Libros de Literatura en gallego, página 9 de 244

CONTOS ESTRA�OS V 1 TERROR GALICIA

0

CONTOS ESTRA�OS

ENCONTROS NA TERCEIRA ERA.

0

Un home contempla a vida e o paso do tempo desde a terraza dun bar e escribe poemas mentres toma un café. Pero a vida -e o tempo-, coma un agromo que se renova cada día, nunca se detén, nin nas miradas extraviadas dos perdedores, nin na arrogancia indomable dos adolescentes, nin no narcisismo fetichista das redes sociais, nin na estrañeza das avestruces que se ocultan, nin na aceptada resignacion das persoas devoradas pola rutina, nin na ambicion insolente e pretensiosa das motos.Un home contempla a vida e o paso do tempo desde a terraza dun bar e escribe poemas mentres toma un café. Pero a vida -e o tempo-, coma un agromo que se renova cada día, nunca se detén, nin nas miradas extraviadas dos perdedores, nin na arrogancia indomable dos adolescentes, nin no narcisismo fetichista das redes sociais, nin na estrañeza das avestruces que se ocultan, nin na aceptada resignacion das persoas devoradas pola rutina, nin na ambicion insolente e pretensiosa das motos.

Camiñar polos versos de A elegancia do século é facelo polas rúas de calquera cidade. Só cómpre a disposición dunha ollada atenta e solidaria, pois non é outra a mirada da poeta sobre a realidade cotia. En efecto, a cidade e os seus moradores son o centro do poema. A cidade e metafora da humanidade, encrucillada de vidas e de camiños polos que van chegando xentes nun deambular incansable. En cada poema atopamos lugares e personaxes recoñecibles, contemplados desde unha perspectiva proxima, nus ante a loita pola supervivencia. Son homes e mulleres cheos de valor e dignidade, persoas anonimas; pero conscientes, non derrotadas. Este e un libro vital, un canto de esperanza, no que a tenrura e o humanismo conviven coa ironia, o xogo e a experimentacion. Un poemario sereno e comprometido, onde as palabras, xustas e belas, conviven en harmonia. Ese e o sentido ultimo da palabra poetica, o gran valor de A elegancia do seculo.Camiñar polos versos de A elegancia do século é facelo polas rúas de calquera cidade. Só cómpre a disposición dunha ollada atenta e solidaria, pois non é outra a mirada da poeta sobre a realidade cotia. En efecto, a cidade e os seus moradores son o centro do poema. A cidade e metafora da humanidade, encrucillada de vidas e de camiños polos que van chegando xentes nun deambular incansable. En cada poema atopamos lugares e personaxes recoñecibles, contemplados desde unha perspectiva proxima, nus ante a loita pola supervivencia. Son homes e mulleres cheos de valor e dignidade, persoas anonimas; pero conscientes, non derrotadas.Este e un libro vital, un canto de esperanza, no que a tenrura e o humanismo conviven coa ironia, o xogo e a experimentacion. Un poemario sereno e comprometido, onde as palabras, xustas e belas, conviven en harmonia. Ese e o sentido ultimo da palabra poetica, o gran valor de A elegancia do seculo.

Neste libro de poemas, antoloxía da produción lírica de Xesús Alonso Montero desde 1963 ata 2016, o autor exerce de «fistor», de «vate popular», pero elevando a poesía bebedora das fontes do cancione

Lamentacións dun prepucio revela episodios da infancia e adolescencia do autor nunha comunidade xudía ortodoxa estricta e rememora a súa rebelión e esforzos por emanciparse, a través da pornografía, a comida non kosher, a marihuana, o furto e a masturbacion compulsiva, ata acadar unha vida practicamente laica. Poren, o autor segue crendo de xeito abafante, incurable e miserable. Agora que vai ter un fillo, debatese entre cortarlle o prepucio ou esperar algo peor ca a morte. Comparado en varias ocasions con Woody Allen e Phillip Roth, Shalom Auslander brinda un rico e fascinante retrato dun home pelexando coa fe e a familia cunha mestura de humor e ira.

