Libros de Literatura en gallego, página 7 de 244

Cun enorme poder metafórico, 15.724, unha magnífica novela de Xesús Constela, trasládanos a unha Patria «asentada no lombo dunha ave durmida» que está presidida pola figura do Gran Mariscal e ten com

O prezo da fama inclúe os relatos que Slawomir Mrozek escribiu a principios da década de 1990, polo que se trata da súa obra máis recente. Malia seren escritas hai vinte anos, o talento do autor logra que estas breves narracions queden chantadas nun espazo a marxe do tempo, o cal permite que sexan lidas dende unha perspectiva actual. Destaca o humor co que Mrozek desenmascara o primitivismo, o disparate e a fachenda absurda coa que todos actuamos en ocasions, ao mesmo tempo que desacredita os esteriotipos do noso comportamento en sociedade.

A nove metros do chan e a sete do taboleiro onde escorregara dez minutos antes, o operario Orlando Valiñas planeaba na bruma da mañá. Pendurado dun incómodo arnés, que o unía á vida, pensaba en Alexandra, a compañeira que enchera a sua vida nos tres ultimos anos. Orlando preguntabase como identificar os sinais que indican o modo de facer correcto na vida, a maneira de atopar o rumbo preciso para avanzar na boa direccion. Durante aquela situacion limite, en boa medida froito do tempo de crise que vivimos, cruzaronselle na sua cabeza as decisions principais da sua vida, xusto cando se vera obrigado a tomar outra que orientara o seu futuro.Con Orlando pendurado, un protagonista argallante que principia namorado e remata furioso, a autora quixo trazar un relato entre existencial e costumista, cun resultado entre piadoso e retranqueiro.A nove metros do chan e a sete do taboleiro onde escorregara dez minutos antes, o operario Orlando Valiñas planeaba na bruma da mañá. Pendurado dun incómodo arnés, que o unía á vida, pensaba en Alexandra, a compañeira que enchera a sua vida nos tres ultimos anos. Orlando preguntabase como identificar os sinais que indican o modo de facer correcto na vida, a maneira de atopar o rumbo preciso para avanzar na boa direccion. Durante aquela situacion limite, en boa medida froito do tempo de crise que vivimos, cruzaronselle na sua cabeza as decisions principais da sua vida, xusto cando se vera obrigado a tomar outra que orientara o seu futuro.Con Orlando pendurado, un protagonista argallante que principia namorado e remata furioso, a autora quixo trazar un relato entre existencial e costumista, cun resultado entre piadoso e retranqueiro.

Nunha cidade baixo cero, oito personaxes que transitan pola rúa escapan da súa rutina e aparcan os seus problemas para deixarse engaiolar por unha raiola de sol. Lonxe soa un estrondo de explosións pero eles deixanse quentar, non reaccionan. Cruzan anacos das suas voces interiores pero non dialogan. Movense polo espazo na procura dos raios fugaces pero non actuan. O mesmo sol que os acubilla vainos atrapando mentres as bombas soan cada vez mais cerca... Son oito personaxes baixo unha mesma presion social, baixo a mesma presion atmosferica. Isobaras e un mapa de temperaturas do noso tempo.Nunha cidade baixo cero, oito personaxes que transitan pola rúa escapan da súa rutina e aparcan os seus problemas para deixarse engaiolar por unha raiola de sol. Lonxe soa un estrondo de explosións pero eles deixanse quentar, non reaccionan. Cruzan anacos das suas voces interiores pero non dialogan. Movense polo espazo na procura dos raios fugaces pero non actuan. O mesmo sol que os acubilla vainos atrapando mentres as bombas soan cada vez mais cerca... Son oito personaxes baixo unha mesma presion social, baixo a mesma presion atmosferica. Isobaras e un mapa de temperaturas do noso tempo.

En Caderno do Nilo o poema adéntrase na historia da humanidade, nacida do río, a través dunha viaxe sen meta que é unha viaxe ao tempo, a constatación de como se habitou a natureza nun deserto abafado de luz.Este periplo poetico conduce ao centro da soidade, transida pola beleza, e constituese nun itinerario transformador, que estimula no poeta a interrogacion e procura buscar algo que amar. Facer da viaxe morada. A traves das paxinas de Caderno do Nilo percibese unha viaxe poetica ao tempo e simultaneamente unha estadia fora do tempo que se relambe na aprendizaxe, na frescura da pedra fria que foi fogar dos deuses, e que permite habitar descoñecidos desertos que agochamos no noso interior.So na megapole do Cairo aparece o cotian, convivindo o pasado, o presente e o futuro nun corpo vivo con feridas e cicatrices. Logo da viaxe, o poeta resulta transformado porque o Nilo que atravesa o deserto sedimenta na sua alma un desexo de nudez.En Caderno do Nilo o poema adéntrase na historia da humanidade, nacida do río, a través dunha viaxe sen meta que é unha viaxe ao tempo, a constatación de como se habitou a natureza nun deserto abafado de luz. Este periplo poetico conduce ao centro da soidade, transida pola beleza, e constituese nun itinerario transformador, que estimula no poeta a interrogacion e procura buscar algo que amar. Facer da viaxe morada.A traves das paxinas de Caderno do Nilo percibese unha viaxe poetica ao tempo e simultaneamente unha estadia fora do tempo que se relambe na aprendizaxe, na frescura da pedra fria que foi fogar dos deuses, e que permite habitar descoñecidos desertos que agochamos no noso interior. So na megapole do Cairo aparece o cotian, convivindo o pasado, o presente e o futuro nun corpo vivo con feridas e cicatrices.Logo da viaxe, o poeta resulta transformado porque o Nilo que atravesa o deserto sedimenta na sua alma un desexo de nudez.

