Libros de Narrativa en gallego, página 19 de 156

Premio San Clemente de Lectores Novos 2000. Esta novela cuenta la historia de Vicente, un chico hijo de gallegos que vive en Londres en los ambientes marginales de los squat (casas ocupadas) y los bajos fondos. Como consecuencia de un asesinato fortuito, Vicente se ve obligado a huir con unos amigos ingleses a Galicia; alli se va a enterar de que ya no es de ninguna parte, ni gallego ni londinense y, mientras sus amigos se integran con relativa facilidad en la sociedad gallega de una villa de la costa, el siente la necesidad de volver a Londres, donde se va a encontrar con que el Lizard, otro de sus amigos, suplanta su personalidad. El contraste entre dos realidades aparentemente contrarias brota en la novela, poniendo al lector ante la crisis de la identidad caracteristica de la sociedad contemporanea.

Como acontece a miúdo, o que non fun é quizais o que a define con máis precisión: bo soldado pero en absoluto grande home de guerra; afeccionado á arte, pero endexamais o artista que Nerón creu ser ó morrer; capaz de crimes pero non criminal; chego a pensar que os grandes homes se caracterizan xustamente pola sua posicion extrema e que o seu heroismo consiste en manterse nela toda a vida. Son os nosos polos ou os nosos antipodas. Ocupei todas as posicions extremas sucesivamente pero non me mantiven nelas: a vida obrigoume sempre a esvarar. E, nembargantes, eu non podo presumir dunha existencia situada no centro, como a dun labrego ou a dun mozo de corda.

Un trompetista sae, cumprindo o seu soño, coa vedette do teatro no que traballa. Para coller azos bebe de máis. Darase de conta de que se realmente a leva á cama pode que non estea á altura. Á mañá seguinte de se cumprir tan temido fiasco sobrevenlle unha ereccion que non cesara en toda a novela. Este e o comezo de `A magnitude da traxedia, unha novela sobre o amor, o odio, a soidade, o paso inapelable do tempo e a inevitabilidade da morte.

Isidro Novo, escritor ultimamente recoñecido, preséntanos no seu `Carne de can´ un conxunto de relatos de sorprendente emoción, unhas historias que transcorren con grande paixón e unha fascinante lec

Loitan teimudamente contra a dominante hipocrisía e o xeneralizado cinismo, só para ser normais. De tódolos colectivos de marxinados son os toxicómanos os máis deostados, asociándoos con innúmeros males. A sociedade presume de posibilidades de reinsercion, pero o pasado dos ex-toxicomanos impide todo perdon. Iglesias, Rial e Juanatey resumen, nas suas propias realidades, o inmenso mundo que rodea a droga, os moitos impedimentos para a reinsercion, as inxustizas da Xustiza e a calidade de heroe de todolos que volven dunha viaxe polo lado salvaxe.

Macbeth, Macbeth, Macbeth, gárdate de Macduff, gárdate do señor de Fife. Dime adeus... Xurxo, Xurxo, Xurxo, gárdate do Papas, o señor do Ribeiro. Gárdate do Papas e da súa filla, pois, se non te matan, faran que te mates ti. Xa e-lo seu prisioneiro. Xa te torturan. Xa che roubaron os soños... Procura que non che corten a cabeza como Macduff lla cortou a Macbeth. Antes de que cha corten eles a ti, cortalla ti a eles. Defendete. Desarma os teus verdugos. Non me digas adeus...(Dunha nota perdida de X.C.)

O volume que edita hoxe a colección Arealonga contén tres novelas que, de algún xeito constituen unha triloxia. Trátase, por decilo de algunha maneira, do ciclo do neno dentro da novelística de Neira Vilas. Ainda a risco de simplificarmos unha migueña, na narrativa de Neira Vilas hai dous eixes: o da aldea natao o da infancia. Neira Vilas, transterrado na Arxentina ou en Cuba, retorna unha e outra vez o seu curruncho natal e a sua nenez. De todoslos xeitos nalgun relato soio hai un eixe xa que o retorno a infancia implica o retor a aldea, a sua aldea.