Libros de Poesía en euskera, página 3 de 9

Ezinbestekoak dira grabitatea eta zorua / biguntzeko haien kontra". Talkaren ordez, frikzioa. Zartaren ordez, igurtzia. Hainbeste gauzaren kontra dagoela esatetik, sekula ukituko ez dituen azalerez jabetzera egiten du liburu honetako ahots poetikoak. Uraren temaz, behin eta berriro itzultzen den paisaia du jomugan, munduaren marruskadura, genealogia, buztinezko gorputz bat, esan nahiko lituzkeen guztien bila. Eskuz ukitu ezin dena, hitzez haztatu nahiko balu bezala. Mirari txikiez jabetzea, geldi-geldi egonda, edo dantza betean, ingurua izendatuz, agurtuz, gerorako lur bat malgutuz.

Mundua aforismoz beteta dago. Liburu hau aforismoz beteta dago. Natura aforismoz beteta dago, eta etxeak, eskolak,

Beti liluratu nau bere poesiaz teorizatzen duen jendeak. Niri kostatu egiten zait, poesia berez sortzen dela iruditzen zaidalako. Hala ere, modu batean edo bestean definitu beharko banu poema liburu hau, desilusio eta aldi berean erresistentziaren poetikaz hitz egin beharko nuke. Desesperantzatik, desenkantutik sortutako bilduma da, mundua etengabeko gerra batean/ urtzen den bitartean, The Clash taldearen kanta zaharrak/ patioko esekitokietatik zintzilik./ Nostalgia elastiko beltzetan. Baina itxaropenik gabe bizitzea ez bizitzea bezalakoa baita, etorkizunik ez izateak eragiten duen beldurraren tiraniaren aurkako erresistentzia ere bada orrialde hauetan, eta epilogorik gabe zabaltzen zen poema sortari epilogoa idatzi, oparitu, nahi izan diot, desilusioari ilusioa piztuz, desesperantzari esperantza izpi bat emanez, gramatika berri bat idatziz aditzaren paradigma, sikiera/ egunen batean aldatuko delakoan. Mende luzeetako estigmatizazio erdeinagarria errebeldiaz janzten da. Unikornio beltza. Desberdin izatearen beldurrari uko, pribilegioaren harresi zuriak eraitsiz. Harlemen euria ari du eta Berlingo kaleetan emakume beltz batek eguzkiak eta adarbakarrak margotzen ditu adreiluzko etxe arraildu bateko horman.

Eskola egun bakoitzaren ostean, Mohammed el-Kurden amonak jasmin-sorta batekin ematen zion ongietorria. Haren izena Rifqa zen, Israel bera baino zaharragoa zen eta Palestinar erresilientziaren ikono bat zen. Izaera zorrotzarekin eta argitasun moral distiratsuarekin, el-Kurdek israeldar kolonialismoaren basakeria agerian uzten du. El-Kurden poemek Rifqaren erbestealdiak azaltzen ditu, Haifatik berriki desjabetutako Sheikh Jarrahra, Jerusalemen, Nakbaren izu zikliko eta gupidagabea agerian utziz. El-Kurden estreinako bildumak nabarmen erakusten du palestinarren borroka iraultza bat dela, garaipenera arte eramango dutena.

ZAKUR ZAUNKAK

Beharbada dena da probisionala, dena da erreskate bat osatzeko estrategia, abiadura askoren errorea, indar zentrifugoen jolasa. Duintasunez onartu behar dira marjinazioa eta periferia, perturbazioa eta gehiegikeria. Agian, derrotatik idatzi, konbultsiotik, balizko endekapenetik, defentsa pertsonala eginez, erresonantzia kaxa bat erdiesten duzun arte, bizitza honetan benetako ihesaldi-planik gabe zaudela onartzeko. Bizkitartean, mimetizatu egiten gara bufaloek zapaldu eta suntsi ez gaitzaten. Habia egin nahi nuen, baina naturak, urrikalmendurik gabe, okertzen ninduen. Zuhaitza mintzatu zitzaidan, haizeak estutu zuen landarezko egitura, euriak apaldu zuen sikatearen borroka. Geometriaren araudipean zirkulua ikusi nuen tanpez. Habitat egina zegoen.