Pola cara, de gorra, de moca, de balde: de clocló. Comedia para rir. Clodomira, Clotario, Clodoteo, Mari Clo e Acisclo non son artistas de circo, son simplemente unha familia de hoxe en día que inte

Dos tempos sombrizos é un libro de poemas sobre o medo. Sobre un medo ás veces concreto e ás veces difuso. Sobre un medo histórico. Dos tempos sombrizos está escrito nunha lingua desprezada. Nunha lingua acosada. Nunha lingua de vencidos. E testemuño dunha derrota inmensa. Estes poemas queren, ao cabo, construir un refuxio contra a barbarie. Contra o cinismo como etica xeral da epoca.Dos tempos sombrizos é un libro de poemas sobre o medo. Sobre un medo ás veces concreto e ás veces difuso. Sobre un medo histórico. Dos tempos sombrizos está escrito nunha lingua desprezada. Nunha lingua acosada. Nunha lingua de vencidos. E testemuño dunha derrota inmensa. Estes poemas queren, ao cabo, construir un refuxio contra a barbarie. Contra o cinismo como etica xeral da epoca.

Tradución e notas de Xosé López Díaz.

Iván Denísovich, un humilde labrego, é un dos millóns de cidadáns que, sen saber ben como nin por que, acaban nos campos de traballos forzados soviéticos como presos políticos. Acusado de ser espía tras escapar do cativerio aleman durante a guerra, Ivan Denisovich e condenado a dez longos anos en Siberia. Aprendera deseguida a arte da supervivencia e dara testemuño de que nin sequera a crueldade daquelas condicions pode crebar a unha persoa honesta e espelida. Este minucioso retrato da vida cotia dos campos penitenciarios, infundido dunha poderosa mensaxe humanista, abraiou a sociedade sovietica, por primeira vez publicamente confrontada coa realidade da represion stalinista. O seu merito literario foi recoñecido internacionalmente coa concesion en 1970 do Premio Nobel ao seu autor. Un dia na vida de Ivan Denisovich e merecidamente considerado un clasico do seculo XX.

Nunha sociedade que vive os últimos anos da ditadura, no Madrid estudantil de principios dos setenta, comeza unha amizade que se alonga no tempo e na distancia.Esta é a historia de dous amigos na xuventude e na madurez, tan diferentes como parecidos, tan complementarios como opostos que, rodeados por unha sociedade desilusionada e chea de oportunistas, semellan anxos inocentes ensimesmados nas emocions e no sentimento, onde amor e sexo, ilusion e fracaso as veces se confunden na procura dun Amor Verdadeiro.

O escenario é unha gaiola de hámster. Á dereita, en primeiro termo, hai un montón de coxíns, edredóns e sabas brancas. No fondo, unha roda andadora xiratoria, un comedeiro, un bebedeiro. Á esquerda da porta de entrada hai, carpichosamente distribuidos, varios cubos de cores e unha pelota grande que ao movela fai soar cascabeis.

Este libro recolle nove relatos escritos en diferentes épocas da vida do autor.Libro de retatos, fantásticos os máis deles, enfiados pola traxedia do naufraxio e tocados case sempre pola vea amorosa e sentimental dos seus protagonistas. Textos que evocan e recrean non so feitos historicos, coma o afundimento do vapor correo Santa Isabel na ria de Arousa en 1921, senon tamen lendas do rio Limia, o amor traxico dunha santeira cubana ou mesmo os tratos dunha nena con Valle-Inclan. Relatos todos eles que ofrecen una vision imaxinativa e sensible de seres solitarios, anainados polo pano de fondo dunha musica que, coma unha orquestra liquida, ergue una voz fonda, abisal, capaz de chegar aos lugares mais ocultos dos soños.

