Libros de Literatura en gallego, página 3 de 244

«A lei do mar» narra unha historia real sucedida no Mediterráneo, un mar que é a patria dos que non teñen fogar, unha invernía salvaxe onde non chegan as leis dos homes. Manuel Esteban comparte con n

Foron creadoras e transmisoras de arte e beleza malia a vida difícil que lles tocou vivir.

Orixinalidade narrativa e temática en estado puro.O fráxil, o indómito, a violencia, a poesía, o delirio, a forma, o entusiasmo, a agonía, o futuro, a decepción, o inesperado e o cotián. Sesenta e un artefactos con xente atrapada, fantasia de andar pola casa, profesionais que fan o que poden, crueldade, ciencia ficcion domestica, mordacidade, dor e humor.Nada ten sentido. Todo ten sentido. E o Pifostio.O fraxil, o indomito, a violencia, a poesia, o delirio, a forma, o entusiasmo, a agonia, o futuro, a decepcion, o inesperado e o cotian. Sesenta e un artefactos con xente atrapada, fantasia de andar pola casa, profesionais que fan o que poden, crueldade, ciencia ficcion domestica, mordacidade, dor e humor.Nada ten sentido. Todo ten sentido. E o Pifostio.

De milagres fantasiosos Disque Compostela naceu cando Paio, o eremita, foi guiado por unhas luminarias misteriosas ata a tumba do apóstolo Santiago. De aí o nome de Campus Stellae. E tamén disque o rei Afonso II foi o primeiro peregrino da historia. E que comezou asi unha afluencia masiva de camiñantes que non cesou ata os nosos dias. Unha incrible sucesion de milagres, non e? Pois lamento dicir que todo isto e mentira. Unha lenda, mais nada. Unha fantasia. A Compostela primixenia Nos primeiros tempos, ao redor dun sepulcro sen identificar non habia mais nada que un burgo modesto e unha pequena igrexa. O propio Vaticano desmentiu que esa puidese ser a tumba de Iacobus, e mesmo algun bispo chegou a ser excomungado por defender esa tese. Un milagre tanxible E no ano 1068 cando nace Diego. El fixo de Compostela un arcebispado, e creou a catedral mais fastosa do mundo. El coroou reis e entronizou papas, ordenou escribir os codices mais marabillosos e puxo a insignificante Compostela a altura de Roma e de Xerusalen. El creou o Camiño de Santiago, e en base a el forxou Europa. Esta e a sua historia, e e real. Isto e o que el construiu no seculo do milagre. Ata agora coñecias a lenda. Agora has descubrir a verdade.

«Que farías se non che quedase nada de vida?» Esta é a pregunta á que se dispón a responder un profesor diagnosticado de cancro terminal. Comeza así a súa procura do esencial da vida, unha investigac

Celaxe é neboeiro mais tamén esperanza, anuncio, fulgor. En Celaxe esfiáñanse ceos, corpos, mapas. Celaxe propón un rexistro de voces líquidas, de linguas-paxaro, de silencio pedernal. Celaxe é, s

Esta novela, que ensaia unha nova e polémica interpretación da historia recente de Galicia, consegue xuntar os personaxes de Ramón Piñeiro e de Castelao coa intención de que afronten a verdade do que ocorreu cando o mozo Ramon Piñeiro non agardou por Castelao en Paris.O autor da entrevista imaxinada en que se basea toda a narracion pon o foco en aspectos culturais, politicos e mesmo persoais dos protagonistas, e evidenciase que, en moitos casos, a construcion historica dos personaxes difire da realidade dos feitos que sucederon.As explicacions sobre contas pendentes que Ramon Piñeiro ofrece nesta novela, respondendo a algunha pregunta incomoda, van deconstruindo a sua propia figura, que se considera consolidada por unha parte da sociedade galega.Cun ton ameno e moi accesible, mais sen renunciar ao tratamento en profundidade que o tema require, Suso de Toro construe un relato esclarecedor dun momento crucial da nosa historia. Unha reivindicacion do que puido ser e do que ainda pode ser. E unha rebelion contra o designio de que sexamos Terra de sacrificio.

