Premio Torrente Ballester 1995 Premio Nacional de Literatura 1996 Dezaseis narracións que enxergan o milagre do mundo no soño dun saxofonista ou na brancura luminosa do leite fresco. Este libro, un dos mais recoñecidos do autor, e un conxunto de relatos que rescatan a grandeza do pequeno. Manuel Rivas ofrecenos unha interpretacion lirica, dura e delicada a vez, dun pais habitado polo tempo e por xentes que reclaman o seu dereito a ter unha historia que contar. Un libro de extrema sensibilidade, que conten os contos que foron levados ao cine no filme A lingua das bolboretas. Premio Nacional de Narrativa e Premio Torrente Ballester, este libro de relatos de Manuel Rivas (A Coruña, 1957) supuxo a sua consagracion definitiva como narrador. Un orixinal universo literario que enxalza a grandeza do pequeno, que descobre o milagre do mundo no soño dun saxofonista ou na brancura luminosa do leite fresco. Unha ollada dura e, ao tempo, delicada sobre ese territorio no que a realidade linda cos soños, onde se agocha a verdade de cadaquen.

Dezaseis narracións que enxergan o milagre do mundo no soño dun saxofonista ou na brancura luminosa do leite fresco. Este libro, un dos máis recoñecidos do autor, é un conxunto de relatos que rescatan a grandeza do pequeno. Manuel Rivas ofrecenos unha interpretacion lirica, dura e delicada a vez, dun pais habitado polo tempo e por xentes que reclaman o seu dereito a ter unha historia que contar. Un libro de extrema sensibilidade, que conten os contos que foron levados ao cine no filme A lingua das bolboretas. Premio Nacional de Narrativa e Premio Torrente Ballester, este libro de relatos de Manuel Rivas (A Coruña, 1957) supuxo a sua consagracion definitiva como narrador. Un orixinal universo literario que enxalza a grandeza do pequeno, que descobre o milagre do mundo no soño dun saxofonista ou na brancura luminosa do leite fresco. Unha ollada dura e, ao tempo, delicada sobre ese territorio no que a realidade linda cos soños, onde se agocha a verdade de cadaquen.

1.1FA 01.1 10000000000000000

Un aprendiz prepara, sen sabelo, o seu propio cadaleito na carpintería da prisión, onde os ebanistas se afanan en tallar os mobles para o Dobre, o director do centro, aquel ser cruel e odiado por todos. Unha militante comunista emprende unha desesperada folga de fame. Un preso relata oufano como matou a sua muller porque ela se lle repuxo. Unha muller maltratada decide tramitar o divorcio e convertese nunha fuguista de incerto destino. Homes e mulleres coa existencia trabada, seres recluidos por barrotes verticais e horizontais, vitimas do fanatismo que levan a celosia incrustada nos ollos. Nesta edicion actualizada e ampliada, Sentinela, alerta! recolle once textos nos que se aborda o lado mais escuro da condicion humana: o exercicio da tortura e os malos tratos inflixidos sobre as mulleres e os mais debiles. O espazo da prision nos tempos da ditadura unifica unha atmosfera desacougante onde a violencia, a crueldade, a corrupcion, a desolacion, devoran a dignidade dos seres humanos.Un aprendiz prepara, sen sabelo, o seu propio cadaleito na carpintería da prisión, onde os ebanistas se afanan en tallar os mobles para o Dobre, o director do centro, aquel ser cruel e odiado por todos. Unha militante comunista emprende unha desesperada folga de fame. Un preso relata oufano como matou a sua muller porque ela se lle repuxo. Unha muller maltratada decide tramitar o divorcio e convertese nunha fuguista de incerto destino. Homes e mulleres coa existencia trabada, seres recluidos por barrotes verticais e horizontais, vitimas do fanatismo que levan a celosia incrustada nos ollos. Nesta edicion actualizada e ampliada, Sentinela, alerta! recolle once textos nos que se aborda o lado mais escuro da condicion humana: o exercicio da tortura e os malos tratos inflixidos sobre as mulleres e os mais debiles. O espazo da prision nos tempos da ditadura unifica unha atmosfera desacougante onde a violencia, a crueldade, a corrupcion, a desolacion, devoran a dignidade dos seres humanos.

