Libros de Literatura en gallego, página 7 de 244

O xornalista que levanta acta da peor das mareas negras, o adolescente que se converterá no caddie preferido daquel Franco que ía xogar ao Club de Golf da Zapateira, o escuro funcionario de xulgado que necesita descargar a conciencia cinco decadas despois da hecatombe dun veran terrible... Este libro convoca oportunidades perdidas, mesmo a dun tiranicidio; borras e rescaldos da memoria, individual e colectiva; arelas cun pe no exito e o outro na decepcion; segredos que non morreran gardados, ou sarillos de soños que son a mellor vitamina na existencia dos seres anonimos. A fin, estamos ante un monllo de historias que lle propoñen ao lector o desafio de explorar as topografias da conduta humana. Esta vez e sempre, entre as cousas que estan sendo e os dias que non foron.O xornalista que levanta acta da peor das mareas negras, o adolescente que se converterá no caddie preferido daquel Franco que ía xogar ao Club de Golf da Zapateira, o escuro funcionario de xulgado que necesita descargar a conciencia cinco decadas despois da hecatombe dun veran terrible... Este libro convoca oportunidades perdidas, mesmo a dun tiranicidio; borras e rescaldos da memoria, individual e colectiva; arelas cun pe no exito e o outro na decepcion; segredos que non morreran gardados, ou sarillos de soños que son a mellor vitamina na existencia dos seres anonimos. A fin, estamos ante un monllo de historias que lle propoñen ao lector o desafio de explorar as topografias da conduta humana. Esta vez e sempre, entre as cousas que estan sendo e os dias que non foron.

Unha das novelas máis sobranceiras da literatura norteamericana contemporánea que, a traves do personaxe do Sueco Levov, cuestiona os valores da sociedade estadounidense nos anos 60, coa guerra de Vi

Nesta obra a autora vira cara a unha escritura directa.Trátase dunha poética que, por ausentarse totalmente dos obxectos, da expresión e da significación, intenta dar conta dos corpos, do mundo, dun eu e do seu pensamento. Asi e todo, a identidade esfarelase fronte a idea enorme do tempo: algo linguistico que quita o alento... Pois o significado en ningun idioma, poderia dicir a conmocion do corpo. So a estrañeza articula a fala na que se di o limite.

Unha nena moi lista, un mozo belísimo con ás de anxo, unha nai abrumada e abrumante, un pai engaiolador e un tanto viraventos, unha amiga que lle está aprendendo a bicar con lingua, un irmán ateo, unha avoa que fala co marido morto. Un atico fronte ao mar e longas e calidas noites dun veran no que a nena comeza a ser muller... O amor, a morte, o Alen, os grandes temas de sempre; personaxes cheos de humanidade e un sentido do humor caracteristico. Marina Mayoral, herdeira dunha tradicion literaria galega que vai de Rosalia a Cunqueiro, ofrecenos con O anxo de Eva unha das suas novelas mais logradas e de engaiolante lectura.Unha nena moi lista, un mozo belísimo con ás de anxo, unha nai abrumada e abrumante, un pai engaiolador e un tanto viraventos, unha amiga que lle está aprendendo a bicar con lingua, un irmán ateo, unha avoa que fala co marido morto. Un atico fronte ao mar e longas e calidas noites dun veran no que a nena comeza a ser muller... O amor, a morte, o Alen, os grandes temas de sempre; personaxes cheos de humanidade e un sentido do humor caracteristico. Marina Mayoral, herdeira dunha tradicion literaria galega que vai de Rosalia a Cunqueiro, ofrecenos con O anxo de Eva unha das suas novelas mais logradas e de engaiolante lectura.

