Libros de Narrativa en gallego, página 22 de 156

Publicado por primeiro vez en 1998, A sombra dos teus soños marcou un xiro na obra de Anxo A. Rei Ballesteros. Escritos despois da súa novela Loaira, estes relatos sitúanse en "tempos de triunfante nihilismo", cando o unico valor indiscutible seica e o diñeiro. Tempos de soños idos nos que soamente compre escribir sobre a sua sombra.

Cando o doutor Vítor Moldes comeza a traballar na clínica psiquiátrica Beira Verde, ten como primeira paciente a Laura Novo, unha muller coa memoria borrada, que ocupa as horas do día en escribir de xeito compulsivo o seu nome, aferrada a el coma se fose o unico resto dalgun naufraxio emocional. Mediante unha terapia innovadora, o doutor consigue que a paciente abandoe a sua prision interior e comece a lembrar o seu pasado.Escribao todo, reviva outra vez o que pasou. Escriba o que non e capaz de expresar con palabras en voz alta. Asi iran collendo sentido as lembranzas que agora permanecen enmarañadas na sua memoria. O doutor conseguira que Laura rememore todo o que lle sucedeu nos meses anteriores, cando unha escura sombra parecia ameazar a sua vida. Ningun dos dous podia imaxinar que lle estaban abrindo a porta a unha realidade terrible, ao esqueceren que por baixo da tranquilizadora superficie da vida os terrores mais fondos agardan a ocasion propicia para destruirnos.

Coa súa habitual destreza de narrador, Darío Xohán Cabana ofrécenos nestas Vidas senlleiras cinco magníficos relatos que reconstrúen a vida singular de cinco personaxes, cinco heroes solitarios e epopeicos marcados por unha desmesurada vocacion ou por un irrefreable destino. Un militante comunista que foxe da barbarie franquista; un Ruben transformado en Robinson de auga doce; unha muller mariñeira con catro fillos, viuva da Guerra Civil, que se defende a tiros... son alguns dos inesquecibles personaxes deste libro, individuos empuxados por unha forza descoñecida que defenden o seu propio orgullo no medio dunha natureza implacable. Con arrecendos a literatura de Alvaro Cunqueiro e de Italo Calvino, Dario Xohan Cabana parte da tradicion oral para tecer estes relatos nostalxicos onde o realismo e a fantasia estreitan as suas mans case imperceptiblemente, creando mundos dunha maxia engaiolante e poderosa.III PREMIO CIDADE DE LUGOCoa súa habitual destreza de narrador, Darío Xohán Cabana ofrécenos nestas Vidas senlleiras cinco magníficos relatos que reconstrúen a vida singular de cinco personaxes, cinco heroes solitarios e epopeicos marcados por unha desmesurada vocacion ou por un irrefreable destino. Un militante comunista que foxe da barbarie franquista; un Ruben transformado en Robinson de auga doce; unha muller mariñeira con catro fillos, viuva da Guerra Civil, que se defende a tiros... son alguns dos inesquecibles personaxes deste libro, individuos empuxados por unha forza descoñecida que defenden o seu propio orgullo no medio dunha natureza implacable. Con arrecendos a literatura de Alvaro Cunqueiro e de Italo Calvino, Dario Xohan Cabana parte da tradicion oral para tecer estes relatos nostalxicos onde o realismo e a fantasia estreitan as suas mans case imperceptiblemente, creando mundos dunha maxia engaiolante e poderosa.III PREMIO CIDADE DE LUGO

