Cándido Alfonso González Tiradas (Carballo, 1905 -Buenos Aires, 1966), emigrou moi novo para a Arxentina, onde desenvolveu un labor moi intenso no ámbito político e cultural da emigración galega. A obra que hoxe se edita, iMal Olio!..., foi premiada no Certame ´Castelao´ (1952-53) do Centro Galego bonaerense e publicada orixinalmente en Buenos Aires en 1954. Do punto da dramática galega, a peza inscríbese no contexto do teatro musical, constituíndo un folk-drama en que se combinan elementos puramente populares de ambiente mariñeiro coa utilización do mundo mítico galego. Nesta liña, débese salientar a utilización de recursos escenográficos, onde a luminotecnia e o vestiario teñen un papel simbólico fundamental, que remiten a obra á tradición dramática culta do noso teatro. Lingüisticamente, esta obra de Cándido A. González responde ao período inmediato da posguerra, sen están dar idiomático firme, cunha forte vontade diferencialista e popularizante.

Constátase que hoxe en día os cativos e as cativas non brincan nin enredan coma se facía décadas atrás. É a mudanza dos tempos. Os novos medios (TV, xogos electrónicos, teléfono móbil, ipad, ipod...) asi como unha xeografia urbana desaxeitada (falta de espazos de encontro e recreo), alen da ocupacion dos mesmos por outras circunstancias (ruas ateigadas de vehiculos) e engadido todo isto ao forte descenso da natalidade que da por resultado a escaseza de nenos (quer no medio urbano quer no medio rural -ainda conservando este toda a xeografia do xogo-) que dificulta, xa que logo, a concentracion de nenos necesaria para que se produza o xogo colectivo e socializador. A todo isto ainda hai que sumar a excesiva ocupacion do tempo de lecer das crianzas en actividades regradas (deportes, musica, tarefas escolares...) que lles resta posibilidades de desenvolveren o xogo libre e creativo. Quizabes, se os meniños e as meniñas xogasen como se xogaba en creatividade, liberdade e gratuidade, esta obra non teria razon de ser.Constátase que hoxe en día os cativos e as cativas non brincan nin enredan coma se facía décadas atrás. É a mudanza dos tempos. Os novos medios (TV, xogos electrónicos, teléfono móbil, ipad, ipod...) asi como unha xeografia urbana desaxeitada (falta de espazos de encontro e recreo), alen da ocupacion dos mesmos por outras circunstancias (ruas ateigadas de vehiculos) e engadido todo isto ao forte descenso da natalidade que da por resultado a escaseza de nenos (quer no medio urbano quer no medio rural -ainda conservando este toda a xeografia do xogo-) que dificulta, xa que logo, a concentracion de nenos necesaria para que se produza o xogo colectivo e socializador. A todo isto ainda hai que sumar a excesiva ocupacion do tempo de lecer das crianzas en actividades regradas (deportes, musica, tarefas escolares...) que lles resta posibilidades de desenvolveren o xogo libre e creativo. Quizabes, se os meniños e as meniñas xogasen como se xogaba en creatividade, liberdade e gratuidade, esta obra non teria razon de ser.

Vinte mil pesos crime de Bernardino Graña, editada orixinalmente en 1962, considerouse como unha obra fundamental no conxunto das obras teatrais da época. Nela cómpre salientar dous elementos fundamentais: conforma, por unha banda, unha mostra do traballo artistico que se facia en plena ditadura franquista desde unha perspectiva rehabilitadora nun contexto ofegante para as nosas letras e, pola outra, sobrancease a calidade inherente a da obra, que a converte nun texto de enorme interese.Vinte mil pesos crime, a mellor obra dramatica de Bernardino Graña, conxuga o reflexo dunha sociedade pechada cara ao exterior cunha cosmovision raiana ao nihilismo, empregando tecnicas homologables ao contexto teatral europeo da epoca. A presente edicion, preparada por Heitor Mera, vai precedida dun amplo estudo biografico sobre o autor e sobre o contexto do teatro galego da epoca.Vinte mil pesos crime de Bernardino Graña, editada orixinalmente en 1962, considerouse como unha obra fundamental no conxunto das obras teatrais da época. Nela cómpre salientar dous elementos fundamentais: conforma, por unha banda, unha mostra do traballo artistico que se facia en plena ditadura franquista desde unha perspectiva rehabilitadora nun contexto ofegante para as nosas letras e, pola outra, sobrancease a calidade inherente a da obra, que a converte nun texto de enorme interese.Vinte mil pesos crime, a mellor obra dramatica de Bernardino Graña, conxuga o reflexo dunha sociedade pechada cara ao exterior cunha cosmovision raiana ao nihilismo, empregando tecnicas homologables ao contexto teatral europeo da epoca. A presente edicion, preparada por Heitor Mera, vai precedida dun amplo estudo biografico sobre o autor e sobre o contexto do teatro galego da epoca.