Bautista Álvarez, membro da xeración Brais Pinto e veterano político nacionalista, recolle neste seu primeiro libro de narrativa, que confesa "anda cerca das memorias", un monllo de relatos ambientados nos anos da sua infancia nas terras natais de Las, Eiras e Loucia, no concello ourensan de San Amaro. Acontecementos relevantes daquela comunidade aldea dos anos trinta e corenta recuperados do esquecemento con memoria fotografica e relatados con pulsion inequivocamente literaria, non exenta de retranca, intriga e doses de tenrura. O cadaver dun mozo acoitelado, atopado na Telleira, xusto no lindeiro que separa a parroquia de Eiras da de Las, do que nunca se soubo a sua identidade. A procesion do santo Antonio de Las que tras os primeiros foguetes rematou en delirio colectivo e con san Roque feito un espantallo. Os amores do cabalo Mourego e a mula do Hixinio, que chegaron a compartir a morte. As lembranzas da escola de Andrade, de mestres de Falange como don Gabino, na que a mellor disciplina era o recreo e na que todos os dias antes de sair pola tarde os alumnos tiñan que cantar o Cara al sol e o Oriamendi. A historia de Severo, o frustrado estudante de medicina polo que degoiraban as mulleres. Ou aqueloutra tan noxenta de Gaudesio, o carniceiro de Figueroa, o vingador de roxos, responsable de tantas mortes e outras atrocidades...Escritos con vontade literaria, utilizando unha lingua de raiz popular, estes retratos e relatos populares de Bautista Alvarez emparentan con paxinas de Anxel Fole, Castelao e outros autores da tradicion do mellor relato galego do seculo XX.Bautista Álvarez, membro da xeración Brais Pinto e veterano político nacionalista, recolle neste seu primeiro libro de narrativa, que confesa "anda cerca das memorias", un monllo de relatos ambientados nos anos da sua infancia nas terras natais de Las, Eiras e Loucia, no concello ourensan de San Amaro. Acontecementos relevantes daquela comunidade aldea dos anos trinta e corenta recuperados do esquecemento con memoria fotografica e relatados con pulsion inequivocamente literaria, non exenta de retranca, intriga e doses de tenrura. O cadaver dun mozo acoitelado, atopado na Telleira, xusto no lindeiro que separa a parroquia de Eiras da de Las, do que nunca se soubo a sua identidade. A procesion do santo Antonio de Las que tras os primeiros foguetes rematou en delirio colectivo e con san Roque feito un espantallo. Os amores do cabalo Mourego e a mula do Hixinio, que chegaron a compartir a morte. As lembranzas da escola de Andrade, de mestres de Falange como don Gabino, na que a mellor disciplina era o recreo e na que todos os dias antes de sair pola tarde os alumnos tiñan que cantar o Cara al sol e o Oriamendi. A historia de Severo, o frustrado estudante de medicina polo que degoiraban as mulleres. Ou aqueloutra tan noxenta de Gaudesio, o carniceiro de Figueroa, o vingador de roxos, responsable de tantas mortes e outras atrocidades...Escritos con vontade literaria, utilizando unha lingua de raiz popular, estes retratos e relatos populares de Bautista Alvarez emparentan con paxinas de Anxel Fole, Castelao e outros autores da tradicion do mellor relato galego do seculo XX.

Co advento das ditaduras morre a liberdade e a poesía. Así aconteceu tamén con aquel poeta chileno que fretara o Winnipeg, un dos buques da diáspora dos republicanos españois, perdedores nunha guerra fratricida. Nel van tres irmans que deixan na vila de Cariño a sua familia masacrada pola represion. O seu delito fora artellar nos anos da republica obreira o Sindicato da Industria Pesqueira e Derivados baixo o amparo da CNT. Na analise que fai Manuel Pita Armada da sua vida, os acontecementos vividos en España repitense novamente en Chile, onde Pablo Neruda e Salvador Allende son vitimados. O mundo da pesca no Ortegal, as sucesivas fugas polo mar, a Guerra Civil, os campos de concentracion franceses e o medo estan aqui perfilados pola man axil e experta do escritor Hixinio Puentes.Co advento das ditaduras morre a liberdade e a poesía. Así aconteceu tamén con aquel poeta chileno que fretara o Winnipeg, un dos buques da diáspora dos republicanos españois, perdedores nunha guerra fratricida. Nel van tres irmans que deixan na vila de Cariño a sua familia masacrada pola represion. O seu delito fora artellar nos anos da republica obreira o Sindicato da Industria Pesqueira e Derivados baixo o amparo da CNT. Na analise que fai Manuel Pita Armada da sua vida, os acontecementos vividos en España repitense novamente en Chile, onde Pablo Neruda e Salvador Allende son vitimados. O mundo da pesca no Ortegal, as sucesivas fugas polo mar, a Guerra Civil, os campos de concentracion franceses e o medo estan aqui perfilados pola man axil e experta do escritor Hixinio Puentes.

