha perspectiva proxima, nus ante a loita pola supervivencia. Son homes e mulleres cheos de valor e dignidade, persoas anonimas; pero conscientes, non derrotadas.Este e un libro vital, un canto de esperanza, no que a tenrura e o humanismo conviven coa ironia, o xogo e a experimentacion. Un poemario sereno e comprometido, onde as palabras, xustas e belas, conviven en harmonia. Ese e o sentido ultimo da palabra poetica, o gran valor de A elegancia do seculo.

Neste libro de poemas, antoloxía da produción lírica de Xesús Alonso Montero desde 1963 ata 2016, o autor exerce de «fistor», de «vate popular», pero elevando a poesía bebedora das fontes do cancione

Neste ano 2011, e coincidindo co centenario do nacemento do poeta Çlvaro Cunqueiro, Editorial Galaxia edita un libro de poemas do autor de Mondoñedo, acompañado de dous CDs, un cos poemas musicados por Cesar Moran, e outro coa gravacion da derradeira conversa concedida por Cunqueiro, precisamente a Cesar Moran, dias antes de morrer. Estamos a falar dun libro-disco que ademais de conter unha excelente proposta musical, agasallanos cun documento historico de primeira orde. Cesar Moran rodeouse de musicos de primeiro nivel (entre os que destaca a voz de Uxia Senlle) para ofrecernos un excelente e elegante traballo que vai namorar aos seguidores de Cunqueiro pero tamen aos amantes da boa musica que poderan comprobar como soa o de Mondoñedo agarimado pola guitarra, a frauta traveseira, o saxo alto, o contrabaixo e a percusion da banda de Cesar Moran, quen presta a sua voz sintonizando a perfeccion coa lirica contida dos versos de Cunqueiro. Un proxecto innovador que nos presenta a Cunqueiro doutra maneira, unindo literatura, musica e un documento sonoro de innegable valor historico e literario, como e esa derradeira conversa co de Mondoñedo.

El poeta gallego Emilio García Portosín llevaba desde los 8 años trabajando en el mar «primeiro por afección e logo por obrigación», según nos dice. Por este motivo, sus poesías tienen una fuerte vin

Poesía, música e Caneiro en estado puroNeste novo libro-disco Xosé Carlos Caneiro, axudado pola voz de Emilio Rúa, agasállanos cunha viaxe poética moi singular. Nas súas propias palabras, tiradas do prologo do libro, contanos: Queria cambiar o mundo: velaqui a razon da miña poesia. O mundo concreto e sensible, cercano: aquel que doia, levantaba, acariñaba ou cuspia. Queria cambiar o mundo, prometo. (?) Creo que a poesia e o que fai mover o silencio. Non encontro definicion mais certa para este libro de versos e cancions. Poema e canto. Para os gregos eran a mesma cousa; en realidade, cantor e poeta resultaban identica voz. Orfeo congregaba coa sua lira a homes e mulleres, tamen a ninfas e deuses e musas inspiradoras, para que contemplasen o movemento invisible do silencio. As veces choraban os seres reunidos, arrancadas as bagoas polo silencio. As veces repousaban a sua alma e deixaban correr entusiasmo: naufragos de ventura, felices. Como escritor non encontrei ainda maior felicidade que un poema que emocione a quen o escoita (creo que a poesia sen emocion e unha mentira mais; unha acrobacia intelectual, hermetica, criptica e voraz: carcome a literatura). Recito. Sempre. Camiño por diante, asfalto, nubes, quilometros, verso por verso. (?) Con Despois de ti, a chuvia so pretendo mover o silencio. Emilio Ru...

Este é un disparatado intento de explicar o Universo e a vida. Tiven a desvergonza de poñelo en verso, marabillado polo incesante brillo dos astros e a estupefacción elemental que supón estar vivo. Alguns foron inspirados por nenos e nenas que me contan cousas do seu dia a dia; outros xurdiron da chistera do ilusionista nada. So pretendo prender a faisca da alegria, ainda que tamen dispon dun oco para a tristeza, porque ambas son irmas que van collidas da man. Un poema levarache a unha illa perdida no oceano do noso interior, onde te agardo. Supoño que quereras saber algunha razon pola que considero que o debes mercar. Non a hai. Iso depende de ti. Abre o libro ao chou. Le uns versos. Se algun che fai sorrir, dareime por satisfeito. Coidado!, debes ver cos ollos do primeiro neno que ergueu a cabeza cara ao firmamento.

Uno de los manuscritos inéditos más esperados de la literatura gallega. En edición facsimilar y respetando fielmente el formato original en el que fue creado. De catro a catro, escrito por Manuel Antonio (Rianxo, 1900-1930) entre los años 1926 y 1927, es uno de los libros de poesia gallega mas relevantes de todos los tiempos. Esta considerado ademas como una de las cimas universales de la poesia vanguardista. El cuidado de esta edicion, que incluye la transcripcion del texto con la identificacion de sus variantes, y la reproduccion de fotografias e ilustraciones, corre a cargo del catedratico de Filoloxia Galega y Portuguesa de la Universidade de Santiago de Compostela, Anxo Tarrio Varela.