Cando se fan cento cincuenta anos da publicación de Cantares gallegos, A miña primeira Rosalía é unha homenaxe a Rosalía de Castro, que puxo a súa voz e a súa vida ao servizo da dignificación da nosa lingua, das mulleres e dos desfavorecidos, en tempos nada propicios.Este libro reune unha biografia, unha antoloxia poetica e doce poemas musicados e cantados.Inclue CD con interpretacions de Maria Manuela, Mero, Mini e Xiana Lastra:1. O forno esta sin pan 2. Vente, rapasa 3. Tecin soia 4. Paseniño 5. Levame a aquela fonte cristaiña 6. No ceo, azul crarisimo 7. Miña Santa Margarida 8. Negra sombra 9. A xusticia pola man 10. Vamos bebendo 11. Mais o que ben quixo un dia 12. A Rosalia

Na reunión de preferentistas o avogado explica aos afectados que as participacións preferentes son emisións perpetuas cuxo problema é a falta de liquidez inmediata. Dilles que estamos falando de produtos comercializados de xeito enganoso nun momento no que os bancos, durante os primeiros anos da crise, tentaron reforzar o seu capital indiscriminadamente. Todo respondeu -continua-, a unha estratexia planificada. A maioria de vostedes pensou que se lles estaba vendendo un prazo fixo, sen ningun tipo de risco. Pero non foi asi. Unha voz crebada interrompe desde a porta ao avogado: Aqui vai haber sangue. Matarte lentamente consolida a liña de modernizacion radical da novela negra que Diego Ameixeiras abriu en novelas anteriores como Dime algo sucio, Historias de Oregon e Todo OK. Dosificacion da informacion, economia expresiva, coidada estrutura de tramas e vidas que van encaixando coma un puzzle son caracteristicas desta novela impactante e inesquecible que presenta con claridade problemas claves do noso tempo.Na reunión de preferentistas o avogado explica aos afectados que as participacións preferentes son emisións perpetuas cuxo problema é a falta de liquidez inmediata. Dilles que estamos falando de produtos comercializados de xeito enganoso nun momento no que os bancos, durante os primeiros anos da crise, tentaron reforzar o seu capital indiscriminadamente. Todo respondeu -continua-, a unha estratexia planificada. A maioria de vostedes pensou que se lles estaba vendendo un prazo fixo, sen ningun tipo de risco. Pero non foi asi. Unha voz crebada interrompe desde a porta ao avogado: Aqui vai haber sangue. Matarte lentamente consolida a liña de modernizacion radical da novela negra que Diego Ameixeiras abriu en novelas anteriores como Dime algo sucio, Historias de Oregon e Todo OK. Dosificacion da informacion, economia expresiva, coidada estrutura de tramas e vidas que van encaixando coma un puzzle son caracteristicas desta novela impactante e inesquecible que presenta con claridade problemas claves do noso tempo.

Isolda ten un libro de viaxes; Hipatia, un telescopio; Borboronte, unha tartaruga (aínda que as tartarugas non se teñen, só están contigo) e Lustucrú, unha pata de pau. Os catro viven do refugallo, co que ninguen quere. Os catro xogan xuntos a crear un mundo novo a partir do mundo vello e roto da sua contorna, porque son nenas e nenos, e saben ver as cousas doutra maneira. O refugallo trata sobre a capacidade de fabulacion que nos fai transformar a realidade, recreala e reinventala, coma o mesmo teatro, que lle da vida a obxectos e personaxes que ata o momento da representacion non existian para o publico.Isolda ten un libro de viaxes; Hipatia, un telescopio; Borboronte, unha tartaruga (aínda que as tartarugas non se teñen, só están contigo) e Lustucrú, unha pata de pau. Os catro viven do refugallo, co que ninguen quere. Os catro xogan xuntos a crear un mundo novo a partir do mundo vello e roto da sua contorna, porque son nenas e nenos, e saben ver as cousas doutra maneira. O refugallo trata sobre a capacidade de fabulacion que nos fai transformar a realidade, recreala e reinventala, coma o mesmo teatro, que lle da vida a obxectos e personaxes que ata o momento da representacion non existian para o publico.

Tradución do inglés de Saleta Fernández Á súa volta á Nixeria, logo de estudar en Gran Bretaña, Obi Okonkwo intenta seguir os seus nobres ideais e non ceder ante a sociedade corrupta do seu país. Po

Ou o embarazo da escritora primípara.¿Hay equivalencia entre escribir e parir?Neste diario dunha escritora que vive por primeira vez a experiencia da maternidade non se pretende dilucidar ese misterio nin ningun outro. Tampouco o da vida, nin moito menos o da escritura. Se e que son misterios. Cunha linguaxe coloquial, como quen dialoga permanentemente con quen le, o texto flue ameno, enxeñoso, burlon. Non se trata de exaltar a maternidade senon de exaltar a escritura que da algo a nacer. Realista, lucido, reflexivo, bastante desmitificador. Nove meses de sensacions, impresions e cambios: gozar e sufrir coma nunha novela con final feliz. Unha declaracion de principio: no parto esta a sabedoria. A escritura detense ai, non se pode dicir mais: a historia sae a luz no libro.

Intensa e quente é a túa humidade azul poderíase resumir como a primeira novela propiamente pornográfica da literatura galega... Nunca tal se fixera na nosa literatura, onde até o de agora se apostou pola suavidade e a morneza dun erotismo que por veces agocha algunha que outra imaxe de maior voltaxe.

Historias reais escritas en principio como columnas de prensa. Un portaavións fabricado cunha aliaxe do metal fundido nas Torres Xemelgas, unha factoría de chalecos antibalas onde se dispara contra