Trinta e tres entrevistas realizadas a persoas que, por unha razón ou outra, o coñeceron persoalmente. Tamén as voces daqueles que se achegaron a el a través da súa obra. Mulleres e homes de todos os eidos: medicos, escritores, criticos literarios, empresarios, profesores universitarios, politicos, editores, libreiros... Todos eles van debullando un retrato do autor de ILUSTRISIMA: as calidades da sua escrita, o seu traballo de editor, as facetas da sua personalidade. Un libro de homenaxe que inclue unha biografia rigorosa e sucinta, a cronoloxia da sua obra e un album fotografico no que se reflicten momentos sinalados da sua vida.

unha novela de espías..., espiados. Pero non uns espías ao xeito das películas americanas, senón de verdade, reais. Xosé Torga, o protagonista, un histórico militante da UPG, investiga e descobre o papel dos servizos secrertos españois nos distintos conflictos internos que sufriu o nacionalismo, concretamente a UPG, e, por extension, as demais organizacions nacionalistas. Esta novela de non ficcion, non so relata os metodos que utilizan dentro da organizacion, senon que nos descobre os que, desde dentro, a soldo do Estado español ou por outras razons, xogaron un papel central nas divisions nacionalistas.

Partiron a cabalo cara ao sur, fuxindo dun futuro predeseñado. Çs peripecias da viaxe, súmase unha historia de amizade que transcorre na fronteira, o símbolo do desarraigamento. Unha obra emblemática da literatura contemporanea, levada a gran pantalla.

Roberto Vidal Bolaño. Dramaturgo, director teatral, guionista e actor foron algúns dos cometidos que Roberto Vidal Bolaño desempeñou ao longo da súa vida. Interesado primeiro polo cine pasou a formar parte do Equipo Lupa que daba os primeiros pasos tanto no cine como no teatro. Pasada a metade dos anos setenta, comeza a escrita teatral con obras que son recoñecidas co primeiros premios Abrente. Antroido ou Estaribel son algunhas das compañ­as polas que pasa e tamén é un dos autores escollidos para representar na primeira época do Centro Dramático Galego. Apartase do teatro para traballar como dobrador e guionista para televisión, e como actor en cine. Retorna cunha colaboración co CDG e coa compañ­a Chévere, para logo poñer en marcha a compañ­a Teatro do Aqu­ coa que representar­a os textos do que se considera a súa etapa de madurez, desde "Saxo Tenor" ata "Rastros".

