Libros de Literatura en gallego, página 12 de 243

Bautista Álvarez, membro da xeración Brais Pinto e veterano político nacionalista, recolle neste seu primeiro libro de narrativa, que confesa "anda cerca das memorias", un monllo de relatos ambientados nos anos da sua infancia nas terras natais de Las, Eiras e Loucia, no concello ourensan de San Amaro. Acontecementos relevantes daquela comunidade aldea dos anos trinta e corenta recuperados do esquecemento con memoria fotografica e relatados con pulsion inequivocamente literaria, non exenta de retranca, intriga e doses de tenrura. O cadaver dun mozo acoitelado, atopado na Telleira, xusto no lindeiro que separa a parroquia de Eiras da de Las, do que nunca se soubo a sua identidade. A procesion do santo Antonio de Las que tras os primeiros foguetes rematou en delirio colectivo e con san Roque feito un espantallo. Os amores do cabalo Mourego e a mula do Hixinio, que chegaron a compartir a morte. As lembranzas da escola de Andrade, de mestres de Falange como don Gabino, na que a mellor disciplina era o recreo e na que todos os dias antes de sair pola tarde os alumnos tiñan que cantar o Cara al sol e o Oriamendi. A historia de Severo, o frustrado estudante de medicina polo que degoiraban as mulleres. Ou aqueloutra tan noxenta de Gaudesio, o carniceiro de Figueroa, o vingador de roxos, responsable de tantas mortes e outras atrocidades...Escritos con vontade literaria, utilizando unha lingua de raiz popular, estes retratos e relatos populares de Bautista Alvarez emparentan con paxinas de Anxel Fole, Castelao e outros autores da tradicion do mellor relato galego do seculo XX.Bautista Álvarez, membro da xeración Brais Pinto e veterano político nacionalista, recolle neste seu primeiro libro de narrativa, que confesa "anda cerca das memorias", un monllo de relatos ambientados nos anos da sua infancia nas terras natais de Las, Eiras e Loucia, no concello ourensan de San Amaro. Acontecementos relevantes daquela comunidade aldea dos anos trinta e corenta recuperados do esquecemento con memoria fotografica e relatados con pulsion inequivocamente literaria, non exenta de retranca, intriga e doses de tenrura. O cadaver dun mozo acoitelado, atopado na Telleira, xusto no lindeiro que separa a parroquia de Eiras da de Las, do que nunca se soubo a sua identidade. A procesion do santo Antonio de Las que tras os primeiros foguetes rematou en delirio colectivo e con san Roque feito un espantallo. Os amores do cabalo Mourego e a mula do Hixinio, que chegaron a compartir a morte. As lembranzas da escola de Andrade, de mestres de Falange como don Gabino, na que a mellor disciplina era o recreo e na que todos os dias antes de sair pola tarde os alumnos tiñan que cantar o Cara al sol e o Oriamendi. A historia de Severo, o frustrado estudante de medicina polo que degoiraban as mulleres. Ou aqueloutra tan noxenta de Gaudesio, o carniceiro de Figueroa, o vingador de roxos, responsable de tantas mortes e outras atrocidades...Escritos con vontade literaria, utilizando unha lingua de raiz popular, estes retratos e relatos populares de Bautista Alvarez emparentan con paxinas de Anxel Fole, Castelao e outros autores da tradicion do mellor relato galego do seculo XX.

Nesta obra a autora vira cara a unha escritura directa.Trátase dunha poética que, por ausentarse totalmente dos obxectos, da expresión e da significación, intenta dar conta dos corpos, do mundo, dun eu e do seu pensamento. Asi e todo, a identidade esfarelase fronte a idea enorme do tempo: algo linguistico que quita o alento... Pois o significado en ningun idioma, poderia dicir a conmocion do corpo. So a estrañeza articula a fala na que se di o limite.

Nesta novela mestúranse voces, xéneros e escenarios (Vigo, Madrid, Monforte, Porto ou San Francisco) até compoñer un fresco de trinta anos de historia, dende 1977, ano das primeiras eleccións democráticas, pintado coa pincelada subxectiva duns personaxes situados sempre entre o realismo atroz e a utopia parodica.Os xornalistas utopicos presentanos as tripas dunha profesion desde o seu lado marxinal, pero tamen honesto, nun tempo no que os propios informadores se encontran no centro da polemica. Unha novela sorprendente, sobre todo polo seu estilo directo, as veces conversacional, polos seus cambios de ritmo, que fan que nos preguntemos sempre polo que vira despois, e polo seu humor capaz de transformar paxinas, aparentemente descritivas, nun campo de minas.Manuel Veiga acheganos, sen dubida, a sua mellor novela ate hoxe, unha narracion que ben poderiamos denominar biografia ficcionada, na que ao lector ou lectora non lle resultara dificil recoñecerse.Nesta novela mestúranse voces, xéneros e escenarios (Vigo, Madrid, Monforte, Porto ou San Francisco) até compoñer un fresco de trinta anos de historia, dende 1977, ano das primeiras eleccións democráticas, pintado coa pincelada subxectiva duns personaxes situados sempre entre o realismo atroz e a utopia parodica. Os xornalistas utopicos presentanos as tripas dunha profesion desde o seu lado marxinal, pero tamen honesto, nun tempo no que os propios informadores se encontran no centro da polemica.Unha novela sorprendente, sobre todo polo seu estilo directo, as veces conversacional, polos seus cambios de ritmo, que fan que nos preguntemos sempre polo que vira despois, e polo seu humor capaz de transformar paxinas, aparentemente descritivas, nun campo de minas. Manuel Veiga acheganos, sen dubida, a sua mellor novela ate hoxe, unha narracion que ben poderiamos denominar biografia ficcionada, na que ao lector ou lectora non lle resultara dificil recoñecerse.