Estas dúas pezas de Harol Pinter constitúen unha singular aproximación ó estudio da conducta humana e unha denuncia permanente das diferentes maneiras en que o totalitarismo invade e se instala na vi

A velada, ou o“xénero”velada, representa para o autor unha inmersión no rito do encobrimento. Neste tomo oferecen-se tres pezas do autor: A velada de Londres (1992), parcialmente inédita; Cando chega

As novelas radiofónicas ou mesmo o teatro radiado tiveron a súa época dourada antes da chegada da televisión. Moita xente adoita identificar os xéneros da novela e mais do teatro radiofónicos cos melodramas sentimentais do tipo do último éxito deste xénero que se produciu en España nos comezos dos setenta, Lucecita, emitido pola cadea SER. Mais a novela e o teatro radiofónicos teñen no seu haber verdadeiros fitos na historia da cultura do século XX e dos novos medios, como a célebre emisión d´A guera dos mundos, de Orson Welles, en 1938. A Radio Galega recupera esta tradición do teatro radiofónico e neste sentido non merece esta iniciativa, que xa vai polo quinto ano de premios, máis ca parabéns. O libro reúne os autos (entendido o termo auto como peza breve de teatro, tanto relixiosa como profana) gañador e finalistas do V Premio Diario Cultural de Teatro Radiofónico. A obra premiada, "Paraísos", de Xosé Manuel Pacho Blanco, emprega o tópico (entendido tópico non de xeito pexorativo, senón como motivo ou recurso literario que se repite ao longo da historia) do teatro dentro do teatro, pois unha obra de teatro radiada vese interrompida pola noticia dun suposto accidente-atentado contra o Rei, que o fere gravemente e que ata causará a súa morte. A obra seguirá desenvolvéndose, mais cada pouco será interrompida sobre as noticias breves acerca da evolución da saúde do Rei.....

Unha rosa é unha rosa (Unha comedia de medo) é unha traxicomedia onde non falta nin o humor, nin a aceda crítica á sociedade contemporánea. A vella Rosa reparte a súa herencia en tres partes, entre os seus dous sobriños, Pololo e Adela, e a filla doutra sobriña xa morta. A vella Rosa e seguidora na television dos telefilmes do detective tenente Colombo, do que sabemos da sua ascendencia galega. A morte da vella Rosa, en extrañas circunstancias, desencadeara unha divertidisima trama de enredo, parodia da ambicion desmedida da sociedade actual, que remate cunha inevitable hecatombe traxica.Os dialogos chispeantes, a presencia da sociedade mediatica actual (concibida como un dialogo permanente coa television), e a critica mais mordaz a sociedade da "comodidade e da ambicion" fan desta traxicomedia de Suso de Toro unha lectura absolutamente recomendable.Unha rosa é unha rosa (Unha comedia de medo) é unha traxicomedia onde non falta nin o humor, nin a aceda crítica á sociedade contemporánea. A vella Rosa reparte a súa herencia en tres partes, entre os seus dous sobriños, Pololo e Adela, e a filla doutra sobriña xa morta. A vella Rosa e seguidora na television dos telefilmes do detective tenente Colombo, do que sabemos da sua ascendencia galega. A morte da vella Rosa, en extrañas circunstancias, desencadeara unha divertidisima trama de enredo, parodia da ambicion desmedida da sociedade actual, que remate cunha inevitable hecatombe traxica.Os dialogos chispeantes, a presencia da sociedade mediatica actual (concibida como un dialogo permanente coa television), e a critica mais mordaz a sociedade da "comodidade e da ambicion" fan desta traxicomedia de Suso de Toro unha lectura absolutamente recomendable.

