Xurxo Souto rescata, nesta súa primeira novela, un mito coruñés esquecido: Os Homes Mariños. Unha recuperación que quere ser símbolo do necesario reencontro co mar das nosas cidades atlánticas, hoxe asolagadas polo cemento. Encuadernacion: Rustica.

O escritor Xaime Quessada, basea esta novela nas súas propias experiencias e cóntanos unha fantástica historia. O seu protagonista, Pepe, nárranos as súas vivencias ata a súa prematura morte.

Biografía e escolma de textos do autor homenaxeado nas Letras Galegas 2009 Biografía e antoloxía nas que se sintetizan e recollen tanto a obra coma as distintas facetas da vida de Ramón Piñeiro. Escrito por Beatriz Garcia Turnes, profesora de Lingua e Literatura Galegas, autora de A lingua galega entre 1875 e 1916, situacion social e consciencia idiomatica, este libro amosa as distintas facetas da biografia do escritor homenaxeado no Dia das Letras Galegas de 2009 e achega unha seleccion de textos que abranguen a sua importante actividade epistolar, a sua concepcion do papel da lingua na sociedade, os ensaios sobre a saudade e a funcion da literatura como expresion da cultura dun pobo.

María Mariño faleceu o 19 de maio de 1967. En 2007 dedícaselle o Día das Letras Galegas, corenta anos despois da súa morte e cando se celebra tamén o Centenario do seu nacemento. María Mariño (Noia, 1907-Parada do Courel, 1967) chega no ano 1947 a Parada do Courel, onde coñece ao poeta Uxio Novoneyra, circunstancia que provocara o xurdimento dunha das voces mais sorprendentes da lirica galega. No ano 1963 publica, cun limiar de Otero Pedrayo, o libro Palabra no tempo, despois escribira os poemas que compoñen Verba que comeza (1990), publicado postumamente.

Sorrimos e calamos, como a falar unha linguaxe secreta que só un grupo reducido -ó que os dous pertenciamos- coñecía. Rosalía aproveitou eses momentos para esculca-la miña cara, e eu fixen o mesmo. Foi un diálogo de olladas que cabalgou máis alá do significado contado das palabras concretas. Sentín que Rosalía estaba intrigada pola miña personalidade e que, á vez, a conversa que mantiveramos producira nela unha evidente alegría.