Libros de Teatro en gallego, página 2 de 18

Un chapeu de palla italiana é unha comedia en cinco actos en prosa mesturada de estrofas a modo de coplas ou cancións de Eugène Labiche (1815-1888) e Marc-Michel (1812-1868), creada e representada po

Hai linguas que só teñen unha palabra para o abandono, pero iso non quere dicir que non haxa diferentes maneiras de deixar para sempre algo, a alguén. Pouco importa que intentes cambiar de espazo, qu

Na súa incansábel actividade xornalística, Antón Villar Ponte nunca deixou de fixarse no teatro como espazo artístico coa dobre función de espallar o ideario galeguista das Irmandades da Fala e como ambito de experimentacion estetica desde onde modernizar a cultura galega.En 1928, a Editorial Nos inaugurou a sua coleccion Teatro Galego con Triptico, que reunia as pezas: A patria do labrego (1905), Almas mortas (1922) e Entre dous abismos (estreada en 1920), e que o mesmo autor cualificaba como documentos, o que xustificaba a sua publicacion pola vontade de amosar a evolucion do teatro galego nos ultimos anos a traves da sua pluma.Tres pezas dun renovador do teatro galego do seu tempo

TRES VERSIÓNS é o título máis neutro e realista que se podía escoller para un tomo que xunta unha traxedia grega, As troianas e dúas dramatizacións de obras narrativas: O salto do puma, sobre A illa do doutor Moreau, de H. G. Wells, e Transilvania, baseada no Dracula de Bram Stoker.Como desculpa, valla o feito de as tresreconstrucionster sido, en diferentes momentos, reclamadas para o palco. Asi, a traxedia de Euripides fora unha encomenda de Arturo Lopez para a compañia Espello Concavo, que a estreara en 1997, cun texto moi semellante ao que logo usaria, en 2010, a Escola Municipal de Culleredo; canto a O salto do puma, escrita para Casahamlet, vira adiada a sua posta en escena, e Transilvania, estreada en 2007 pola E. M. T. de Culleredo, fora, na temporada seguinte, transferida a Teatro Carfax, que a manten no seu programa de actuacions.

Este volume non pretende facer unha escolma do importante teatro medieval francés, só quere completar a edición de Farce de Maistre Pathelin, unha das pezas clásicas do teátro cómico universal, con duas breves pezas de non menor interese: o mnologo do Franc Archier de Baignollet, obra mestra no seu xenero, e o Dit de lHerberie, onde Rutebeuf fai unha proposta dramatica que permite ver a evolucion do teatro monologal.Desta maneira, o lector pode acompañar unha escrita dramatica recuada no tempo, mais proxima da sua sensibilidade, unha proposta teatral de orixe francesa, mais de validez xeral.

Edítanse por fin en galego, a lingua na que foron escritas, as tres primeiras obras teatrais de Andrés Pociña, todas elas xa publicadas en español, italiano, e portugués. As tres foron representadas en España, Italia e Portugal, mais ningunha probou fortuna deica agora en terras galegas.Medea en Camariñas, estreada en 2005, vai camiño das cen representacions, en cinco montaxes distintos. Consiste no monologo dunha Medea xa vella, que explica por si mesma os feitos da sua existencia as mulleres de Camariñas que estan lavando nun daqueles lavadoiros de antes.Unha tardiña en Mitilene, que principia o seu andar escenico co titulo Atardecer en Mitilene en 2010, levanos as conversas da poeta Safo coas discipulas que viven con ela, e ouvimos o que falan sobre poesia, musica, politica, amizade, amor, e dicir, a vida. Cousas e ideas doutros tempos, sempre vixentes hoxe en dia.Antigona ante os xuices foi estreada en 2017, en italiano, nun lugar excepcional, o Mausoleo de Ciceron en Formia (Italia). Tratase dunha vision nova, da mais exemplar rapaza da mitoloxia antiga, enfrontandose a un tribunal e ao pobo de Tebas, para defender con enerxia o seu comportamento.A preparacion desta primeira edicion galega conxunta foi posible grazas a amizade e xenerosidade da Dra. Maria Teresa Amado Rodriguez, prestixiosa helenista da Universidade de Santiago de Compostela, ben coñecida polos seus traballos de todo tipo sobre as literaturas grega e galega.

Tres capitáns de tempos idos é a única peza de teatro e a única obra pensada para o público infantil que deixou Antón Avilés de Taramancos. Escrita na primavera de 1983, coa finalidade de que fose represen-tada polos escolares da Serra de Outes; foi representada en Noia, no mes de xuño do mesmo ano, no seo das primeiras Xornadas de teatro na escola, organizadas pola Asociacion Cultural Catavento. A obra, que permaneceu inedita dende a sua estrea, publicase agora, e por vez primeira, dentro de Xerais Merlin.Organizada en tres lances, e concibida especificamente para ser representada por escolares, Tres capitans de tempos idos constitue unha apaixonante viaxe pola historia da literatura galega; aqui desfilan personaxes como os reis e os trobadores, ou o mesmo Francisco Añon. A presente edicion, que inclue a reproduccion dos figurinos orixinais, debuxados polo propio Aviles, e completase cunha biografia do autor e a historia do devir da peza, preparada pola profesora Pilar Sampedro, a primeira directora que puxo en escena a obra.

Obra da autoría da Compañía Sarabela e que foi estreada o 12 de febreiro de 1998 na Casa da Cultura do Barco de Valdeorras. Como pon de manifesto na súa introdución os autores e autoras deste magnífico texto dramatico: "Como punto de partida propoñemos a reflexion sobre os limites entre o considerado "normal" e "anormal" nunha sociedade como a nosa, e as dificultades que un ser considerado "anormal" teria dentro da mesma. Deste xeito, Tics, que posue unhas grandes doses de comicidade en determinadas situacions, non podera ser, se cadra, cualificada de obra comica pois deixa esa sensacion agridoce de quen adiviña o drama cotian do "diferente"".

Esta obra segue umha estrutura clássica de primeiro prato, segundo prato e sobremesa. De primeiro temos“Sopa de Legumes con Ciúmes”. De segundo o Cheff recomenda“Dous Corações em Molho de Lua”, dentr

A partir de 10 anos. Como podemos incorporar as obras de teatro nas clases? Heidi Kühn-Bode expón seis obras de teatro de fácil interpretación nas aulas, animando a todos os mestres e mestras a reali

A traves da análise de numerosos textos, debuxos, planos, gravados, pinturas e fotografías, este libro ofrece un percorrido polos vestixios que quedan dos tempos en que o arquitecto, o decorador ou o pintor ainda non recibian o nome de "escenografo", mais non por iso deixaban de colaborar na invencion e reinvencion do espazo escenico. Unha vision rigorosa e util do lugar onde se desenvolve a ficcion teatral, o espazo de encontro e troco entre publico e actores.