Unha traxicomedia onde non falta nin o humor, nin a aceda crítica á sociedade contemporánea."Unha rosa é unha rosa (Unha comedia de medo)" é unha traxicomedia onde non falta nin o humor, nin a aceda critica a sociedade contemporanea. A vella Rosa reparte a sua herdanza en tres partes, entre os seus dous sobriños, Pololo e Adela, e a filla doutra sobriña xa morta. A vella Rosa e seguidora na television dos telefilmes do detective tenente Colombo, do que sabemos da sua ascendencia galega. A morte da vella Rosa, en estrañas circunstancias, desencadeara unha divertidisima trama de enredo, parodia da ambicion desmedida da sociedade actual, que rematara cunha inevitable hecatombe traxica.Os dialogos chispeantes, a presenza da sociedade mediatica actual (concibida como un dialogo ermanente coa television) e a critica mais mordaz a sociedade da comodidade e da ambicion fan desta raxicomediade Suso de Toro unha lectura absolutamente recomendable."Unha rosa e unha rosa (Unha comedia de medo)" e unha traxicomedia onde non falta nin o humor, nin a aceda critica a sociedade contemporanea. A vella Rosa reparte a sua herdanza en tres partes, entre os seus dous sobriños, Pololo e Adela, e a filla doutra sobriña xa morta. A vella Rosa e seguidora na television dos telefilmes do detective tenente Colombo, do que sabemos da sua ascendencia galega. A morte da vella Rosa, en estrañas circunstancias, desencadeara unha divertidisima trama de enredo, parodia da ambicion desmedida da sociedade actual, que rematara cunha inevitable hecatombe traxica.Os dialogos chispeantes, a presenza da sociedade mediatica actual (concibida como un dialogo ermanente coa television) e a critica mais mordaz a sociedade da comodidade e da ambicion fan desta raxicomediade Suso de Toro unha lectura absolutamente recomendable.

Unha primavera para Aldara de Teresa Moure é unha peza teatral que se desenvolve no interior dun mosteiro, na Galicia do século XV. No exterior estoupa a Revolta Irmandiña contra os abusos dos nobres feudais. Ao convento chega Don Nuno, un cabaleiro irmandiño ferido gravemente na batalla. As regras non permiten presencia masculina no mosteiro, poren Aldara, a abadesa decide poñer por diante a misericordia e acoller ao forasteiro. Mais unha decision coma esta no convento serviu como detonante dun enfrontamento de posturas entre as monxas que culminara nunha traizon. En palabras da autora "os personaxes desta obra teatral afrontan conflitos dos que se chaman eternos e procuran horizontes de liberdade persoal relativos ao afan de coñecemento, a paixon, a ruptura co establecido, nun ambiente de tenrura e fraternidade". Unha primavera para Aldara obtivo o Premio de teatro Rafael Dieste 2007, ademais dos premios da Asociacion de Escritores en lingua Galega (Teatro) 2008 e o Maria Casares ao Mellor Texto Orixinal 2009.Unha primavera para Aldara de Teresa Moure é unha peza teatral que se desenvolve no interior dun mosteiro, na Galicia do século XV. No exterior estoupa a Revolta Irmandiña contra os abusos dos nobres feudais. Ao convento chega Don Nuno, un cabaleiro irmandiño ferido gravemente na batalla. As regras non permiten presencia masculina no mosteiro, poren Aldara, a abadesa decide poñer por diante a misericordia e acoller ao forasteiro. Mais unha decision coma esta no convento serviu como detonante dun enfrontamento de posturas entre as monxas que culminara nunha traizon. En palabras da autora "os personaxes desta obra teatral afrontan conflitos dos que se chaman eternos e procuran horizontes de liberdade persoal relativos ao afan de coñecemento, a paixon, a ruptura co establecido, nun ambiente de tenrura e fraternidade". Unha primavera para Aldara obtivo o Premio de teatro Rafael Dieste 2007, ademais dos premios da Asociacion de Escritores en lingua Galega (Teatro) 2008 e o Maria Casares ao Mellor Texto Orixinal 2009.

Pais e fillos , segredos e mentiras , culpa e redención . Nestas dúas obras protagonizadas por mulleres , Dans mergúllase nas zonas máis escuras da alma humana e afonda na nosa capacidade para facérmonos dano . Aqui , coma no resto do resto do seu teatro , todos perden . Antes de iniciar unha nova vida a caron dun home ao que non ama e co que ainda asi vai casar , compre que Ana salde unha debeda co seu pasado . Este e o arranque dUnha corrente salvaxe , coa que o autor ganou o XXXVII Premi Born de Teatre 2012 , Segundo os membros do xurado , " a obra desenvolve un misterio moi logrado , e recrea diversas atmosferas de intriga e suspense , grazas a complexidade dos personaxes e das situacions e a axilidade dos dialogos "