Libros de Literatura en gallego, página 6 de 244

Correr. Vivir. Sobrevivir. Unha persoa atravesa a pé a illa da Reunión, no Océano Índico. Por que corre? Cumprirá o seu obxectivo? Os ritmos africanos do maloya van marcar a cadencia desenfreada dunha carreira que agocha un segredo terrible e escuro. Santiago Lopo desvela os misterior da antiga Ille Bourbon, nunha novela que engaiola dende a primeira paxina grazas a unha narracion axil e intensa. A Diagonal dos Tolos e unha fiestra aberta aos vieiros tortos que dan forma a historia da humanidade.

Hai xestas que parecen imposibles de facer. Pero fanse.E hai épocas pensadas para ese tipo de momentos heroicos. Nesta novela, a autora repasa un momento da nosa historia que é moito máis ca a construcion dun tunel ou o furado brutal dunha montaña brutal. Sobre todo, e unha historia sobre a nosa historia, sobre os nosos devanceiros que foron esmagados por un imperio, o romano, ao que pouco lle importaban as xentes de Galicia mais que como man de obra a que escravizar. Pero malia a situacion, sempre hai quen se rebela, sempre hai quen pelexa pola sua liberdade. Unha viaxe pola Galicia de hai moitos seculos. Pero tamen pola Roma imperial e grande que, tamen, puxo as suas gadoupas na nosa terra.

ALBA DE GLORIA

Gañadora 'ex aequo' do VIII Premio Meiga Moira de Literatura Infantil e Xuvenil (2018).'As voces da auga' destaca pola calidade de lingua empregada, a orixinalidade da proposta e o intenso labor de recreacion dunha sociedade xeografica e culturalmente tan distante como a chinesa. As voces da auga relata unha historia de supervivencia e de aposta pola vida nun contexto historico especialmente complexo, mais ala dos convencionalismos.***Neses instantes, no interior do rio, Li sentiase tan transparente coma o cristal. Enton, como polas noites antes de adormecer, podia escoitar de novo con nitidez as voces da auga, como unha chamada que non a enxordecia coa sua cantilena monotona de ave de paso, senon que lle infundia esa forza descoñecida das ondas que galopaban, propiciando que ela tamen formase parte dese mundo liquido e poderoso que, ali no fondo do val, se arrastraba lento coma unha bufala preñada, porque era ali, precisamente naqueles remansos, onde a voz do rio berraba arrastrando consigo tamen a fondura dos cavorcos da terra.

Premio Viadutos de Novela 2018Ninguén fai unha carreira para limpar inodoros. Olivia, despois dun expediente brillanteten que marchar de Compostela e instalarse en londres onde atopa traballo de ou pair nunha familia de clase media. Sempre lle dixeron que lle iria ben se se esforzaba, se estudaba unha carreira de ciencias, se seguia as regras establecidas e agora sente que o que lle ensinaron e unha grande estafa tanto no eido laboral como no persoal. O mobil e as redes sociais conectana coa sua vida anterior, mentres se perde nunha cidade de oito millons de persoas, soa, cun coñecemento precario de ingles e limpando unha casa e un laboratorio, en lugar de traballar nel. A primeira persoa que se preocupa por ela aparece ao dia seguinte nos xornais despois dun accidente na estacion de tren de Croydon. Samuel foi unha casualidade nun deses dias solitarios en que Olivia visita o Museo Britanico. Un rapaz que se lle achega, que a fai sentir ben e que toma unha decision para a que ela precisa respostas. Unha novela da vida que nos di que un simple aceno pode desencadear unha metamorfose. E que pasa cando isto sucede?

PREMIO GARCÍA BARROS 2018Mona Otero é unha muller loitadora e soñadora que persegue con ansia, e mesmo con deseperación, a súa meta de triunfar no mundo da arte. A protagonista, sancionada coa perda do carne de conducir, non pode dispoñer de coche propio, polo que depende doutras persoas para desprazarse. Toda a historia que se narra en As ramonas emana do interior de sucesivos vehiculos desde os que a protagonista nos vai amosando un rosario de factores que delimitan a sua existencia: a competitividade, a autoestima, os odios, a pobreza, a familia, o abandono, as aparencias, a falsidade do exito, a dignidade. Mais Mona Otero e so un fio do nobelo no que se vai xuntando co outras ramonas -unhas veces complementarias, outras opostas- e a partir do cal van formando un complexo mundo de mulleres. A novela de Ana Cabaleiro e, ademais, o retrato dunha sociedade rural en mutacion, cun pe asentado na tradicion e nos lazos familiares e co outro alancando cara a globalizacion

A tráxica morte de Diego Cruz, O Tato, un dos mellores boxeadores galegos de todos os tempos, permitirá descubrir o seu avolto pasado para así comprender o seu comportamento violento e fuxidío. Martiño Ferradas, un apoucado inspector de policia, farase cargo do caso e loitara contra vento e marea para esclarecer as causas da morte do puxilista. Ninguen confia nel, nin el mesmo. Namoradeiro, sentimental e un tanto desgraciado intentara poñer luz na escuridade a unha morte que envolve a cidade de Vigo. Os sentimentos son o seu peor inimigo e por iso acabaran pasandolle factura para facer terapia axudado polo seu caderno de erros._,