Continuando no ronsel de Pensa nao, esta nova novela de Anxo Angueira lévanos agora a fins dos sesenta, ós anos en que se organiza a primeira resistencia activa antifranquista. E lévanos a bordo dun pequeno galeon a vela que lle da o titulo, Iria, e que se converte no grande protagonista. As suas travesias pola Arousa e as suas remontadas polo Ulla, descritas co lexico nautico ainda vivo, parecen as veces concibidas como unha dura proba de resistencia, de escritura e de lectura, na que o autor e o lector viven embarcados.Entretecido coas viaxes do galeon, o traballo na construcion dun canal de regadio funciona como contrapunto obreiro e labrego que contrapesa o protagonismo do mundo mariñeiro. Pero tamen e toda unha metafora social e politica da epoca. Cosendo todolos fios, as entremesturadas historias de afogados semellan unha memoria polifonica do Ulla e mais da Arousa.Concibida e escrita sen concesions, Iria e un poderoso exercicio literario que nos leva a bordo, coma en Manoel Antonio, e nos emproa cara a horizontes nunca antes navegados. Unha novela memorable, un fito na narrativa galega contemporanea.Continuando no ronsel de Pensa nao, esta nova novela de Anxo Angueira lévanos agora a fins dos sesenta, ós anos en que se organiza a primeira resistencia activa antifranquista. E lévanos a bordo dun pequeno galeon a vela que lle da o titulo, Iria, e que se converte no grande protagonista. As suas travesias pola Arousa e as suas remontadas polo Ulla, descritas co lexico nautico ainda vivo, parecen as veces concibidas como unha dura proba de resistencia, de escritura e de lectura, na que o autor e o lector viven embarcados.Entretecido coas viaxes do galeon, o traballo na construcion dun canal de regadio funciona como contrapunto obreiro e labrego que contrapesa o protagonismo do mundo mariñeiro. Pero tamen e toda unha metafora social e politica da epoca. Cosendo todolos fios, as entremesturadas historias de afogados semellan unha memoria polifonica do Ulla e mais da Arousa.Concibida e escrita sen concesions, Iria e un poderoso exercicio literario que nos leva a bordo, coma en Manoel Antonio, e nos emproa cara a horizontes nunca antes navegados. Unha novela memorable, un fito na narrativa galega contemporanea.

Trátase dunha novela coral na que se cruzan personaxes dispares observados desde un igualador ángulo límite.A cama é un obxecto que gaña co claroscuro. Os pacientes dun hospital saben que a intimidade se desprende ao xeito dunha gran carapola, ao tempo que van nacendo moitas emocions lentas e algunha que outra vertixinosa.Un ataque de indignacion e imbecilidade pode chegar a consumir trescentas calorias.A pituitaria e a amigdala son duas grandes descoñecidas. O frio e branco porque as sinestesias suceden; ademais, non e verdade que a auga sexa insipida: sabe a sede. E por suposto, hai partes do corpo que nin sequera sospeitamos que existen.Os personaxes masculinos olen a carballo rebolo; os femininos, a figueiras novas e a tinta roubada. A camara enfoca os seus rostros e converteos en personaxes contrapicados, secundarios ou relevantes, imperfectos ou sublimes, pequenos cameos que saen ao paso dun narrador omnisciente e irresponsable que abandona as suas funcions. A sua memoria e unha ollada impresionista que, con pinceladas breves, nos recorda que calquera tempo pasado foi moi mellorable.

Atlántida, Atlantis, Atl. O continente perdido. Moito se ten falado desta terra lendaria sen que aínda hoxe se conseguise demostrar a súa existencia, mais tampouco a súa falsidade. Diríase que os humanos precisamos coma do aire de espazos que desafian o rigor da razon para situarmos neles as nosas arelas mais intimas, as nosas imaxinacions, tamen as nosas perplexidades.Atl propon un novo achegamento ao asunto da Atlantida desde o eido da creacion literaria, mais un achegamento iluminado coas luces converxentes da historia e o mito, a ciencia e a intuicion, a cronica e a fabula. A traves do retrato dunha sociedade posibel, no que se lle outorga un forte protagonismo a politica, ao desenvolvemento tecnoloxico, ao pensamento e as rutinas da vida cotia, e que ven ser unha proxeccion inevitabel do mundo coñecido, asistimos a un demorado relato de tensions e intrigas que artellan unha explicacion non de todo inverosimil dos acontecementos que levaron ao seu traxico final.Cun certo alento de fondo epico e unha vaga intencion exemplarizante nunha novela clasica de accion, Atl aborda asemade unha revision dos elementos mais comuns da ficcion cientifica, dandolles un novo sentido e xuntandoos nunha mesma trama asombrosamente coherente.Situado nalgun mar do noso interior mais profundo e nun tempo que pode ser calquera, velai Atl, o continente perdido, esa historia que sempre volve.Atlántida, Atlantis, Atl. O continente perdido. Moito se ten falado desta terra lendaria sen que aínda hoxe se conseguise demostrar a súa existencia, mais tampouco a súa falsidade. Diríase que os humanos precisamos coma do aire de espazos que desafian o rigor da razon para situarmos neles as nosas arelas mais intimas, as nosas imaxinacions, tamen as nosas perplexidades.Atl propon un novo achegamento ao asunto da Atlantida desde o eido da creacion literaria, mais un achegamento iluminado coas luces converxentes da historia e o mito, a ciencia e a intuicion, a cronica e a fabula. A traves do retrato dunha sociedade posibel, no que se lle outorga un forte protagonismo a politica, ao desenvolvemento tecnoloxico, ao pensamento e as rutinas da vida cotia, e que ven ser unha proxeccion inevitabel do mundo coñecido, asistimos a un demorado relato de tensions e intrigas que artellan unha explicacion non de todo inverosimil dos acontecementos que levaron ao seu traxico final.Cun certo alento de fondo epico e unha vaga intencion exemplarizante nunha novela clasica de accion, Atl aborda asemade unha revision dos elementos mais comuns da ficcion cientifica, dandolles un novo sentido e xuntandoos nunha mesma trama asombrosamente coherente.Situado nalgun mar do noso interior mais profundo e nun tempo que pode ser calquera, velai Atl, o continente perdido, esa historia que sempre volve.