Un texto divertido, mordaz e crítico cos lastres da superstición, da ignorancia e da explotación das persoas. Sobre as peripecias dun home do seculo XIX que se atopa de súpeto na Inglaterra da Alta Idade Media, nunha sociedade atrasada e desigual.

O xornalista que levanta acta da peor das mareas negras, o adolescente que se converterá no caddie preferido daquel Franco que ía xogar ao Club de Golf da Zapateira, o escuro funcionario de xulgado que necesita descargar a conciencia cinco decadas despois da hecatombe dun veran terrible... Este libro convoca oportunidades perdidas, mesmo a dun tiranicidio; borras e rescaldos da memoria, individual e colectiva; arelas cun pe no exito e o outro na decepcion; segredos que non morreran gardados, ou sarillos de soños que son a mellor vitamina na existencia dos seres anonimos. A fin, estamos ante un monllo de historias que lle propoñen ao lector o desafio de explorar as topografias da conduta humana. Esta vez e sempre, entre as cousas que estan sendo e os dias que non foron.O xornalista que levanta acta da peor das mareas negras, o adolescente que se converterá no caddie preferido daquel Franco que ía xogar ao Club de Golf da Zapateira, o escuro funcionario de xulgado que necesita descargar a conciencia cinco decadas despois da hecatombe dun veran terrible... Este libro convoca oportunidades perdidas, mesmo a dun tiranicidio; borras e rescaldos da memoria, individual e colectiva; arelas cun pe no exito e o outro na decepcion; segredos que non morreran gardados, ou sarillos de soños que son a mellor vitamina na existencia dos seres anonimos. A fin, estamos ante un monllo de historias que lle propoñen ao lector o desafio de explorar as topografias da conduta humana. Esta vez e sempre, entre as cousas que estan sendo e os dias que non foron.

Unha das novelas máis sobranceiras da literatura norteamericana contemporánea que, a traves do personaxe do Sueco Levov, cuestiona os valores da sociedade estadounidense nos anos 60, coa guerra de Vi

Observar o mundo con curiosidade non era o que se agardaba dunha señorita de boas maneiras. Mais a Calpurnia interésanlle as teorías científicas de Darwin máis que conformarse coas limitacións dun destino predeterminado. No veran de 1899, a protagonista desta historia aprendera a ser naturalista. Ilustracion de cuberta de BETH WHITEA evolucion de Calpurnia Tate conta a historia dunha nena de case 12 anos -a mais nova de sete irmans- no seo dunha familia acomodada nunha pequena vila de Texas. Investigando nos libros da biblioteca e facendo ensaios nun pequeno laboratorio, achegarase a figura e aos descubrimentos revolucionarios de Charles Darwin. Tratase dunha novela xuvenil, extensible ao interese dos lectores adultos, polo que se axusta ao concepto actual de crossover. Transcorre no ano 1899, unha epoca na que as nenas eran educadas para seren señoritas de boas maneiras e desenvolverse unicamente no fogar: cociñar, coser e limpar a casa eran as principais obrigas das mulleres nunha sociedade na que, o mais ocioso que se lles reservaba, era tocar o piano e comportarse con rigorosa correccion. A inconformista Calpurnia rebelase contra ese destino predeterminado para buscar a sua propia identidade e formarse segundo as suas inquedanzas intelectuais e cientificas: ir ao rio, observar a natureza e recoller mostras que logo analizara coa axuda do seu avo librepensador, o unico familiar que apoia a sua curiosidade polo mundo e que lle obsequia un exemplar de A orixe das especies e un caderno para que aprenda a aplicar o metodo cientifico as suas observacions.A obra -que ten continuidade no volume titulado O curioso mundo de Calpurnia Tate- tamen aborda cuestions do ambito familiar, en especial a relacion da protagonista cos irmans: o amor e o desengano, as trasnadas xuvenis e os pequenos conflitos da vida cotia.