O prologuista deste libro, Ramón Nicolás, concorda e con razón en que os máis deste contos si pertencen a un tempo escuro, a este tempo da longa noite de pedra ferreiriana. É un tempo que se identifica, diriamos nos, cunha circunstancia sociohistorica de moi triste lembranza. De tal maneira, nunha boa parte destes relatos afondade nunha atmosfera de chumbo e de fume nuns contornos impermeables que axigantan a miseria ambiental. Con todo, non faltan relatos de mais amable xeografia, os relatos urbanos, os que tampouco carecen desa ambiental miseria, malia que un tanto disimulada mediante a presenza dun certo humor de tipo socioloxico. Finalmente, acheganos o autor un conxunto de textos diversos, divernos nos temas e nos recursos narrativos pero semellantes no obxectivo de presentalos como referencias. A estes relatos tamen se aproxima o mencionado prologuista para observar, nun dos casos, un certo matiz ensaistico que nos fai pensar no Ramon Otero Pedrayo de Os camiños da vida, e considera tamen que este texto de semellanzas oterianas se resolve cunha moi brillante prosa.

PREMIO TORRENTE BALLESTER 2017Nina diríxese ao aeroporto flamengo de Zaventem para recoller o voo de regreso a Santiago. Vai pensando nos motivos que a levaron ata alí. Unha fervenza de sensacións e emocions asolagaa: maletas, viaxeiros, altofalantes, rotulos publicitarios e rostros que se confunden con outros rostros a traves do fume doutra viaxe.A viaxe interior, a viaxe do tempo.Coa linguaxe da evocacion e da invocacion, Antonio Piñeiro tece nesta novela as revoltas das lembranzas no pensamento dunha muller. Memorias, desexos e devezos na febra dunha corrente de consciencia que describe sutilmente, paragrafo a paragrafo, os recullos dunha epoca e o misterio dunha historia de amor definitiva. Co pano de fondo da emigracion galega a Europa, ese retorno vai acabar sendo o retorno da protagonista a si mesma, un regreso as vivencias e enigmas do pasado. A relacion cos pais, as promesas incumpridas, os soños desgastados, os amores dificiles levan a novela a un final insolito. A traves das sensacions, dos retrincos de imaxes, dos momentos, recendos e sons inesquecibles, aparece a potencia literaria dunha obra que, desde o abraio, deixa ao descuberto a historia oculta, intima e dolorosa, dun drama persoal e colectivo.

RELATO CURTOK.A.R.M.A.[Francisco Javier Fernández Davila]Masculino Feminino[Lucía del Río González]O dominio da auga[Xosé Sobral Amoedo]POESÍAAs espiñas do ourizo[Noa Rodríguez Méndez]Dama de auga[Francisco Javier Fernandez Davila]Seis paseos[Nicolas Vazquez Ben]TRADUCIONTodo nos: os poemas recompilados[Manuel Arca Castro]O sol e as suas flores[Moncho Iglesias Miguez]A impertinente supersonica[Nancy Cuquejo Araujo]Un problema de autoridade[Mateo Ramos Merino]nin a vergonza do galego!

Gregorio Gancedo, Goro de Ferrería, Gregory, Mr. Gancedo, quenqueira que el fose, sempre desfrutou co seu saxo tenor, desde a súa aldea ata o éxito entre os grandes do jazz nos clubs de América. Pero nunca esqueceu a Maria e Ena, so que entre el e a sua muller e a sua filla se interpuxo un profundo mar azul.

participa do noso fracaso / a acubíllate hipodérmico / pola alma toda / fálalle ao alento / do encanto da boca espesa / do peso dos brazos / dun cisne que afogamos / con orballo de limón / principio a principio / a lume lento / como un segredo ao mundo / mintelle do que ves / os ollos / nos zapatos / orgullo

Precedido por "Chiloé", de Eduardo Blanco AmorEn 2006, o fotógrafo José Luis Abalo baixa do transbordador que une o territorio continental de Chile con Chiloé. Desde moitos anos antes, sentía a mesma fascinacion por esa illa do Oceano Pacifico que describe Eduardo Blanco Amor no seu libro Chile a la vista. Unha ollada compartida que das verbas do autor de A esmorga pasa as fotografias deste libro. Unha paisaxe que, desde a pura intuicion, semella a dunha Galicia austral. Verdes outeiros, campos cheos de xestas, pequenos golfos e enseadas facilmente asimilables a calquera ria galega. Leiras e praias onde as vacas pastan ceibas. Chiloe refictese nas fotografias de Abalo co pulo de todas as xeografias arcanas que compre descifrar e onde confluen liñas do tempo e horizontes. Os habitantes levan dentro de si a union de America coas terras galegas dos seus devanceiros. Os mesmos nomes de lugar, identicas miradas, semellantes anceios de progreso.