A comezos da década dos 60 do século XX -unha década realmente « prodixiosa» na perspectiva de determinados analistas e, desde logo, de moitos daqueles que a protagonizaron- o mundo enteiro vive mom

Primeiro libro de relatos do autor, publicado en 1965. Nesta décimo quinta edición recupéranse as ilustracións feitas para a primeira edición por Xohán Ledo.Vinte contos que amosan unha mestura de desengano, humor e piedade, escritos nun galego rico e expresivo, plastico e ritmico, dunha grande enxebreza sintactica. No fondo, vinte poemas en prosa debidos a pluma dunha das figuras mais destacadas da narrativa galega.

A da prima Concha é, sen dúbida, unha historia singular. Homes singulares na vida, se cadra, hai moitos. Algúns mesmo chegan a ser recoñecidos pola forza desa singularidade. No caso das mulleres -se cadra non, seguro-, o recoñecemento e para moi poucas. A vara de medir non e a mesma. Mais elas estan ai, Concha esta ai. So de cando en vez, a vida anonima dalgunha muller coma ela sae a luz e erixese, grandiosa, na afirmacion da sua rebeldia. A familia Pereira, o clan de Concha, alicerzaba a sua identidade na gran mentira da aparencia. So Fernando foi quen de buscar a verdade da sua curma. A historia da Faneca Brava non e das que se escriban con pomposas letras maiusculas, pero e tan real e intrigante que enche ao lector ou lectora do desexo de pescudar toda a verdade sobre esa ovella negra dunha familia que a fixo desaparecer da sua existencia.A da prima Concha é, sen dúbida, unha historia singular. Homes singulares na vida, se cadra, hai moitos. Algúns mesmo chegan a ser recoñecidos pola forza desa singularidade. No caso das mulleres -se cadra non, seguro-, o recoñecemento e para moi poucas. A vara de medir non e a mesma. Mais elas estan ai, Concha esta ai. So de cando en vez, a vida anonima dalgunha muller coma ela sae a luz e erixese, grandiosa, na afirmacion da sua rebeldia. A familia Pereira, o clan de Concha, alicerzaba a sua identidade na gran mentira da aparencia. So Fernando foi quen de buscar a verdade da sua curma. A historia da Faneca Brava non e das que se escriban con pomposas letras maiusculas, pero e tan real e intrigante que enche ao lector ou lectora do desexo de pescudar toda a verdade sobre esa ovella negra dunha familia que a fixo desaparecer da sua existencia.

Casiano Cendán Rocha, un home de idade que vive nunha residencia, fai memoria da súa vida a través das conversas coa súa neta Aldara, que remexe nel os sedimentos máis íntimos. Canto importa o corpo? Que lle sucede a un neno que non medra como e debido? Para Casiano, durante a infancia e a puberdade, o seu corpo foi fonte de desacougo e estrañeza. Logo, xa adulto, a sua paixon por Africa converteuse no referente dunha existencia chea e dorida. As visitas da sua neta actuan como o catalizador de inesperados procesos intimos. Casiano debulla recordos para compoñer a esquecida historia da sua nenez e puberdade. Desde a chegada da Coca-Cola ate a traizon da Transicion, e retratada unha epoca que case todos queren esquecer. Na lembranza desfilaran as angueiras de Nito, un neno de anomalo e lento medrar, a sua perplexidade ante a rareza, a dor da diferenza, a educacion relixiosa, a perda da inocencia, o asalto da sexualidade...Aldara recibe estrañada as disertacions do avo, visita tras visita, desde a historia de Papa Noel ate a termodinamica da vida, desde a literatura ate as vantaxes da morte. Unha desolada lucidez, non exenta de humor, percorre o texto desta novela na voz do narrador. As vidas de Nito e unha novela escrita cun enorme poder evocativo e cunha vontade estilistica arrebatadora.Casiano Cendán Rocha, un home de idade que vive nunha residencia, fai memoria da súa vida a través das conversas coa súa neta Aldara, que remexe nel os sedimentos máis íntimos. Canto importa o corpo? Que lle sucede a un neno que non medra como e debido? Para Casiano, durante a infancia e a puberdade, o seu corpo foi fonte de desacougo e estrañeza. Logo, xa adulto, a sua paixon por Africa converteuse no referente dunha existencia chea e dorida. As visitas da sua neta actuan como o catalizador de inesperados procesos intimos. Casiano debulla recordos para compoñer a esquecida historia da sua nenez e puberdade. Desde a chegada da Coca-Cola ate a traizon da Transicion, e retratada unha epoca que case todos queren esquecer. Na lembranza desfilaran as angueiras de Nito, un neno de anomalo e lento medrar, a sua perplexidade ante a rareza, a dor da diferenza, a educacion relixiosa, a perda da inocencia, o asalto da sexualidade...Aldara recibe estrañada as disertacions do avo, visita tras visita, desde a historia de Papa Noel ate a termodinamica da vida, desde a literatura ate as vantaxes da morte. Unha desolada lucidez, non exenta de humor, percorre o texto desta novela na voz do narrador. As vidas de Nito e unha novela escrita cun enorme poder evocativo e cunha vontade estilistica arrebatadora.