Unha cuadrilla de cazadores, urbanos e con relacións de amizade e negocios, participa nunha batida na que o obxectivo é «O Solitario», un lendario porco bravo, considerado moi perigoso, a quen se lle

A capacidade de resistencia á dor física ou psicolóxica non se pode medir. Tampouco o grao de maldade que pode chegar a concibir o ser humano. É en situacións límite cando as persoas sacan a relucir comportamentos insolitos, para ben e para mal. No escenario da II Guerra Mundial tiveron lugar episodios tan estarrecedores e crueis que alguns deles resultan imposibles de dixerir. ``Un animal chamado neboa`` e un libro de relatos onde a ficcion se construe a partir de diferentes acontecementos sucedidos durante o conflito...

"Ultraluz" e un bosque que alberga as criaturas máis escuras. O universo particular da autora estoupa nestes versos onde a infancia se abre paso entre a fantasía, o asombro e a morte. Con esta obra, Ledicia Costas gañou o XX Premio Afundacion de poesia.

A fuxida do Bocas pola Auria máis marxinal na novela que cambiou a narrativa galega. A esmorga é a obra máis popular e lida de Eduardo Blanco Amor. Tivo que publicarse por vez primeira en Bos Aires ante a negativa da censura franquista a permitir que circulasen libremente as traxicomicas peripecias do Cibran, o Bocas e o Milhomes nunha noite de bebedela polos arredores de Auria, a cidade literaria coa que Blanco Amor reelaborou desde a distancia o seu Ourense natal. A esmorga e unha novela na que alcanzan especial brillo as virtudes de Blanco Amor como escritor. A sua sorprendente potencia linguistica ponse neste relato ao servizo da narracion duns feitos que desembocan en traxedia e que metaforizan un mundo sordido e miserento do que non estan exentos a imaxinacion, a fantasia e o devezo dunha vida fermosa e mellor.

O pulo por acadar a verdade, a crítica do dogmatismo e das diversas formas de violencia opresora, son as forzas que inspiran Os mortos daquel verán, publicada por Carlos Casares no ano 1987. A aparicion do cadaver do boticario Ernesto Vilariño Dacal, morto supostamente en accidente ao comezo da Guerra Civil, pon en marcha unha investigacion xudicial escrita cunha linguaxe innovadora e unha extraodinaria solvencia narrativa.

A maiora da xente non sabe como se chamaba a muller de Castelao, e entre a xente que si o sabe, prevalece a idea errnea de que Virxinia Pereira Renda -que as se chamaba- non era mais ca unha seorita conservadora, relixiosa e algo superficial da Estrada. Como moito, xorde a abnegada enfermeira e compaeira do home no exilio que si era, pero hai m¡is. Esa imaxe deixaba atr¡s outras facetas dunha muller que permaneceu rexa durante o tempo en que padeceu os rigores do exilio coa mesma intensidade que Castelao, e anda as puxo por riba de todo a defensa dos valores galeguistas, republicanos e antifascistas que pode que lle trasmitise el, pero que ela asumiu coma propios e defendeu ata o final da sºa vida.