Najla Shami canta a Rosalía CastroNa lingua que elas falan, na lingua que falamos e que queremos seguir falando. Cancións dunha elegancia feliz. Músicas que son coma un tremor rosaliano. Actualización da poeta ao seculo XXI. E a voz de Najla Shami, desde a profundidade dun dicir e dun cantar as veces delicado, asveces profundo. Sempre suxestivo."Na lingua que eu falo"e un agasallo para os corazons. Cada cancion, un latexo. Rosalia pentagramada en aires novos.

Frank Soutelo continúa en Galicia e agora está indignado.Todo comeza co roubo do manuscrito de"Vento mareiro", de Cabanillas, e despois co dun valioso papiro exipcio vinculado ás revoltas da primavera arabe. Demasiada xente quere o papiro, ao prezo que sexa...Soutelo sospeita que todo ten que ver coa aparicion dun cadaver sen mans na praia da Lanzada. Coa sua retranca caracteristica. Miguel Anxo Fernandez bota unha ollada aceda sobre a actualidade do pais nunha novela que consolida a Soutelo como o detective mais activo do panorama literario galego.

Neste libro de relatos reencontrámonos co escritor que emocionou a tantos lectores con títulos como O lapis do carpinteiro e Que me queres, amor?, este último galardoado co Premio Torrente Ballester e co Premio Nacional de Literatura de 1996. A mirada de Rivas sobre a vida, o mundo e os seres humanos segue a distinguirse por esa distancia compasiva e benhumorada, comprensiva e solidaria que, poren, non elude nunca a realidade do mal. Ese mal que xamais triunfa por completo porque sempre habera un paxaro que cante, unha bolboreta que voe ou un neno que diga a palabra inocente e redentora... En Ela, maldita alma esta o mellor Manuel Rivas.

Sindo Romero, comisario xefe da Sección de Investigacións Especiais (SIES), era coñecido e valorado pola súa eficacia na resolución dos casos de características excepcionais e por ter unha habilidade singular, unha intuicion que lle permitia casar as pezas dos tramados mais complexos aos que ninguen lles atopaba nin pes nin cabeza. Romero, mergullado nas saudades da sua Arousa, onde acaba de enterrar un ser querido, debera regresar decontado a Madrid para resolver o enigma que agocha o caso do asasinato da rua Marques de Valdeiglesias, no cruzamento de Gran Via con Alcala. Un escenario moi cinematografico para o crime do home do abrigo beixe, un tipo de mediana idade, indocumentado, que apareceu morto ao pe dunha libraria especializada en libros palestinos e de paises da area de Oriente Medio. A aparicion doutro cadaver, desta volta en Cambados, que levaba na carteira un recorte de periodico, fai medrar as incognitas. Existira algunha conexion Madrid-Arousa entre ambos os dous crimes?Sindo Romero, comisario xefe da Sección de Investigacións Especiais (SIES), era coñecido e valorado pola súa eficacia na resolución dos casos de características excepcionais e por ter unha habilidade singular, unha intuicion que lle permitia casar as pezas dos tramados mais complexos aos que ninguen lles atopaba nin pes nin cabeza. Romero, mergullado nas saudades da sua Arousa, onde acaba de enterrar un ser querido, debera regresar decontado a Madrid para resolver o enigma que agocha o caso do asasinato da rua Marques de Valdeiglesias, no cruzamento de Gran Via con Alcala. Un escenario moi cinematografico para o crime do home do abrigo beixe, un tipo de mediana idade, indocumentado, que apareceu morto ao pe dunha libraria especializada en libros palestinos e de paises da area de Oriente Medio. A aparicion doutro cadaver, desta volta en Cambados, que levaba na carteira un recorte de periodico, fai medrar as incognitas. Existira algunha conexion Madrid-Arousa entre ambos os dous crimes?

A medio camiño entre un libro de contos e un de poemas sitúanse estas partículas. Algunhas dramáticas, outras posdramáticas. Nas primeiras encétanse fíos narrativos que se desenvolven pendurados da accion verbal, nas segundas abrense fendas nas que a accion foxe do relato para ser son, movemento e xesto puros.Como na vida, hai escenas de amor e desamor. Hainas de personaxes que se buscan. Hainas de voces que non chegan a ser personaxes porque non dan construido a sua identidade. Hai escenas de sexo. Hainas de pensamento. Pero en todas, os personaxes, de habelos, han ser a actriz ou o actor que os actue e os diga, han ser as lectoras e os lectores que queiran xogar con estas dramaticulas. Porque, a fin e ao cabo, o que aqui se propon e un xogo coas voces que ha chamar polo corpo

Dificilmente podemos eludir as desfeitas do días. Deixándonos rastros que tratamos de reparar cada noite, cando o roce do tempo parece darnos unha tregua. Así, certezas, afectos, fracasos e porxectos transitan por este conxunto de versos que dialogan entre si sobre os sinais que configuran o transcorrer cotián da existencia