Libros de Literatura en gallego, página 8 de 243

O capitán William Bligh era un experto en navegar polo Pacífico. En 1787, o Almirantado británico encoméndalle partir cara a Tahití ao mando da Bounty. Entre os pasaxeiros está o mozo John Jacob Turnstile, que embarca como servinte seu para evitar ir ao carcere. O destino converterao en testemuña privilexiada dun episodio que marcou o devir da Armada inglesa.Ilustracion de cuberta de MARC TAEGEREn 1787, ao mando do capitan William Bligh, a fragata Bounty parte cara a Tahiti. O Almirantado britanico encargaralle recoller arbores do pan para transplantalas nas colonias do Caribe. Tratabase de conseguir un produto economico para alimentar os escravos das illas que recollian cana de azucre. Bligh era un experto en navegar polo Pacifico; xa o fixera as ordes do lendario capitan Cook. Como en todas as penosas travesias daquela epoca, a tripulacion tiña por diante unha dura e longa viaxe. John Jacob Turnstile, un adolescente de Portsmouth, esta a piques de ser encarcerado cando lle ofrecen unha ultima oportunidade para evitar a cadea: embarcar na Bounty como paxe do capitan Bligh. John acepta a proposta sen dubidar e asi seria como chega a converterse en testemuña privilexiada dun episodio que marcou o devir da Armada inglesa.En Motin na Bounty (2008), John Boyne achegase a un feito historico xa narrado anteriormente e levado ao cine en tres ocasions, con actores de tanta sona como Clark Gable (1935), Marlon Brando (1962) e Mel Gibson (1987). Pero Boyne narra a viaxe da Bounty cunha ollada orixinal que invita a reflexion e nos presenta un complexo mundo dominado polo poder e pola ambicion.Nesta novela de aventuras, retratase a disciplinada vida do mar e tamen se reflicte o caracter dos personaxes, dende o capitan ata os oficiais e os mariñeiros. O dilema entre o ben e o mal, os arquetipos de heroe e vilan, a lealtade e a traizon, son alguns binomios que xorden neste libro. Situacions limite, valentia e actos de solidariedade son outros ingredientes desta historia tan emocionante.

ESTA OBRA RECOGE UN VIAJE MUY PERSONAL POR GALICIA. A LO LARGO DE 23 ETAPAS, EL AUTOR NOS TRANSMITE SU EXPERIENCIA ÍNTIMA, DIRECTA Y HONDA CON EL PAISAJE QUE LO RODEA.

A pantasma como chave de acceso á análise das conexións entre literatura, historia e ideoloxía.

O seu propósito declarado foi contribuír a instaurar unha crítica da destrución política a traves da análise dos discursos hexemónicos e das camuflaxes do poder, con atención particular ao acontecido en Galicia. Os textos incluidos no blog e agora publicados neste libro abranguen tamen campos como o social e o cultural a traves dunha dinamica pluralidade de rexistros, entre os cales o humoristico, o autoficcional e o satirico non foron os menos desenvolvidos. Durante os meses que permaneceu activo Landoas, o blog alcanzou algo mais que unha moderada notoriedade, as veces con varios centos de visitas diarias. Tivo ademais algunha influencia no debate publico, como poderia demostrar o contexo con alguns columnistas e artigos de opinion. As landoas son as marxes que marcan os limites dunha leira. A palabra designa por tanto o perimetro inculto, o que non se ara. Outra acepcion e a de fenda no tronco de sobreiras, castiñeiros... Parabolas, pois, e cronica nas marxes de texto, nas landoas dos discursos publicos. O escrito nas 355 anotacions redactadas no blog, sen contar agora os comentarios empatados, acomodouse pois en 'Alusion' a cinco epigrafes ordenados internamente con criterio cronoloxico inverso ao propio do blog: "O mundo da vida", "Estetica e dinamica", "Historias" (ou a

Dificilmente podemos eludir as desfeitas do días. Deixándonos rastros que tratamos de reparar cada noite, cando o roce do tempo parece darnos unha tregua. Así, certezas, afectos, fracasos e porxectos transitan por este conxunto de versos que dialogan entre si sobre os sinais que configuran o transcorrer cotián da existencia

Unha partida de cartas. Unha historia de amor. A música da memoria recuperada nos vellos cantares da tradición oral. Na Galicia da posguerra, nos anos duros do wolfram, nun lugar apartado das serras, dous bandos enfrontanse nun envite de naipes que dura tres dias e tres noites, e no que xogan a vida.

Neste volume recóllense unha serie de artigos que Antonio Gramsci escribiu entre os anos 1914-1918, é dicir, inicio e fin da Primeira Guerra Mundial e a aparición, súbita, cara ao leste, da Revolución bolxevique.Escritos de mocidade ilustra o itinerario socialista do Gramsci mozo: proposicion de entrada en guerra de Italia a caron dos aliados e influencias da esquerda anti-conflito reunida en Zimmerwald, contacto coa clase obreira turinesa e o espectaculo dos seus combates, o esforzo por elaborar unha via orixinal italiana do marxismo, contra as influencias positivistas e por un retorno as posicion hegelianas via Benedetto Croce, o encontro coa definicion rusa e o esforzo por definir o bolxevismo.Mais tamen un esforzo para introducirse na cultura popular, nas canles de difusion da cultura burguesa, por elevar o ton e o fondo das mensaxes dirixidas ao proletariado, o enfrontamento coa vella garda socialista e co reformismo. Ainda que as veces estes artigos ou traballos se resenten do seu formato xornalistico, non deixan de conformar as bases do que seran, na sua madureza, as constantes do pensamento gramsciano: estudo da cultura e literatura populares, a funcion dos intelectuais, a construcion dun partido revolucionario, a hexemonia do proletariado, a estratexia para unha revolucion en Occidente, etc.Hoxe, co...

O libro de Ana Romaní podería ser o comezo dun diálogo entre corpo e lingua, coa literatura como único lugar desa posibilidade. Xunto a esa exploración dos límites do expresado, en Estremas tamen hai "un xeito de persistencia", a busca dunha xinea nova ou a unha lectura nova diso que "arde sen liñaxes" e no que se pode albiscar unha liberacion. O poema asenta os pes na furia e na vertixe, rebelase incomodo e respira exhausto nos silencios que abre. E unha urxencia de si mesmo para comprender, indaga nos lindes da sua propia sustancia, na causa que o alimenta. En Uadi Al Hitan, o val das baleas, no deserto occidental de Exipto, a poeta percorre a memoria dun soño, procura os lindes da sua perda, escava e abeira a procura dunha nova posicion, doutro lugar. As palabras como restos dunha transformacion esencial, tal os fosiles das baleas de Uadi Al Hitan, testemuño da metamorfose de animal terrestre en animal acuatico. Por iso, en Estremas as liñas de tension esgazan a carne e a linguaxe, os discursos gravan as suas marcas nos corpos e a vida expon as osamentas no terrazo. O poemario esta atravesado polo carnal, pola identidade como busca, como liberacion.

A miña nai na praia, tarde turba de ondas a ferver. A miña nai quebrada, brinquedo de latón contra os muros do mar. Que non se entende a música do tempo, onde estarei cando o meu fillo poña neste verso aquela tarde furna, o vento escuro no estupor da luz

Unha sátira contra as ditaturas, unha fábula moderna que critica os totalitarismos e a corrupción que enxendra o poder. Máis aló do rexime sovietico no que se contextualiza, e unha ferramenta de formacion nas aulas. Ilustracion de portada: Adria Fruitos