Avanzar na vida consiste en enfrontar o medo, ás veces mesmo con humor, con moito humor. Medo a un accidente, ao dentista, á culpa, aos pesadelos, ás propias lembranzas, á enfermidade, a nós mesmos... As veces, temos medo daquilo que nos ameaza, pero outras tememos precisamente o que pode liberarnos.Coa lectura destes relatos de Hector Carre descubrimos que os nosos medos poden ser ridiculos e ata comicos; pero outros son tan aterradores que nos impiden abrir os ollos. As veces temos tanto medo que nos falta o aire para respirar e cremos que non seremos quen de soportar a situacion e, asi e todo, conseguimos o valor necesario para tirar adiante e seguir enfrontando a vida. A fin de contas, temos medo porque ainda non estamos mortos.Avanzar na vida consiste en enfrontar o medo, ás veces mesmo con humor, con moito humor. Medo a un accidente, ao dentista, á culpa, aos pesadelos, ás propias lembranzas, á enfermidade, a nós mesmos... As veces, temos medo daquilo que nos ameaza, pero outras tememos precisamente o que pode liberarnos.Coa lectura destes relatos de Hector Carre descubrimos que os nosos medos poden ser ridiculos e ata comicos; pero outros son tan aterradores que nos impiden abrir os ollos. As veces temos tanto medo que nos falta o aire para respirar e cremos que non seremos quen de soportar a situacion e, asi e todo, conseguimos o valor necesario para tirar adiante e seguir enfrontando a vida. A fin de contas, temos medo porque ainda non estamos mortos.

Unha obra de teatro que fala da liberdade, da necesidade de ser e, sobre todo, da identidade. O simple acto de nacer marca a nosa vida nun molde que a sociedade se encarga de contornar e puír. Mais, que pasa se nacemos nun molde equivocado?Ze, o noso protagonista, vive unha historia chea de valentia, loitando a contracorrente por construir a sua propia identidade. Coa complicidade dos seus amigos e a sua familia, percorrera un camiño en que moitas vendas negras, que tapan os ollos e a alma, caeran ao chan. Rompendo todos os moldes, Ze sera quen de amosarlle a todas as persoas que da igual como te vexan os demais. O mais importante e como nos sentimos nos, ser quen queiramos ser e seguir sempre o que dite o noso corazon.

Varios dos relatos que fan de Castelao un mestre da prosa galega moderna atópanse nestes Retrincos, anacos autobiográficos convertidos en contos tan sinxelos como ben construídos. A noveliña Un ollo de vidro foi o primeiro traballo de ficcion narrativa publicado polo autor, e achegase a unha sorte de expresionismo arraigado no popular.

Val Valdes presentouse no ano 2000 a un programa de telerrealidade, do que saíu vencedora e rica. A partir dese momento, convertese nunha empresaria da que apenas se coñece a súa vida privada. Alternando pasado e presente, Sobrevivindo tece unha trama de intriga arredor da sua protagonista: unha muller que loita contra si mesma e contra o resto do mundo. Sobre o pano de fondo dunha miriade de personaxes secundarios, a novela vai deixando ao descuberto a noiva adolescente, a alumna, a esposa, a viuva, a nora, a nai, a xefa, a reclusa e a empresaria de exito. Val Valdes descomponse en multiples pezas a traves dunha traxectoria vital apaixonante que avanza sen tregua e sen acougo. Corresponde ao lector xuntalas nunha busca que o levara a coñecer o misterio arrepiante escondido detras desta muller trinfadora e, ao tempo, eternamente derrotada.

Aurora é nova, independente, ten traballo, amigas, vive soa na cidade, le novelas eróticas, sae cando quere e déitase con quen lle prace. Todo sería perfecto... se non fose porque na súa existencia case nada vai como deberia. A sua vida cambalea, a sua parella abandonouna, foxe das suas amigas para non ter que dar explicacions e prefire manterse afastada da familia. Un dia, por casualidade, Aurora coñece a Brais, un neno de dez anos, curioso, impertinente, con pinta de superdotado pero de familia desestruturada, do que non e quen de librarse.Cun extraordinario sentido do humor e abordando a fondo o tema da saude mental, Antia Yañez relatanos a historia de Aurora, unha millennial autoesixente e perfeccionista que vive a sua vida coma unha voraxine que non e capaz de controlar.As paxinas de Non penses nun elefante rosa son divertidas, atrevidas, profundas, politicamente incorrectas e vertixinosas, e arrastraran canda si moitas lectoras e lectores que leran esta novela coma se visen unha serie sobre o tempo que vivimos.