ZEOZER GAIZKI DOA es un libro del autor CHIVITE EZKIETA,BEATRIZ editado por PAMIELA. ZEOZER GAIZKI DOA tiene un c�digo EAN 9788491723080, de la colecci�n PAMIELA POESIA y consta de 96 p�ginas.

Manuel zahar-etxe batean bizi den gizon zakar eta isila da, baina Milagros bertara bizitzera azaltzen denean, agurearen egoera erabat aldatzen da. Milagrosen barne-indarrak eta bizipozak Manuel inguratzen duen iluntasuna argituko dute, baita honek dituen beldurrei aurre egiten lagundu ere."Argiaren hautsa"-k bizitza, heriotza, duintasuna eta oroimena jorratzen ditu; samurtasuna zein hunkiberatasuna nagusi diren arren, testuak ez die muzin egiten guztiok jasaten ditugun bizipen latzei.Manuel zahar-etxe batean bizi den gizon zakar eta isila da, baina Milagros bertara bizitzera azaltzen denean, agurearen egoera erabat aldatzen da. Milagrosen barne-indarrak eta bizipozak Manuel inguratzen duen iluntasuna argituko dute, baita honek dituen beldurrei aurre egiten lagundu ere."Argiaren hautsa"-k bizitza, heriotza, duintasuna eta oroimena jorratzen ditu; samurtasuna zein hunkiberatasuna nagusi diren arren, testuak ez die muzin egiten guztiok jasaten ditugun bizipen latzei.

ZERUMUGAN BEZALAGainezka egiten duen hodeia(surrealismo-gaindosia ihes-puntuan)eta azpianharrizko lauza(bertatik bertarako egunerokotasuna,behekoa eta barrukoa).Erdiansorbalden gainean kaleak daramatzaneskuoihal espresionista,erakusleiho batetik bestera doanaeta zerrenda baliogabetua dena.Zeta basatiz egindako pintzelkada.Hunkitu, jantzi eta murtxikatzen nauenespazio zunda.

Poema bat ezabatu dut.Bere hitz guztiak eta baitaletren arteko tarteak ere.Kultismoz beteta zetorren,esamolde jatorrak,erreferentziak, zitak.Borratu egin dut.Izana ukatu diot delete teklabortizki sakatuz, erruki gabe.Figurazio erretorikoa,sasiintelektualkeria,posea ez beste, ego zikina.Ezabatu egin dut poema,lotsak masailak gorritueta fi te jelatu bitartean.Poesiaren xedeazeta izateko arrazoiazhausnartzeko zorianaurkitu al zarete inoiz?Ni bai, hurbilegi, gainera.Baina, zorionez,hau ez da poesia.

Ez omen dute gezurrik esaten eskuko ispiluek.Ez aintzira garbiek. Ez botila hustuek.Denetan leialenak omen dira eskuko ispiluak,egia optiko osorik eskaintzen ez badute ere.Gerta liteke sakelan edota poltsandaramagun ispilutxoa teman ibiltzeaez dakusagun (geure) alderdiren batekin.Eta gezurretan ari zaigula iruditzea.Ez omen dute isla bera isurtzen eskuko ispiluek.Ez aho arrotzek. Ez isiltasun ezagunek.Nire mirailtxo hauek, adibidez,biluzik dabiltza zuen begien aurrean.Lasai aukeratu, hortaz,nola agertu,zeri erreparatu,zeinetan ikusten duzuen zeuen burua hobekien.