Unha novela de aventuras de mar e de terra con batallas navais, abordaxes, tétricas escenas de terror e tenras de amor, senlleiros personaxes lendarios e reais -un náufrago desmemoriado, un crego sabio e revolucionario, un fidalgo reformista...- e unha vila maldita que conforman a iconografia historica da galega Costa do Solpor. A novela esta ambientada na Galicia rural e urbana de mediados do seculo XVIII, facendonos participes das angueiras da vida cotia daqueles anos.Costa do Solpor comeza cun manuscrito onde un descoñecido escritor en lingua inglesa de finais do seculo XIX narra as peripecias da viaxe de volta dunha misteriosa goleta inglesa cargada cun fabuloso tesouro. Tras unha cruenta loita cuns piratas nunha illa atlantica, a goleta regresa ao punto de partida, o porto de Bristol, pero unha tormenta obrigaa a buscar refuxio nunha ria da Costa do Solpor. Un membro da Confraria da Man Morta, decatandose da importancia da carga, marcha a uña de cabalo a cidade da Coruña e avisa o capitan dun bergantin pirata fondeado cun nome de conveniencia neste porto. O bergantin saira ao encontro da goleta coa intencion de lle incautar o tesouro. Logo da abordaxe, o grumete da goleta logra salvarse gañando a costa a nado. Os piratas perseguirano a morte pero o rapaz ingles farase amigo dun mozo e dunha moza da beiramar e trataran, xuntos, de liberar a goleta e salvar os seus tripulantes dunha morte certa.Costa do Solpor foi finalista do Premio Xerais de Novela 2011.Unha novela de aventuras de mar e de terra con batallas navais, abordaxes, tétricas escenas de terror e tenras de amor, senlleiros personaxes lendarios e reais -un náufrago desmemoriado, un crego sabio e revolucionario, un fidalgo reformista...- e unha vila maldita que conforman a iconografia historica da galega Costa do Solpor. A novela esta ambientada na Galicia rural e urbana de mediados do seculo XVIII, facendonos participes das angueiras da vida cotia daqueles anos.Costa do Solpor comeza cun manuscrito onde un descoñecido escritor en lingua inglesa de finais do seculo XIX narra as peripecias da viaxe de volta dunha misteriosa goleta inglesa cargada cun fabuloso tesouro. Tras unha cruenta loita cuns piratas nunha illa atlantica, a goleta regresa ao punto de partida, o porto de Bristol, pero unha tormenta obrigaa a buscar refuxio nunha ria da Costa do Solpor. Un membro da Confraria da Man Morta, decatandose da importancia da carga, marcha a uña de cabalo a cidade da Coruña e avisa o capitan dun bergantin pirata fondeado cun nome de conveniencia neste porto. O bergantin saira ao encontro da goleta coa intencion de lle incautar o tesouro. Logo da abordaxe, o grumete da goleta logra salvarse gañando a costa a nado. Os piratas perseguirano a morte pero o rapaz ingles farase amigo dun mozo e dunha moza da beiramar e trataran, xuntos, de liberar a goleta e salvar os seus tripulantes dunha morte certa.Costa do Solpor foi finalista do Premio Xerais de Novela 2011.

A obra dramática de Roberto Vidal Bolaño convírteo nun dos grandes escritores da literatura galega. Este primeiro volume das súas Obras Completas inclúe seis obras que comparten un ambiente coetáneo: Integral, Animaliños, Anxeliños!, Criaturas, Rastros e Saxo Tenor. Todas elas están moi influenciadas pola sintaxe cinematográfica. E o seu espazo físico e psicolóxico é galego e, polo tanto, unha realidade próxima.