Doce relatos creados a partir de doce fotografías de fotógrafos e fotógrafas galegosRamón D. Veiga pídelles a dez fotógrafas e fotógrafos galegos (algún só afeccionado á fotografía) que lle envíen unha imaxe da sua autoria. A que escollan. A que mais rabia lles dea. O obxectivo e argallar unha historia para cada unha delas, achegar unha ollada diferente, unha interpretacion persoal sobre a obra desas creadoras e creadores (cinco mulleres e cinco homes) que tanto admira. O resultado e este libro de relatos en que a retranca e o humor se mesturan de xeito natural coa dor, coa morte e co drama de vivir. Un reto. Un exercicio de escrita e de imaxinacion. Unha conxuncion de palabra e imaxe en escala de grises. Unha dobre exposicion. Un revelado. Un zoom.[Fotografias de Tamara de la Fuente, Pablo Rivas Caride, Lucia Garcia Rey, Susana Estevez, Javier Fernandez Perez de Lis, Paula Gomez del Valle, Marta Moreiras, Angel Touron, Ivan Nespereira e Hugo Aldatz Alonso.]Ramon D. Veiga pidelles a dez fotografas e fotografos galegos (algun so afeccionado a fotografia) que lle envien unha imaxe da sua autoria. A que escollan. A que mais rabia lles dea. O obxectivo e argallar unha historia para cada unha delas, achegar unha ollada diferente, unha interpretacion persoal sobre a obra desas creadoras e creadores (cinco mulleres e cinco homes) que tanto admira. O resultado e este libro de relatos en que a retranca e o humor se mesturan de xeito natural coa dor, coa morte e co drama de vivir. Un reto. Un exercicio de escrita e de imaxinacion. Unha conxuncion de palabra e imaxe en escala de grises. Unha dobre exposicion. Un revelado. Un zoom.[Fotografias de Tamara de la Fuente, Pablo Rivas Caride, Lucia Garcia Rey, Susana Estevez, Javier Fernandez Perez de Lis, Paula Gomez del Valle, Marta Moreiras, Angel Touron, Ivan Nespereira e Hugo Aldatz Alonso.]

O señor Xaquín desaparece por sorpresa da residencia de anciáns na que, voluntariamente, pasa os derradeiros anos da súa vida. A mobilización para dar con el provoca un enredo en cadea que, decontado, chegara ata extremos inusitados. Ao tempo que se produce esa delirante busca, os protagonistas, un vello e un parado, figuras paradigmaticas deste inicio de seculo, van espertar unha historia do pasado que semellaba durmida. Ainda que a lectura de "Zapatillas rotas" por veces provoque o riso, mostra un perfil de tristeza, xa que esta e unha novela que fala de como somos e como procedemos, do que e esencial e, na maioria dos casos, pasa desapercibido, do que e frivolo e, poren, ten exito no noso tempo. "Zapatillas rotas" trata, ao cabo e sen ocultar o sarcasmo, dos valores desta sociedade en crise irreversible. Esta novela confirmao como un dos narradores galegos mais solidos e de mellor acollida entre os lectores e lectoras do noso tempo.