Inexplicabelmente o condado de Cornualle, na illa de Gran Bretaña, esperta unha fría mañá de xoves ou de venres falando unha lingua extinta: o córnico. A partir dese feito, desenvólvese unha trama atractiva, escrita cun estilo poderoso, que supon unha profunda reflexion sobre a identidade e a represion linguistica, ambientada na Gran Bretaña de hoxe. "Cronica Cornica" e unha novela que sorprende e destila amor polas palabras e as linguas en cada paxina, abordando un tema tan crucial como escasamente tratado na literatura. A novela, de tintura saramaguiana, tecese a traves dun personaxe colectivo que se encarna en secretarias, profesoras, alcaldes, mariñeiros, carteiras, pallasos, libreiros e xardineiras: toda unha composicion polifonica que adopta as formas do relatorio e da cronica onde, por veces, e mais importante o non dito, o dialogo imaxinario, do que a voz directamente expresada. Unha novela contemporanea, que pode ser lida en moitas claves, que pivota sobre a triade lingua, identidade e sociedade, e foi enunciada non desde o discurso cientifico, senon desde a fabulacion murmurada de boca a orella. Un intenso e metaforico berro literario a favor das linguas e contra a marxinacion e as desigualdades economicas, culturais e sociais entre colectivos e pobos.Inexplicabelmente o condado de Cornualle, na illa de Gran Bretaña, esperta unha fría mañá de xoves ou de venres falando unha lingua extinta: o córnico. A partir dese feito, desenvólvese unha trama atractiva, escrita cun estilo poderoso, que supon unha profunda reflexion sobre a identidade e a represion linguistica, ambientada na Gran Bretaña de hoxe. "Cronica Cornica" e unha novela que sorprende e destila amor polas palabras e as linguas en cada paxina, abordando un tema tan crucial como escasamente tratado na literatura. A novela, de tintura saramaguiana, tecese a traves dun personaxe colectivo que se encarna en secretarias, profesoras, alcaldes, mariñeiros, carteiras, pallasos, libreiros e xardineiras: toda unha composicion polifonica que adopta as formas do relatorio e da cronica onde, por veces, e mais importante o non dito, o dialogo imaxinario, do que a voz directamente expresada. Unha novela contemporanea, que pode ser lida en moitas claves, que pivota sobre a triade lingua, identidade e sociedade, e foi enunciada non desde o discurso cientifico, senon desde a fabulacion murmurada de boca a orella. Un intenso e metaforico berro literario a favor das linguas e contra a marxinacion e as desigualdades economicas, culturais e sociais entre colectivos e pobos.

Café só. En cunca. En vaso de nocilla. Con azucre e conversa. Ou amargo como a vida. O baleiro. As esperanzas. O mundo do outro lado do teléfono. Café. E soa. E o tempo a pasar...

Por primeira vez traducida para o galego, a obra de Goliarda Sapienza está a ser descuberta nos últimos anos por lectoras e lectores de toda Europa. Inédita ata a súa publicación en italiano neste 2011 por Einaudi Editore, a novela Eu, Jean Gabin sae na Biblioteca Compostela de Narrativa Europea, coleccion que Galaxia tira do prelo coa colaboracion da Concellaria de Cultura do Concello de Santiago.Pode unha rapaza ?abandonada toda a tarde no ventre seguro dun cinematografo? chegar a identificarse totalmente co actor Jean Gabin? Si, se esa rapaza se chama Goliarda Sapienza. A actriz de cinema convertida en escritora e unha das descubertas da narrativa italiana actual. Lectoras e lectores estanse a achegar a sua obra literaria, que se volve publicar despois da sua morte. A autora refirese a sua narrativa denominandoa "autobiografia de contradicions", e dicir, tratase de volver sobre alguns momentos da propia vida para entender como o tempo se combina coa memoria e asi ser consciente de que o pasado realmente esta tan vivo que non se pode fixar dentro de nos. Velai aquela nena da Civita de Catania que formaba parte dunha minoria, a dos poucos antifascistas ainda resistentes na Italia dominada por un rexime totalitario vixilante e triunfante. O seu pai, un avogado odiado polos fascistas; a nai, socialista, que...

Ninguén tiña a Gaspar Soutullo de Batitalas e Combarro por home de bosiso. Algúns dicían que certas quenturas sufridas cando neno lle deixaran como espetada entre as cellas unha eiva que lle privaba rexer ben; outros eran do parecer de que a fonte dos seus males viña de máis atrás, do mesmo nacemento, cando á parteira da Senra lle esborrexera o meniño e esnafrara contra o chan do dormitorio do pazo da Rúa Nova; e el mesmo, Gaspar Soutullo de Batitalas e Combarro, consciente ata certopunto da súa excentricidade, entendía que co aquel do seu nome non sepodía ser doutra lei. Aínda así, se nalgunha cousa uns e outros estaban de acordo, era en que un algueiro se lle atravesara nos miolos e non lle deixaba caletrar de xeito.