Nunha cidade descoñecida un escritor atorméntase coa desaparición da súa amada, mentres en Nova York unha azafata trafica con estrañas mercadorías. En Le-Vivier-Sur-Mer, na Bretaña, outra muller terá un encontro inesperado que rematara por mudar a sua vida. Os camiños dos tres confluiran, se cadra, dun xeito insolito. Como nunha road-movie vertixinosa, O sangue dos camiños (Premio Risco de Literatura Fantastica 2003) debulla, e transcende, os mitos do folclore actual -os dos medios de comunicacion de masas-, mantendo a tension do lector cara a fatalidade dos desenlaces. Aos dez anos da sua publicacion, esta edicion definitiva actualiza e recupera a novela, e culmina a triloxia narrativa de sombras e de lume, integrada tamen por Soños electricos e Sarou/Louzos."A obra mais lograda do autor ourensan, na que enfronta ao home cos avances cientificos, a busca dun mesmo na soidade mais absoluta e o camiño cara ao destino de cada un de nos, malia non sermos conscientes da forza e da determinacion do azar." (Isabel Mociño Gonzalez) "O sangue dos camiños e unha novela chea de trama, de argumento, de verdadeira historia. Unha historia que manten sempre a primacia, o interese, a verosimilitude e nos obriga a reflexionar sobre o sentido das nosas vidas e as suas continxencias. Novela de estradas, de peregrinaxes, de fuxidas dun mesmo, de identidades cambiantes; tamen de pesadelos, alustres e frialdades. Con doses selectas de erotismo, de onirismo, de intres nos que o relato se converte nun verdadeiro thriller psicoloxico." (Francisco Martinez Bouzas)Nunha cidade descoñecida un escritor atorméntase coa desaparición da súa amada, mentres en Nova York unha azafata trafica con estrañas mercadorías. En Le-Vivier-Sur-Mer, na Bretaña, outra muller terá un encontro inesperado que rematara por mudar a sua vida. Os camiños dos tres confluiran, se cadra, dun xeito insolito. Como nunha road-movie vertixinosa, O sangue dos camiños (Premio Risco de Literatura Fantastica 2003) debulla, e transcende, os mitos do folclore actual -os dos medios de comunicacion de masas-, mantendo a tension do lector cara a fatalidade dos desenlaces. Aos dez anos da sua publicacion, esta edicion definitiva actualiza e recupera a novela, e culmina a triloxia narrativa de sombras e de lume, integrada tamen por Soños electricos e Sarou/Louzos."A obra mais lograda do autor ourensan, na que enfronta ao home cos avances cientificos, a busca dun mesmo na soidade mais absoluta e o camiño cara ao destino de cada un de nos, malia non sermos conscientes da forza e da determinacion do azar." (Isabel Mociño Gonzalez)"O sangue dos camiños e unha novela chea de trama, de argumento, de verdadeira historia. Unha historia que manten sempre a primacia, o interese, a verosimilitude e nos obriga a reflexionar sobre o sentido das nosas vidas e as suas continxencias. Novela de estradas, de peregrinaxes, de fuxidas dun mesmo, de identidades cambiantes; tamen de pesadelos, alustres e frialdades. Con doses selectas de erotismo, de onirismo, de intres nos que o relato se converte nun verdadeiro thriller psicoloxico." (Francisco Martinez Bouzas)

O presente continuo é o tempo verbal do permanente correr, aparentemente inapreixable porque en canto se toca, convértese automaticamente en pasado. É o tempo do constante movemento, da vida que non cesa, do latexar das relacions que perduran fronte a ventos e mareas, fronte a maremotos, mesmo. Mais se cadra hai xeitos de apreixalo, de abrazalo, de entendelo nun contexto. A traves dos ecos de gravacions, que foron nun momento o inmediato e que de socate volven e forman ondas novas de presente. Presente continuo e esa gravacion atopada no camiño por quen viviu e se deten a esculcar. Unha gravacion que marca os dez anos daquela primeira viaxe a India en 1994, da relacion cambiante e fluida con lugares que xa non definen ben os nomes coñecidos, con culturas, con persoas, con formas de vida que son xa parte do cotian, do ser afortunadamente descentrado. Novamente, o tempo xoga con nos e escoitamos esa gravacion no presente que marca os case vinte anos de enguedellarse coa outra, porque o tempo nunca se deten.Presente continuo e a voz que tenta lembrar que o pasado so ten relevancia cando permite construir un presente diferente.O presente continuo é o tempo verbal do permanente correr, aparentemente inapreixable porque en canto se toca, convértese automaticamente en pasado. É o tempo do constante movemento, da vida que non cesa, do latexar das relacions que perduran fronte a ventos e mareas, fronte a maremotos, mesmo. Mais se cadra hai xeitos de apreixalo, de abrazalo, de entendelo nun contexto. A traves dos ecos de gravacions, que foron nun momento o inmediato e que de socate volven e forman ondas novas de presente. Presente continuo e esa gravacion atopada no camiño por quen viviu e se deten a esculcar. Unha gravacion que marca os dez anos daquela primeira viaxe a India en 1994, da relacion cambiante e fluida con lugares que xa non definen ben os nomes coñecidos, con culturas, con persoas, con formas de vida que son xa parte do cotian, do ser afortunadamente descentrado. Novamente, o tempo xoga con nos e escoitamos esa gravacion no presente que marca os case vinte anos de enguedellarse coa outra, porque o tempo nunca se deten.Presente continuo e a voz que tenta lembrar que o pasado so ten relevancia cando permite construir un presente diferente.