Este libro de relatos está composto dun par de ducias de achegamentos a ese terreo máxico, de puro realista, co que Vicente Araguas asegura manter unha relación carnal. E afellas que a través deste relatorio imos vendo como o erotismo e mais a chamada telurica van ensamblando un conxunto onde a melancolia dos perdedores canxa coas maneiras nobres de quen miran como as luces do derradeiro tranvia abren paso a ollada riba da memoria, sentimental e historica. Personaxes neboentos xunto a outros tan certos como Marcelino, saindo do Hispano-Argentino o veran do gol a Rusia, ou Brigitte Bardot a erguer saudades que se debruzan no rio onde unha cucaña dispon un xamon no seu remate. Mentres hai quen se desfai, literalmente, entre das ponlas das arbores e o neno Fandiño en canto de facer caligrafia prefire escoitar unha historia de amor que ala foi no comboio descendente. Un libro que se move entre o real e o pintado, a metade do camiño que vai entre Norma Jean e ese homiño namorado dunha rapaza, suicida que non foi ainda. Un libro que nos fala da froita madura recollida por un autor, agora que e ano hernandino, tan "perico en luas" como o seu conto homonimo.Este libro de relatos está composto dun par de ducias de achegamentos a ese terreo máxico, de puro realista, co que Vicente Araguas asegura manter unha relación carnal. E afellas que a través deste relatorio imos vendo como o erotismo e mais a chamada telurica van ensamblando un conxunto onde a melancolia dos perdedores canxa coas maneiras nobres de quen miran como as luces do derradeiro tranvia abren paso a ollada riba da memoria, sentimental e historica. Personaxes neboentos xunto a outros tan certos como Marcelino, saindo do Hispano-Argentino o veran do gol a Rusia, ou Brigitte Bardot a erguer saudades que se debruzan no rio onde unha cucaña dispon un xamon no seu remate. Mentres hai quen se desfai, literalmente, entre das ponlas das arbores e o neno Fandiño en canto de facer caligrafia prefire escoitar unha historia de amor que ala foi no comboio descendente. Un libro que se move entre o real e o pintado, a metade do camiño que vai entre Norma Jean e ese homiño namorado dunha rapaza, suicida que non foi ainda. Un libro que nos fala da froita madura recollida por un autor, agora que e ano hernandino, tan "perico en luas" como o seu conto homonimo.

Premio Novela Europea Casino de Santiago 2005 .Unha novela que reflexiona sobre a fraxilidade do ser humano, ese equilibrio entre a felicidade e o desalento. París exactamente ao pé da Torre Eiffel. Ali decorre a historia que conta Xuntos e mais nada. A historia de catro persoas que pouco teñen en comun, catro vidas perdidas que devalan no mundo rispido da cidade, uns ninguens. Catro sobreviventes que van aprender a compartir os medos, as esperanzas, a tenrura, a amizade, e tamen, os desencontros. Anna Gavalda escribe desde a experiencia da fraxilidade do ser humano, o equilibrio entre felicidade e desalento, que e o cerne desta novela.

París exactamente ao pé da Torre Eiffel. Alí decorre a historia que conta Xuntos e máis nada. A historia de catro persoas que pouco teñen en común, catro vidas perdidas que devalan no mundo ríspido da cidade, uns ninguens.Catro sobreviventes que van aprender a compartir os medos, as esperanzas, a tenrura, a amizade, e tamen, os desencontros.Anna Gavalda escribe desde a experiencia da fraxilidade do ser humano, o equilibrio entre felicidade e desalento, que e o cerne desta novela.

XUIZO AOS HUMANOS es un libro del autor VV.AA. editado por CATRO VENTOS. XUIZO AOS HUMANOS tiene un código de ISBN 978-84-945917-4-7 y consta de 228 Páginas.