Paradisurik eskaini gabe utzi dugu sagarra usteltzeneta haren haziek ez dute zuhaitzik ernalduko etxeko saloian.Eraman itzazu maleta marroia eta zuria,ez zaizkit gustatzenaireportuetako fakturazio txartelik zintziliksekula eraman ez dituzten maletak,ez dakit,dominarik gabeko soldadu beteranoak ekartzen dizkidate gogora.Eta bete itzazu maletak inoiz jantzi ez ditudan zure pijamekin etaapalategi hautseztatuan dauden diskoekin,alaiegiak begitandu zaizkit betitik entzuten dituzun kantuak;tristeziari eskainitako aria isil bat inprobisatuko dut egun hauetanauzoek behingoz joan zarela sinetsi dezaten.Esfortzu handia ez badaemadazu despedidako besarkada.Bai, arrazoia daukazu:ez zaigu sagar alerik gelditzen hozkailuanazken bekatu txiki hori gauzatzekoParadisurik eskaini gabe utzi dugu sagarra usteltzeneta haren haziek ez dute zuhaitzik ernalduko etxeko saloian.Eraman itzazu maleta marroia eta zuria,ez zaizkit gustatzenaireportuetako fakturazio txartelik zintziliksekula eraman ez dituzten maletak,ez dakit,dominarik gabeko soldadu beteranoak ekartzen dizkidate gogora.Eta bete itzazu maletak inoiz jantzi ez ditudan zure pijamekin etaapalategi hautseztatuan dauden diskoekin,alaiegiak begitandu zaizkit betitik entzuten dituzun kantuak;tristeziari eskainitako aria isil bat inprobisatuko dut egun hauetanauzoek behingoz joan zarela sinetsi dezaten.Esfortzu handia ez badaemadazu despedidako besarkada.Bai, arrazoia daukazu:ez zaigu sagar alerik gelditzen hozkailuanazken bekatu txiki hori gauzatzeko

Pako Aristiren bosgarren poema liburua da Arrotz eta eder. Noiz izan gara ederrago 17 urte genituenean baino?, esan ohi da xaloki; denok baitugu mundua perfektua izan zeneko oroitzapen bat, nork berea, uste izanik zerbait irabazten edo zerbait galtzen dugula biziaroen kontrakarrean. Nolanahi ere den, poetak gogorarazten digu, arrotz garela herentzia kultural eta sozialaren menpeko bizi garen artean; eta menpekotasun horretatik askatzen garenean agertzen dela gure benetako izaera, eder bihurturik. Noiz izan gara ederrago gaur garena baino?

Ez dakit zergatik nekatzen garen liburuendako izen berriak asmatzen... Beti ari gara liburu bera idazten (Walt Whitman eta Luis Cernuda dira orain burura datozkidan kasurik nabarmenenak, baina zenbat halako!), beti bizitza bera bizitzenBidaia batean bezala, eguzki bera dugu lagun eta bidaide; ilargi eta izar berberak. Ber haizeak dabiltza ordokietan gaindi, euri xehe edota erauntsi berberak goian-behean. Ibai eta erreka guztiak bat dira, eta den-denek itsaso berean isurtzen dute ura.Izakiak oro sortze edo jaiotzarekin hasten dira, eta orobat finitzen, goiz edo berant, hiltzearekin. Ezdeusetik gatoz eta Ahantzerrirantz abiatzen gara fite, baitezpada, geriza bila. Lagun onen gisara, aterperik sekula ukatuko ez digun Ahantzerrirantz

Lehenengo poema-liburua dakar Alaine Agirrek, eta hemen ere nobeletan ezagun egin duten ezaugarriak ikus litezke: hizkuntza eder eta adierazkor baten bilaketa, erritmoaren sena, sentimenduen agerpen gordina, emozioen intentsitateaOraingoan, gainera, gai minbera bat da landutakoa: ospitale psikiatriko bateko egonaldia, hango arau, giltza, ordutegi, ohitura, zaindari eta bezero bereziekin. Dramatismorako ematen duten istorioak, baina umore ukitu batekin poema bihurtuak.

Egileak Pekinen emandako ikasturtean ondutako poemategia, modu inpresionistan, baina barne-inpresioak, sentipenak, egoerak, trebeki lotuz kanpo-inpresioekin, ikusitakoarekin edota gertatutakoarekin. Modu erraz, zuzen eta freskoan. Elipsiren erabilerak ekialdeko poesiaren aire bat ematen dio, sintonian darabilen gaiarekin. Surrealista ukitu bat ere bai. Kanpo -eta barne- paisaiaren uztarketan ondutako lehen poesia-lana.

Poesia