Libros de Teatro en gallego, página 2 de 18

IV Premio Diario Cultural de Teatro Radiofónico

O escenario é unha gaiola de hámster. Á dereita, en primeiro termo, hai un montón de coxíns, edredóns e sabas brancas. No fondo, unha roda andadora xiratoria, un comedeiro, un bebedeiro. Á esquerda da porta de entrada hai, carpichosamente distribuidos, varios cubos de cores e unha pelota grande que ao movela fai soar cascabeis.

Unha obra cun ben logrado movemento escénico, amenidade na trama, léxico accesible e moi axeitado, alusións á cultura popular (Entroido, filloas etc.). Unha obra sobre a cordial relación interxeracional e a transmision de valores humanos, integrada no seo da familia, asi como o vencello fraterno e de camaraderia entre nenos e nenas.

Constátase que hoxe en día os cativos e as cativas non brincan nin enredan coma se facía décadas atrás. É a mudanza dos tempos. Os novos medios (TV, xogos electrónicos, teléfono móbil, ipad, ipod...) asi como unha xeografia urbana desaxeitada (falta de espazos de encontro e recreo), alen da ocupacion dos mesmos por outras circunstancias (ruas ateigadas de vehiculos) e engadido todo isto ao forte descenso da natalidade que da por resultado a escaseza de nenos (quer no medio urbano quer no medio rural -ainda conservando este toda a xeografia do xogo-) que dificulta, xa que logo, a concentracion de nenos necesaria para que se produza o xogo colectivo e socializador. A todo isto ainda hai que sumar a excesiva ocupacion do tempo de lecer das crianzas en actividades regradas (deportes, musica, tarefas escolares...) que lles resta posibilidades de desenvolveren o xogo libre e creativo. Quizabes, se os meniños e as meniñas xogasen como se xogaba en creatividade, liberdade e gratuidade, esta obra non teria razon de ser.Constátase que hoxe en día os cativos e as cativas non brincan nin enredan coma se facía décadas atrás. É a mudanza dos tempos. Os novos medios (TV, xogos electrónicos, teléfono móbil, ipad, ipod...) asi como unha xeografia urbana desaxeitada (falta de espazos de encontro e recreo), alen da ocupacion dos mesmos por outras circunstancias (ruas ateigadas de vehiculos) e engadido todo isto ao forte descenso da natalidade que da por resultado a escaseza de nenos (quer no medio urbano quer no medio rural -ainda conservando este toda a xeografia do xogo-) que dificulta, xa que logo, a concentracion de nenos necesaria para que se produza o xogo colectivo e socializador. A todo isto ainda hai que sumar a excesiva ocupacion do tempo de lecer das crianzas en actividades regradas (deportes, musica, tarefas escolares...) que lles resta posibilidades de desenvolveren o xogo libre e creativo. Quizabes, se os meniños e as meniñas xogasen como se xogaba en creatividade, liberdade e gratuidade, esta obra non teria razon de ser.

O FACEDOR DE TEATRO

Este libro escribiuno Otero Pedrayo na vellez, pero non chegou a publicalo en vida. Trátase dunha fonda e aguda interpretación da vida e obra da poeta galega, escrita no máis xenuíno estilo oteriano. Concibida en forma de dialogo dramatico, nela deixa Otero voar libremente a sua imaxinacion desbordada, que as veces chega as dificiles alturas onde se esconde o lirismo que envolve a esvaida figura da sua protagonista.

.

«O Tartufo representa de xeito manifesto o triunfo da liberdade de expresión fronte á censura e o intento de afogar toda crítica ao Poder. Molière mantivo unha dura loita, resistindo rexamente contra

Que pode representar un faro unha noite de treboada? Un refuxio para maquillarse e esquecerse. A decisión de abandonar a ciencia e o mundo exterior. Unha loita con aparicións familiares e co pasado. Un intre para desdebuxar ese fio de voz insistente no vento. Pero que pasa se esa ecuacion chamada Eloisa e de supeto alumada polos propositos e escintileos dun electricista inusual?