Unha parte moi importante da historia está nos periódicos. Esta selección de textos, escolma dalgunha das mellores páxinas do mellor xornalismo, ofrece unha significativa panorámica da transición que vai dende a Galicia de principios do seculo XIX ata os nosos dias. Xornalismo literario e de opinion. Pensamento activo nas paxinas dos xornais. O presente volume, ainda que admite unha lectura autonoma, complementa o correspondente as biografias de vinte xornalistas que editamos nesta mesma coleccion. A escolma de textos non so permite unha vision mais rica dos autores senon que, en conxunto, constitue unha moi ilustrativa panoramica da historia da sociedade galega nos ultimos douscentos anos. A presente escolma inclue unha ampla seleccion de traballos de Manuel Pardo de Andrade, Concepcion Arenal, Alfredo Vicenti, Emilia Pardo Bazan, Alfredo Brañas, Sofia Casanova, Basilio Alvarez, Anton Villar Ponte, Julio Camba, Xoan Xesus Gonzalez, Wenceslao Fernandez Florez, Manuel Lustres Rivas, Maria Luz Morales, Roberto Blanco Torres, Ben-Cho-Shey, Victor Casas, Johan Carballeira, Anxel Fole, Luis Seoane e Alvaro Cunqueiro.

Información e noticia de xornalistas: homes e mulleres que, dende a opinión e a información, participaron na construción da Galicia moderna. Olladas complementarias. Dende o primeiro deles, Manuel Pardo de Andrade (1760-1832) a Alvaro Cunqueiro (1911-1981). O xornalismo e un dos discursos que construen a historia das colectividades. Na conformacion politica e social da Galicia moderna, o xornalismo e os xornalistas (homes e mulleres) aparecen coma un elemento activo de enorme significacion, espello das ansias e das frustracions colectivas, cronica de entusiasmos e traballos, esperanzas e rexurdimentos. Velaqui vinte estampas ou ensaios que por primeira vez nos permiten ordenar o discurso dunha profesion rica, apaixonante, na que se reflicten as grandezas e as miserias do pais. Un equipo de especialistas, coordinados pola Seccion de Comunicacion do Consello da Cultura Galega, abordan o estudo de vinte personalidades do xornalismo galego, dende Manuel Pardo de Andrade, director do primeiro xornal moderno, Diario de La Coruña (1808), ata os mais contemporaneos: Victor Casas, Wenceslao Fernandez Florez, Sofia Casanova, Luis Seoane, Julio Camba, Concepcion Arenal, Johan Carballeira, Anton Villar Ponte, Anxel Fole, Ben-Cho-Shey...

Xope de Lilaina pretende ser algo máis que unha colección de relatos da tradición oral disimulada pola introdución do recurso literario dun escritor imaxinario, M. Castro d´Anllóns, que oculta ao ver

En 1975 publicouse por primeira vez a novela Xoguetes para un tempo prohibido; Editorial Galaxia no 2005 tira do prelo unha nova edición, a décima, desta obra na que Casares fai un retrato da xeración dos anos 60. E esta a decima edicion de Xoguetes para un tempo prohibido desde que no ano 1975 se edita a primeira. Unha novela retrato dunha xeracion, a dos anos 1960, nos que aqueles mozos universitarios cultos e brillantes, intelixentes e soñadores acaban embarrancando no escepticismo e na amargura. Unha obra que nos achega a un tempo e a uns personaxes marcados pola perda das ilusions e polos soños derramados. Esta novela foi galardoada co premio co que se conmemoraban os XXV anos da fundacion da Editorial Galaxia. Un retrato xeracional dun grupo de amigos na Compostela universitaria de fins do seculo XX. O circulo universitario no que Casares se moveu na sua epoca de estudante na universidade aparece aqui representado pola peripecia vital de Elias, que abrangue desde a sua infancia nunha pequena vila galega ata o seu traxico final nunha triste pension ourensa. Os sordidos anos da posguerra e o seu contrapunto, os esperanzados tempos da utopia revolucionaria, acaban no alcohol, na frivolidade e o desespero. Escrita con toda a brillantez e eficacia da narrativa moderna, e unha reflexion lucida sobre as ilusions perdidas e os soños non acadados.

