Libros de Literatura en gallego, página 12 de 245

Informe bestiario, obra que acadou o premio de narrativa Ricardo Carvalho Calero ano 1990, é unha colección de singulares relatos de aventuras nos que o seu autor, Xoan Ignacio Taibo, nos oferece unha nova mostra desa extraordinaria fantasia que impregna toda a sua obra e que o converte nun dos mais orixinais narradores do momento.Ilustracions do autor.

Treinta historias cotidianas que de repente se asombran ante lo inesperado. Desde las tabernas de Lugo hasta los cielos imposibles de Nueva York.

Os sons da braña es un canto íntimo a los tiempos idos evocado en un paisaje muy concreto y especial para el autor, la campiña luguesa. En su doble condición de pintor y escritor, Antonio Yebra de Ares construye un retrato apasionado de las gentes del lugar como personajes de un mundo el de la vida en el campo que hoy ha padecido una radical transformacion.

Dejamos al propio autor explicar el contenido de esta obra publicada originariamente en 1931 e que rescatamos en edición facsímil:“Consta el presente volumen de diecisiete cuentos y tres novelas cort

"Lonxe aínda da plenitude do gran Soño cómpre escoitar o rumor do imposible". Revisitando con estas palabras o sempre suxestivo pensamento de Rimbaud, comenza o texto asinado por Xavier Seoane e Antón Patiño, Hai suficiente infinito, unha fermosa e profunda reflexion arredor do problema da creacion artistica no mundo actual. Dende unha optica postmoderna a pluma destes autores fia un longo percorrido de desexos, inquedanzas e intencions que, o xeito dun Manifesto, apostan por un entendemento da creacion como radical acto de liberdade, unha capacidade de acadar o mais alo do imposible, a utopia nun tempo confuso, fragmentario e alienante. Partindo desta premisa o texto proclama o feito creativo, en toda a sua nudez e intensidade, como "unha viaxe as marxes da conciencia", un iniciatico camiño cara un futuro imperfecto onde reina a mestizaxe, a recuperacion da sensualidade e da cartografia do corpo e un ambito para a demasia fronte a racionalidade, para a natureza fronte a maquina, para as sombras, as crebas e as transgresions fronte a ortodoxia dun discurso politicamente correcto. Co fluir da sua linguaxe poetica Hai suficiente infinito asume a recuperacion das orixes como xeratriz da arte, sen que isto impida salvagardar con vehemencia a pluralidade da creacion, a dinamica interactiva da cultura fronte aos localismos e os falsos signos de identidade.

A lente de diamante é unha obra de fantasía cargada de amor pola ciencia; así se explica que, para a súa elaboración, o escritor Fitz-James O''Brien tivese que se documentar a eito, un feito que é posible constatar nas diversas alusions a multiples personaxes e invencions da epoca. Para esta historia, o autor atreveuse a especular, dun xeito tan atractivo coma delirante, sobre o descoñecido mundo microscopico e os seres minusculos que nel habitarian. Fixoo con sutileza, bosquexando unha trama que avanza con fluidez e gracilidade, mesmo nas pasaxes que na teoria poderian resultar as mais complexas, e dicir, nas de corte psicoloxico.A capacidade, mesmo poetica, do autor irlandes para crear atmosferas torna evidente neste longo relato nimbado de inquietude e desconcerto. O lector gozara con este texto pre-cursor da ciencia ficcion e do surrealismo, publicado orixi-nalmente pola revista norteamericana The Atlantic Monthly en 1858, e que na actualidade esta considerado a obra cumio de O''Brien.

Podo sentir zoar o vento / na cabeza do alfinete / cravado na inmensidade / do chan. Ese mesmo vento / que me azouta e me convirte / en duna. O vento cavernoso / saído das mil bocas que axexan / os meus limites. O asubio. Oio / o asubio desas gorxas / que desvelan o meu sono. Sei / que estan ai, podo notalas. / Descoñezo as razons do seu / ocultamento: descoñezo / as sinrazons dos homes asisados. / O vagar e a miña espada / mellor afiada, temperada coa / paciencia e a espera.