Mércores de cinza xunta dezaseis relatos que remexen nas zonas pantanosas da alma ou que indagan sobre o momento final coa lírica sobriedade que caracteriza a narrativa do autor de Ruído.

A publicación destas novelas curtas, ou relatos, quere dar a coñecer parte da obra literaria do escritor muxián. En 1918 os escritores das Irmandades da Fala, interesados en crearen a narrativa galega moderna, convocaron un premio literario en A Nosa Terra, do que saiu gañadora a obra O diputado por Beiramar de Gonzalo Lopez Abente. Iniciou asi unha fecunda carreira narrativa coa publicacion de O novo xuez (1922), Buserana (1925) e Fuxidos (1926), obra que representa a madurez expresiva do autor. Ambientadas na costa, o mar xogara un papel fundamental na accion dalgunha delas.A publicación destas novelas curtas, ou relatos, quere dar a coñecer parte da obra literaria do escritor muxián. En 1918 os escritores das Irmandades da Fala, interesados en crearen a narrativa galega moderna, convocaron un premio literario en A Nosa Terra, do que saiu gañadora a obra O diputado por Beiramar de Gonzalo Lopez Abente. Iniciou asi unha fecunda carreira narrativa coa publicacion de O novo xuez (1922), Buserana (1925) e Fuxidos (1926), obra que representa a madurez expresiva do autor. Ambientadas na costa, o mar xogara un papel fundamental na accion dalgunha delas.

Esta edición inclúe o DVD (cos seus extras en forma de entrevistas con director, guionista, primeira actriz, making off, localizacións?), o texto literario, e dous traballossobre a emigración galega a America, a cargo de Victor F. Freixanes, e outro sobre a correspondencia entre as duas beiras atlanticas escrito por Francisco Castro. Duas letras gravita en torno a carta que non da chegado, a misiva do fillo que esta na emigracion, pelexando co destino e a sorte, e a nai que espera a chegada da carta que lle dara, ademais de novas, algo de esperanza. Os autores foron quen de construir unha historia visualmente moi poderosa, rodada en branco e negro para suliñar a viaxe no tempo que nos propon, chea de tenrura e dureza. Un poema cinematografico que esta a engaiolar ali onde e representada. A xeira de recoñecementos comezaba no Festival de Cine de Bueu-2011, onde era galardoada co Premio do Publico. Neste 2012, no cada dia mais prestixioso festival de Cans, Duas letras obtiña tres premios dos grandes. Por unha banda, os veciños deronlle o premio como Mellor Curtametraxe de Ficcion, segundo recolle a acta:"porque e unha historia do mundo rural moi proxima coa que todos nos sentimos identificados. Tamen pola sua delicadeza ao presentar o sufrimento dunha nai que espera as cartas do seu fillo e porque todos coñecemos a historia dunha carta que estivemos esperando e nunca chegou". Igualmente, recibiu o premio do publico a mellor curtametraxe de ficcion, e, para rematar, un dos mais cobizados: o Premio do xurado a mellor interpretacion feminina, dotado co Can de Pedra a Teresa Fraga, a protagonista. Segundo sinalou o xurado:"por ser un traballo veraz e emotivo. Nunca unha carta non escrita foi tan ben lida".

"Tonas de laranxa", a novela gañadora do Premio Xerais 2012, é, segundo os membros do xurado, un «acto de amor á lingua, arrecendente, profundo, vivo, diverso e capaz de espertar a fame do lector ou