En 1975 publicouse por primeira vez a novela Xoguetes para un tempo prohibido; Editorial Galaxia no 2005 tira do prelo unha nova edición, a décima, desta obra na que Casares fai un retrato da xeración dos anos 60. E esta a decima edicion de Xoguetes para un tempo prohibido desde que no ano 1975 se edita a primeira. Unha novela retrato dunha xeracion, a dos anos 1960, nos que aqueles mozos universitarios cultos e brillantes, intelixentes e soñadores acaban embarrancando no escepticismo e na amargura. Unha obra que nos achega a un tempo e a uns personaxes marcados pola perda das ilusions e polos soños derramados. Esta novela foi galardoada co premio co que se conmemoraban os XXV anos da fundacion da Editorial Galaxia. Un retrato xeracional dun grupo de amigos na Compostela universitaria de fins do seculo XX. O circulo universitario no que Casares se moveu na sua epoca de estudante na universidade aparece aqui representado pola peripecia vital de Elias, que abrangue desde a sua infancia nunha pequena vila galega ata o seu traxico final nunha triste pension ourensa. Os sordidos anos da posguerra e o seu contrapunto, os esperanzados tempos da utopia revolucionaria, acaban no alcohol, na frivolidade e o desespero. Escrita con toda a brillantez e eficacia da narrativa moderna, e unha reflexion lucida sobre as ilusions perdidas e os soños non acadados.

Xoguetes para nenos cegos es un libro del autor Darriba, Luz editado por BELAGUA EDICIONES Y COMUNICACION. Xoguetes para nenos cegos tiene un código de ISBN 978-84-124434-0-0 y consta de 100 Páginas.

A historia da vida dunha muller diagnosticada de alzhéimer que necesita seguir viva.Xoaniña estase esquecendo da súa vida, de feito nin tan sequera lembra o seu nome ou a idade que ten. Ao redor dela tan so xira a soidade, o medo e uns invisibles fios que a manteñen atada a realidade. Unhas desconcertantes tatuaxes gravadas na pel e un vello diario con tapas de coiro negro son o facho que alumea os seus pasos, as pegadas que lle permiten regresar ao pasado para percorrer un tortuoso camiño ata chegar a un inesperado final. Narrada en duas voces, Xoaniña de Deus e a historia da vida dunha muller diagnosticada de alzheimer que necesita seguir viva. Amor, drama e un pouco de humor forman parte dun circulo de lembranzas que ela mesma debe pechar antes de que a sua memoria se apague para sempre.Xoaniña estase esquecendo da sua vida, de feito nin tan sequera lembra o seu nome ou a idade que ten. Ao redor dela tan so xira a soidade, o medo e uns invisibles fios que a manteñen atada a realidade. Unhas desconcertantes tatuaxes gravadas na pel e un vello diario con tapas de coiro negro son o facho que alumea os seus pasos, as pegadas que lle permiten regresar ao pasado para percorrer un tortuoso camiño ata chegar a un inesperado final. Narrada en duas voces, Xoaniña de Deus e a historia da vida dunha muller diagnosticada de alzheimer que necesita seguir viva. Amor, drama e un pouco de humor forman parte dun circulo de lembranzas que ela mesma debe pechar antes de que a sua memoria se apague para sempre.

Il Morgante Maggiore de Luigi Pulci considérase unha auténtica epopeade xigantes pola avultada presenza destes seres na obra. En efecto, entre os diferentes representantes do marabilloso, os xigantes son os que contan coa maior presenza e número ao longo deste poema e posúen, ásombra de Morgante, unha certa relevancia, maior ou menor segundo os casos. Mentres que os estudosos se centraron eminentemente na comicidade da obra de Luigi Pulci, na natureza e función das súas fontes -especialmente a vexata quaestio do Orlando laurenziano- ou a interpretación do personaxe de Morgante, outros aspectos posibles de estudo quedaron relegados e só se viron beneficiados ou incluídos polos avances da crítica subsidiariamente e en tempos recentes. É o caso dos xigantes secundarios, cuxa relevancia se desvela a través de tres focos principais de análise: a súa morfoloxía física e caracterial, facendo fincapé na súa natureza demoníaca; a cuestión alimentaria, que vai dende a celebración do exceso car