Tempos de racionamento, de represión e de precariedade que Neira Vilas recrea con man maxistral neste emotivo monólogoSara, unha mestra rural, recorda a Tomás, o seu amor de adolescencia, que marchou para o Brasil con dezanove anos e nunca mais soubo del. Nos dias de agosto, sen a compaña dos nenos da escola, doese da sua soidade e evoca o tempo ido. Son os anos da guerrilla antifranquista, do contrabando do wolfram

O viaxeiro destas páxinas é deses tipos pouco dados a conxugar en primeira persoa heroísmos e bravuras. No canto das xeografías da anaconda, o tigre ou as moscas tse-tse prefire a máis modesta, é un dicir, da centola. Asi emprende a viaxe a unha terra mitica, que el quere despoxada de calquera clase de verniz espiritual: non se trata dun Xacobeo bis. Mais non por iso deixa fora da mochila as preocupacions dunha alma que, ante as paisaxes do Atlantico, combina un agarimo infinito cun sentido critico encirrado polas desfeitas do feismo. Con todo, o que a fin prevalece e a proximidade a xente, a curiosidade polo lendario e un cultivo case obsesivo da memoria (colectiva e individual), ademais da ambicion, nunca menor, de dar unha imaxe do tempo que vai pasando. Deste xeito trazase o rumbo dunha viaxe que sera tamen a de cada lector. Con cita en Fisterra.O viaxeiro destas páxinas é deses tipos pouco dados a conxugar en primeira persoa heroísmos e bravuras. No canto das xeografías da anaconda, o tigre ou as moscas tse-tse prefire a máis modesta, é un dicir, da centola. Asi emprende a viaxe a unha terra mitica, que el quere despoxada de calquera clase de verniz espiritual: non se trata dun Xacobeo bis. Mais non por iso deixa fora da mochila as preocupacions dunha alma que, ante as paisaxes do Atlantico, combina un agarimo infinito cun sentido critico encirrado polas desfeitas do feismo. Con todo, o que a fin prevalece e a proximidade a xente, a curiosidade polo lendario e un cultivo case obsesivo da memoria (colectiva e individual), ademais da ambicion, nunca menor, de dar unha imaxe do tempo que vai pasando. Deste xeito trazase o rumbo dunha viaxe que sera tamen a de cada lector. Con cita en Fisterra.

Un deses acontecementos recónditos que a Historia esconde. Un caleidoscopio de emocións e fervenzas humanas. Na vila da Estrada, no contexto convulso das insurreccións cantonais de fins do seculo XIX, debuxase un triangulo afectivo -unha rapaza, a sua mestra e unha muller valente- arredor do cal se desenvolve unha trama inquisitorial. Tratase de someter unhas mulleres -as fiandeiras- que molestan os intereses da industria e do poder dominante.

Neste ano 2011, e coincidindo co centenario do nacemento do poeta Çlvaro Cunqueiro, Editorial Galaxia edita un libro de poemas do autor de Mondoñedo, acompañado de dous CDs, un cos poemas musicados por Cesar Moran, e outro coa gravacion da derradeira conversa concedida por Cunqueiro, precisamente a Cesar Moran, dias antes de morrer. Estamos a falar dun libro-disco que ademais de conter unha excelente proposta musical, agasallanos cun documento historico de primeira orde. Cesar Moran rodeouse de musicos de primeiro nivel (entre os que destaca a voz de Uxia Senlle) para ofrecernos un excelente e elegante traballo que vai namorar aos seguidores de Cunqueiro pero tamen aos amantes da boa musica que poderan comprobar como soa o de Mondoñedo agarimado pola guitarra, a frauta traveseira, o saxo alto, o contrabaixo e a percusion da banda de Cesar Moran, quen presta a sua voz sintonizando a perfeccion coa lirica contida dos versos de Cunqueiro. Un proxecto innovador que nos presenta a Cunqueiro doutra maneira, unindo literatura, musica e un documento sonoro de innegable valor historico e literario, como e esa derradeira conversa co de Mondoñedo.